തെറം ‐ 3

ഓർമയുടെ മുട്ടകൾ

ബാർബോസ നാബിയയെ ഉജ്ജിറയിലെ കടലിലേക്കാണെറിഞ്ഞത്. നീണ്ട നാളുകള്‍ക്ക് ശേഷം ഉപ്പുവെള്ളത്തില്‍ നീന്തുന്നതിന്റെ സുഖവും സ്വാസ്ഥ്യവും അവളുടെ ഉടലിലും ഉയിരിലും പടര്‍ന്നുകയറി. മതിയാവോളം ആടിത്തിമിര്‍ത്തതിന് ശേഷം ജലച്ചൂടില്‍ നിന്ന് ഗഗനശൈത്യത്തിലേക്ക് തലയുയര്‍ത്തിയ അവളുടെ കണ്ണെത്തിയത് ഉജ്ജിറ കടല്‍ത്തീരത്ത്. കാട്ടുമരങ്ങളില്‍ നിന്ന് ഉതിര്‍ന്ന് വെള്ളയും ചുവപ്പും നിറത്തിലുള്ള പൂക്കളാല്‍ കടല്‍ത്തീരം പുഷ്‌പിച്ച് കിടക്കുന്നത് അവള്‍ കണ്ടു. പൂക്കളുടെ നറുഗന്ധം കരയും കടന്ന് കടലിനെ വട്ടംചുറ്റിയിരിക്കുന്നതായി അവള്‍ അനുഭവിച്ചു. അവളുടെ അടിവയറ്റില്‍ ഒരു പിടച്ചിലുണ്ടായി. വേഗമൊട്ടും കുറയാതെ അവള്‍ തീരത്തേക്ക് കാലുകള്‍ തുഴഞ്ഞു. ഒട്ടും താമസിയാതെ പൂക്കള്‍ക്കടിയില്‍ ചൂടും പൊത്തിക്കിടക്കുന്ന പൂഴിമണലില്‍ കാലുകള്‍കൊണ്ട് ചെറിയൊരു കുഴിയുണ്ടാക്കി നാബിയ കടലും നോക്കിക്കിടന്നു. കപ്പൽയാത്രയില്‍ കബ്രാള്‍ പറഞ്ഞ കഥകള്‍ അവള്‍ ഓര്‍ത്തെടുത്തു. ഓരോ ഓര്‍മയ്‌ക്കും അനുസരിച്ച് അവള്‍ ഓരോ മുട്ടയിടുകയും ചെയ്‌തു. അങ്ങനെ മൊത്തം മുപ്പത്തിരണ്ട് മുട്ടകള്‍ അവളിടുകയുണ്ടായി. അതിനെ നാബിയ ‘ഓർമയുടെ മുട്ടകൾ’ എന്ന് പേരിട്ട് വിളിച്ചു.

ചിത്രീകരണം: കെ പി മുരളീധരൻ

മുട്ടകള്‍ക്ക് കുറച്ചുനേരം സ്‌നേഹവും ചൂടും പകര്‍ന്ന് അവള്‍ കടലിലേക്ക് ഇറങ്ങിപ്പോയി. ഈ നേരത്ത് അന്യജീവിയുടെ മണം പിടിച്ച് അവിടെയെത്തിയ ഒരു കുറുക്കന്‍ നാബിയയെ കണ്ട് ചിരട്ടയാണെന്ന് കരുതുകയും അടുത്തെത്തിയപ്പോള്‍ ചിരട്ടയ്‌ക്ക്‌ കൈയും കാലും വിടരുന്നതും കടലിലേക്കത് പരക്കുന്നതും കണ്ട് ജീവിതത്തില്‍ ഇന്നേവരെ അത്തരമൊരു ജീവിയെ കാണാത്തതുകൊണ്ട് ഏതോ അന്യഗ്രഹജീവിയാണെന്ന് പേടിച്ച് കൂക്കിക്കൊണ്ട് കുറുക്കന്‍ കാട്ടിലേക്ക് പാഞ്ഞു. തന്നെ കണ്ട് ജീവിതത്തില്‍ ആദ്യമായൊരു ജീവി പേടിച്ചതിന്റെ അനല്‍പ്പമല്ലാത്ത ആനന്ദത്തില്‍ കടലിലേക്കിറങ്ങിയ നാബിയ കോള്‍ഹീറ്റ തുറമുഖത്തേക്ക് മടക്കയാത്ര ആരംഭിച്ചു. കൊല്ലങ്ങള്‍ കഴിഞ്ഞായിരിക്കും അവിടെയെത്തുക എന്ന് അറിയാമായിരുന്നിട്ടും ഒട്ടും ഉന്മേഷക്കുറവ് അവള്‍ക്ക് തോന്നിയില്ല. പവിഴപ്പുറ്റുകളും കടല്‍ച്ചെടികളും പൂക്കളും കണ്ടും തൊട്ടും അവള്‍ ആഴങ്ങളില്‍ കൈകാലുകള്‍ തുഴഞ്ഞു. ഇടയ്‌ക്കിടെ ആമകള്‍ ജീവിക്കുന്ന കടലിടങ്ങളില്‍ വിശ്രമിക്കുകയും കപ്പലിലെ കഥകള്‍ അവരോട് അവള്‍ പങ്കിടുകയുമുണ്ടായി. അങ്ങനെ കഥകള്‍ കടലില്‍ പരന്നു.

ജനിച്ചയിടത്തേക്ക് തിരികെയെത്താനുള്ള അദമ്യമായ ആഗ്രഹം നാബിയയെ മുന്നോട്ടേക്കുള്ള വഴിയെ കൂടുതല്‍ തെളിച്ചമുള്ളതാക്കി. മനസ്സില്‍ കുറിച്ചിട്ട വഴിത്താരയിലൂടെ അലയവെ കടലിലും കാടുണ്ടെന്ന് അവള്‍ക്ക് മനസ്സിലായി. തിരകള്‍ ഇരുട്ടില്‍ മരങ്ങളായി ഇളകി. അവയ്‌ക്കുള്ളില്‍ നിന്ന് മത്സ്യങ്ങളുടെ കണ്ണുകള്‍ മിന്നാമിനുങ്ങുകളെ ഇളക്കി. അലകളുടെ ഇളക്കം ജീവികളുടെ ഒറ്റയ്‌ക്കും കൂട്ടമായുമുള്ള കരച്ചിലായി, അതില്‍ സങ്കടവും സന്തോഷവമുണ്ടായിരുന്നു. കടലിലാണോ കാട്ടിലാണോ താനെന്ന് അല്‍പ്പനേരത്തില്‍ നാബിയയുടെ മനസ്സിന് ഉത്തരം മുട്ടി. അപ്പോഴേക്കും ഉജ്ജിറ കടപ്പുറത്തുനിന്ന് അവള്‍ പുറപ്പെട്ടിട്ട് നാല്‍പ്പത്തിയഞ്ച് ദിവസം കഴിഞ്ഞിരുന്നു. നാബിയ വിളിപ്പേരിട്ട ഓര്‍മയുടെ മുട്ടകളില്‍നിന്ന് ആമക്കുഞ്ഞുങ്ങള്‍ ലോകത്തിലേക്കും കാലത്തിലേക്കും കണ്ണുകള്‍ തുറന്ന പുലര്‍ച്ച കൂടിയായിരുന്നു അത്. മേഘപാളികള്‍ക്കിടയിലൂടെ സൂര്യന്‍ ഒളിഞ്ഞുനോക്കിയപ്പോള്‍ ദൈവത്തിന്റെ കണ്ണെന്ന് ആമക്കുഞ്ഞുങ്ങള്‍ക്ക് തോന്നുകയും ഉത്സാഹത്തോടെ മണല്‍ക്കുഴിയില്‍ നിന്ന് അവ കയറിവരികയുമുണ്ടായി.

‘‘വേഗം.. ഇങ്ങോട്ട്... ഇങ്ങോട്ട്...''

കടലിന്റെ ദൈവം അവയെ തിരയുടെ കൈകള്‍കൊണ്ട് മാടിവിളിച്ചു. ആ നേരത്ത് നാബിയയുടെ ഉള്ളില്‍ ആനന്ദം തിരയടിക്കുകയും തന്റെ കുഞ്ഞുങ്ങള്‍ കടലിലേക്കിറങ്ങാന്‍ നേരമായെന്ന് അവള്‍ക്ക് മനസ്സിലാകുകയുമുണ്ടായി. അവള്‍ അത്യാഹ്ലാദത്തോടെ കടലിന്റെ ദൈവത്തെ വിളിക്കവെ തന്റെ ശ്വാസം നിലയ്‌ക്കുന്നതായും കണ്ണുകള്‍ അടഞ്ഞുപോവുന്നതായും അവളറിഞ്ഞു.

മരണത്തിന്റെ വഴികള്‍ എത്ര വിചിത്രമാണ്...

ചിത്രീകരണം: കെ പി മുരളീധരൻ

മരിക്കുമെന്ന് നാം ഉറപ്പിക്കുമ്പോള്‍ അത് മാറിനില്‍ക്കും.

മരിക്കില്ലെന്ന് വിചാരിക്കുമ്പോഴോ, അത് ചുറ്റിപ്പിടിക്കുകയും ചെയ്യും.

ദൈവം തന്ന സമയം തീരാന്‍ പോവുകയാണെന്ന അറിവില്‍ നാബിയയുടെ കണ്ണുകള്‍ നിറയുകയും സമുദ്രത്തിന്റെ നീലപ്പരപ്പില്‍ അവള്‍ മലരുകയുമുണ്ടായി. ഓര്‍മയുടെ മുട്ടകളില്‍ നിന്ന് കുഞ്ഞുങ്ങള്‍ കടലിലേക്ക് പിച്ചവയ്‌ക്കുന്നത് അവളുടെ മനസ്സില്‍ നിറഞ്ഞു. കോള്‍ഹീറ്റയില്‍ എത്താന്‍ കഴിയാത്തതിന്റെ സങ്കടമൊന്നും ആ നേരത്ത് അവളെ തൊട്ടതേയില്ല. കുഞ്ഞുങ്ങള്‍ തന്നെ വന്നുതൊടുന്നതായി അവള്‍ക്ക് തോന്നി. അവളെ അവ തങ്ങളുടെ മൃദുലമാര്‍ന്ന കുഞ്ഞുകൈകളാല്‍ ചേര്‍ത്തുപിടിച്ചു. അവള്‍ ജീവിതത്തിന് നേര്‍ക്ക് സൗമ്യതയോടെ കണ്ണുകളടച്ചു.

ശാന്തമായി അലയുന്ന കടലലകളില്‍ അവളുടെ നിശ്ചലശരീരം ഇളകി, മരണത്തിന്റെ തൊട്ടിലില്‍ ഉറങ്ങുന്നതുപോലെ അവള്‍. അപ്പോള്‍ കടല്‍ത്തിരകളുടെ കൈപിടിച്ച് ആമക്കുഞ്ഞുങ്ങള്‍ വെള്ളത്തിലേക്കിറങ്ങിത്തുടങ്ങിയിരുന്നു. തിരകളുടെ വെള്ളിത്തിളക്കത്തില്‍ അവയുടെ മനസ്സുണര്‍ന്നു. നിമിഷങ്ങള്‍ക്കുള്ളില്‍ അവ നീന്താന്‍ ശീലിക്കുകയും കടലിന്റെ ആഴത്തിലേക്ക് ഇളകിത്തുടിക്കുകയുമുണ്ടായി. ആമക്കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ നേര്‍ത്ത വിരലുകളുടെ ദ്രുതഗതിയാര്‍ന്ന സ്‌പര്‍ശനത്തില്‍ കടലിന് ഇക്കിളി തോന്നുകയും സഹിക്കാന്‍ കഴിയാതെ അത് ഉയര്‍ന്നുതുള്ളുകയുമുണ്ടായി. കടല്‍ച്ചാട്ടം കണ്ടുപേടിച്ച് കരയില്‍ വെയില്‍ കൊള്ളാനിരുന്ന പക്ഷികള്‍ പ്രാകിക്കൊണ്ട് സൂര്യനെ കൊത്താനായുന്നതുപോലെ ആകാശത്തേക്ക് ചിറകുകള്‍ ഉയര്‍ത്തി.

വിധി

നാബിയയുടെ കുഞ്ഞുങ്ങള്‍ കടലിന്റെ വിവിധ ധ്രുവങ്ങളിലേക്ക് ജീവിതം തുഴഞ്ഞെങ്കിലും ജന്മമേകിയ ഉജ്ജിറ കടപ്പുറം ആരും മറന്നില്ല. കുഞ്ഞുങ്ങളുണ്ടാവുന്ന കാലങ്ങളില്‍ അവ എപ്പോഴും ഉജ്ജിറ കടപ്പുറത്തെത്തുകയും കടലും നോക്കി തീരത്തെ മണല്‍ച്ചൂടില്‍ പറ്റിച്ചേര്‍ന്ന് മുട്ടയിടുകയും ചെയ്യും. പിന്‍ഗാമികള്‍ അവരുടെ പാത പിന്തുടര്‍ന്നു. ഉജ്ജിറ കടല്‍ത്തീരം അങ്ങനെ കടലാമകള്‍ക്ക് പ്രിയപ്പെട്ട ഇടമായി. നാബിയയുടെ തലമുറകള്‍ മാറിവരുന്നതുപോലെ കടലിലും കരയിലും മാറ്റങ്ങള്‍ സംഭവിച്ചുകൊണ്ടേയിരുന്നു. നാബിയയെപ്പോലെ അവയും പലതിന്റെയും കാഴ്‌ചക്കാരോ കേൾവിക്കാരോ ആയി.

കുറച്ച് കാലങ്ങള്‍ക്ക് ശേഷം ബാര്‍ബോസ പോര്‍ച്ചുഗലിലേക്ക് മടങ്ങി. കേരളത്തിലുണ്ടായിരുന്നപ്പോള്‍ അയാള്‍ കണ്ട നാടുകളുടെയും രാജാക്കന്മാരുടെയും നാട്ടുകാരുടെയും കാര്യങ്ങള്‍ എഴുതിവയ്‌ക്കുകയും മാനുവല്‍ രാജാവിനെ അപ്പപ്പോള്‍ അറിയിക്കുകയുമുണ്ടായി. പോര്‍ച്ചുഗലില്‍ തിരിച്ചെത്തിയ ഉടന്‍ അയാള്‍ കുറിച്ചുവച്ചതെല്ലാം ചേര്‍ത്ത് ഒരു പുസ്‌തകമാക്കി. ‘A Description of the Coasts of East Africa and Malabar' എന്ന്‌ പേരിട്ട ആ പുസ്‌തകം വായിക്കാന്‍ കൗതുകക്കാര്‍ ഏറെയുണ്ടായി. അങ്ങനെ ബാര്‍ബോസ അറിയപ്പെടുന്നവനായി.

ചിത്രീകരണം: കെ പി മുരളീധരൻ

തൊട്ടടുത്ത കൊല്ലം അയാള്‍ മഗല്ലനൊപ്പം ഫിലിപ്പീന്‍ ദ്വീപുകളിലെത്തി. സെബുദ്വീപിനെ കോളനിയാക്കിയ മഗല്ലന്‍ അവിടുത്തെ രാജാവ് ഹുമബനെ മതംമാറ്റി ഡോണ്‍കാർലോസ് എന്ന് പേരിട്ടുകൊടുത്തു. അപ്പുറത്തെ ദ്വീപായ മാക്‌റ്റനിലെ രാജാവ് ലാപുലാപ് മതംമാറാനും മഗല്ലന്റെ ഇഷ്ടത്തിനും നിന്നില്ല. മഗല്ലന്‍ സൈന്യത്തോടൊപ്പം മാക്റ്റനിലെത്തി അക്രമം തുടങ്ങി. ലാപുലാപുവിന്റെ സൈന്യത്തിന്റെ പ്രത്യാക്രമണത്തില്‍ ഒട്ടേറെ പടയാളികള്‍ക്കൊപ്പം മഗല്ലനും കൊല്ലപ്പെട്ടു. മഗല്ലന്‍ മരണപ്പെട്ടതോടെ ബാര്‍ബോസയും ബാക്കിയായവരും സെബുദ്വീപിലേക്ക് പലായനം ചെയ്‌തു. മഗല്ലന്‍ കൊല്ലപ്പെട്ടതിന്റെ സന്തോഷത്തില്‍ ഹുമബന്‍ ബാര്‍ബോസയ്‌ക്കും ഒപ്പമുള്ളവര്‍ക്കും അത്താഴവിരുന്നൊരുക്കി. ആമസൂപ്പില്‍ വിഷം കലര്‍ത്തിക്കൊടുത്ത് ഹുമബന്‍ അവരത് കുടിക്കുന്നതും മരിച്ചുവീഴുന്നതും രസത്തോടെ നോക്കിനിന്നു. അവരില്‍ ബാര്‍ബോസയുമുണ്ടായിരുന്നു.

സൂപ്പ് കുടിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കവെ ബാര്‍ബോസ ഫിലിപ്പീന്‍ ദ്വീപുകളിലെ മനുഷ്യരെക്കുറിച്ച് എഴുതുകയായിരുന്നു. എഴുതിത്തീരവെ അയാള്‍ ചോര ഛർദിച്ചു. ജീവിതം പുറത്തേക്ക് പോകുകയാണെന്നും മരണം അകത്തേക്ക് കയറിക്കൂടിയെന്നും ചോര കണ്ട് അയാള്‍ക്ക് മനസ്സിലായി.

‘മാനുവല്‍ രാജാവേ, എല്ലാ വഞ്ചനകളിലും ഒരു വിശ്വാസമുണ്ട്. വിശ്വാസത്തില്‍ നിന്നാണ് ചതിയുണ്ടാവുന്നത്. എന്നാല്‍ ചതിച്ചവരറിയുന്നില്ലല്ലോ അവരെ ചതി വിട്ടുപോകില്ലെന്ന്... എവിടെയിരുന്നാലും എങ്ങനെയിരുന്നാലും അത് തേടിപ്പിടിച്ച് വരും. പ്രതികാരം ചെയ്യും. രൂപം മാറുമെന്നേയുള്ളൂ. ഭാവം മാറില്ല. ഇപ്പോഴത് ഹുമബന്‍ രാജാവാ... നമ്മുടെ ചതിക്ക് നമുക്ക് കിട്ടിയ ഉത്തരം. ഇനി ഏത് ചതിയാവും ഹുമബന്‍ രാജാവിനെ കാത്തിരിക്കുക..!'

മാനുവല്‍ രാജാവിനുള്ള കത്തില്‍ ബാര്‍ബോസ അവസാനമായി എഴുതിയത് ഇങ്ങനെയായിരുന്നു. അതെഴുതി ചെറുതല്ലാത്ത വലുപ്പത്തില്‍ കുത്തിടവെ അയാളുടെ കൈഞരമ്പുകള്‍ പൊട്ടുകയും ചോര കടലാസിലേക്ക് പടരുകയുമുണ്ടായി. പിടച്ചിലോടെ പിറകോട്ട് തലയടിച്ച് വീഴുമ്പോഴും ബാര്‍ബോസയുടെ കൈയില്‍ മാനുവല്‍ രാജാവിനുള്ള കത്തുണ്ടായിരുന്നു.

ഹുമബന്‍ രാജാവ് ബാര്‍ബോസയുടെ കൈയിലെ കത്ത് കണ്ടു. അയാളത് വായിക്കുകയും വായിച്ചുകഴിഞ്ഞ് ചെറുചിരിയോടെ കത്തിക്കൊണ്ടിരുന്ന കനല്‍ക്കൂനയിലേക്ക് കീറിയെറിയുകയും മാനുവല്‍ രാജാവിന്റെ തന്തയ്‌ക്ക്‌ വിളിക്കുകയുമുണ്ടായി. ഹുമബന്റെ തന്തവിളി മാനുവല്‍ രാജാവിനാല്‍ ജീവിതത്തില്‍ നിന്ന് പലായനം ചെയ്യേണ്ടിവന്ന എണ്ണമില്ലാത്ത ആത്മാക്കള്‍ സസന്തോഷം ആവര്‍ത്തിച്ചു. അവരുടെ ഒച്ചവിളിയില്‍ ഉറക്കം ഞെട്ടി മാനുവല്‍ രാജാവ് എഴുന്നേല്‍ക്കുകയും നഗ്നയായി കെട്ടിപ്പിടിച്ച് കിടന്ന എഴുപത്തിയഞ്ചാമത്തെ കാമുകിയെ കട്ടിലില്‍ നിന്ന് ചവിട്ടിയിടുകയുമുണ്ടായി.

ബാര്‍ബോസയെയും മറ്റുള്ളവരെയും മരണശരീരങ്ങള്‍ വഞ്ചിയില്‍ കയറ്റി പുറംകടലില്‍ ഹുമബന്റെ ഭടന്മാര്‍ വലിച്ചെറിഞ്ഞു. കടലിലെ ഒഴുക്കിന് അനുസരിച്ച് ബാര്‍ബോസ ഒഴുകി. മീനുകളും കടല്‍ജീവികളും കൊത്തിവലിച്ച് അയാളുടെ ശരീരം നാള്‍ക്കുനാള്‍ മെലിഞ്ഞുവന്നു. പകലുകളും രാത്രികളും കടന്നുപോയി. നിലാവ് നിറഞ്ഞൊരു രാത്രിയില്‍ വെള്ളത്തില്‍ കണ്ണുംതുറന്ന് കിടക്കുകയായിരുന്ന ഒരു വയസ്സൻ ആമ ബാര്‍ബോസയെ കാണുകയും അയാളുടെ ശരീരത്തിലെ ഫോസ്‌ഫറസിന്റെ തിളക്കത്തില്‍ അടുത്തേക്ക് വരികയുമുണ്ടായി. അയാളുടെ കഴുത്തില്‍ തൂങ്ങിക്കിടന്ന കുരിശുമാല ആമയുടെ ഇടതുകാലില്‍ വട്ടംചുറ്റി. കെണിഞ്ഞ കുരിശ് കളയാന്‍ കഴിയാതെ വെപ്രാളത്തോടെ അത് കാലുകള്‍ വേഗത്തില്‍ ചലിപ്പിച്ച് അങ്ങുമിങ്ങും നീന്തി.

ചിത്രീകരണം: കെ പി മുരളീധരൻ

സെബുദ്വീപിന് നേരെ എതിർവശത്തായുള്ള കൊണ്ടറയിലെ കടലില്‍ കുളിക്കുകയായിരുന്ന ഒരാണും പെണ്ണും ആമയെ കണ്ടു. നാഴികയ്‌ക്ക്‌ നാല്‍പ്പതുവട്ടം കര്‍ത്താവിനെ മുട്ടിപ്പായ് വിളിക്കുന്ന കൊടുംവിശ്വാസികളായിരുന്നു അവര്‍. ആമയുടെ രൂപത്തില്‍ വന്നത് കര്‍ത്താവിന്റെ അനുഗാമിയാണെന്ന് വിശ്വസിച്ച് അവര്‍ ആമയെ വീട്ടില്‍ കൊണ്ടുപോയി. ആമയെ വിശുദ്ധനാക്കി പ്രഖ്യാപിച്ച് പാത്രത്തിലെ വെള്ളത്തിലിട്ട് അവര്‍ പ്രാർഥന തുടങ്ങി. അത് നാട് ഏറ്റെടുക്കുകയും അവര്‍ക്കൊപ്പം പ്രാർഥന തുടരുകയും ചെയ്‌തു. അങ്ങനെ കുരിശ് കാരണം ആമയ്‌ക്ക്‌ കടല്‍ നഷ്ടമായി. ആകുലതയുടെ കരവട്ടത്തില്‍ അത് ചുറ്റിക്കറങ്ങി. സ്‌തോത്രം വിളി കേട്ടുകേട്ട് അതിന്റെ മനസ്സ് കെട്ടു.

കബ്രാളിന് ബാര്‍ബോസയുടെ ഗതികേടുണ്ടായില്ല. കടല്‍ കടന്നെത്തിയ എല്ലാവരെയും പോലെ ചൂഷണം മാത്രമായിരുന്നു അയാളുടെയും ലക്ഷ്യം.

അധികാരം പിടിച്ചെടുക്കുക.

മനുഷ്യരെ അടിമകളാക്കുക.

എതിര്‍ക്കുന്നവരെ കൊല്ലുക.

സമ്പത്തും വിഭവങ്ങളും കൈവശപ്പെടുത്തുക.

ഉള്ളതെല്ലാം സ്വദേശത്തേക്ക് കടത്തുക.

ആ വഴിയില്‍ തന്നെയായിരുന്നു അയാളും.

കീഴടക്കിയവരുടെ ചരിത്രത്തിലും താന്‍ അമരനാകുമെന്നും അയാള്‍ക്ക് അറിയാമായിരുന്നു. ചൂഷണം ചെയ്‌തവരുടെ കഥകള്‍ ചൂഷണം ചെയ്യപ്പെട്ടവരുടെ പിന്‍ഗാമികള്‍ പുസ്‌തകങ്ങളില്‍ പഠിക്കും. അവരുടെ പേരും പോരും ജനിച്ച വര്‍ഷവും യാത്രാവഴികളും നാട്ടില്‍ കാല് കുത്തിയ വര്‍ഷവും തെറ്റിയാല്‍ ചൂഷിതരുടെ പിന്‍ഗാമികള്‍ പരീക്ഷയില്‍ തോല്‍ക്കും. തെറ്റാതെ എഴുതിയാല്‍ മാത്രം ക്ലാസ് കയറ്റം കിട്ടും. ജോലി കിട്ടും. അവരുടെ ശരികേടുകള്‍ അറിയാതെ പോകുകയും അവര്‍ കാല് കുത്തിയ മഹാന്മാരുമാവുന്ന ചരിത്രം എന്തൊരു ചരിത്രമാണ്..!

കേരളത്തിലെത്തിയ കബ്രാള്‍ പിടിച്ചെടുക്കാന്‍ കഴിയാവുന്നത്ര സുഗന്ധദ്രവ്യങ്ങള്‍ സ്വന്തമാക്കുകയും കോഴിക്കോടന്‍ തുറമുഖത്ത് ഗുഡ് ഷെഡ് ഫാക്ടറി ഉണ്ടാക്കുകയും ചെയ്‌തു. അറേബ്യയില്‍ നിന്നുള്ള കച്ചവടക്കാര്‍ തടസ്സമാണെന്ന് മനസ്സിലാക്കി അയാള്‍ അറബികളുമായി ഏറ്റുമുട്ടി. കബ്രാളിന്റെ പട പത്ത് അറബിക്കപ്പലുകള്‍ തകര്‍ക്കുകയും കപ്പലിലുള്ളവരെ വധിക്കുകയും ചെയ്‌തപ്പോള്‍ അറബികള്‍ ഗുഡ് ഷെഡ് ഫാക്ടറി തകര്‍ത്തു. അറബികള്‍ പണി തരുമെന്നുറപ്പായപ്പോള്‍ അയാള്‍ കൊച്ചിരാജാവിന്റെയും കണ്ണൂരിലെ കോലത്തിരിയുടെയും കാലില്‍ വീണു. അങ്ങനെ കാലില്‍ വീണ് കിട്ടിയതെല്ലാമെടുത്ത് കപ്പലില്‍ നിറച്ച് നാട്ടിലേക്ക് തിരിച്ചുപോയി.

പോരുന്ന വഴിയില്‍ കപ്പലിന് ദിശ തെറ്റി. കാല് കുത്താത്തൊരു കടല്‍ത്തീരത്ത് അവര്‍ കാല് കുത്തി. ആളൊഴിഞ്ഞ കടപ്പുറത്ത് വീഞ്ഞിന്റെ ലഹരിയില്‍ ലക്ഷ്യമൊന്നുമില്ലാതെ നടക്കവെ കബ്രാള്‍ കനമില്ലാത്ത ഉണങ്ങിയ വലിയൊരു പഴം കാണുകയും അയാള്‍ അത് കാലിലെടുത്ത് ഉയര്‍ത്തിയടിക്കുകയും ചെയ്‌തു. കാട് പിടിച്ചുകിടക്കുന്നയിടത്തേക്ക് പഴം പന്ത് പോലെ ഉയര്‍ന്നുപൊങ്ങുകയും മരങ്ങളില്‍ കൂട് കൂട്ടിയിരുന്ന പക്ഷികള്‍ ഒന്നിച്ച് ആകാശത്തേക്ക് ചിറകടിക്കുകയുമുണ്ടായി. എതിര്‍ടീമിനെതിരായി ഗോളടിച്ചാല്‍ ആളുകള്‍ കൈയടിച്ച് ആരവം മുഴക്കുന്നതുപോലെ പക്ഷികളുടെ കരച്ചില്‍ ആകാശത്തുയര്‍ന്നു. അതിനോടൊപ്പം കാറ്റ് പ്രത്യേക താളത്തില്‍ മരത്തലപ്പുകളിലും പാറക്കൂട്ടങ്ങളിലും താളം കൊട്ടാന്‍ തുടങ്ങി. പക്ഷികളുടെ ആരവത്തിലും കാറ്റുപാട്ടിലും അയാള്‍ സ്വയം മറന്ന് കുറച്ചുനേരം നില്‍ക്കുകയുണ്ടായി. ചെറുമരങ്ങള്‍ കാറ്റിന്റെ താളത്തില്‍ ഇളകിയാടുന്നത് കണ്ടപ്പോള്‍ പെണ്‍കുട്ടികള്‍ അരക്കെട്ട് ഇളക്കി നൃത്തം ചെയ്യുന്നത് കബ്രാളിന്റെ കല്‍പ്പനയില്‍ വരികയും പെണ്ണുങ്ങളെ കിട്ടുമോയെന്നറിയാന്‍ അയാള്‍ തീരദേശത്തെ കാട്ടിനുള്ളിലേക്ക് കൊതിയോടെ കയറിപ്പോയപ്പോള്‍ ചെറുമരങ്ങള്‍ കബ്രാളിനോട് പറഞ്ഞു.

‘‘ഇത് സാംബാനൃത്തമാണെടാ കഴുതേ.''

അത് ബ്രസീല്‍ ആയിരുന്നു. ഇന്ത്യ എന്ന് പേരിട്ടുവിളിച്ച അവിടെ കബ്രാളും അയാളുടെ അനുയായികളും പിന്‍മുറക്കാരും തങ്ങളുടെ കാമവും ഹിംസയും നെറികേടും കാലങ്ങളോളം കാണിക്കാന്‍ തുടങ്ങിയത് അന്നായിരുന്നു.

വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്ക് ശേഷം തന്റെ അമ്പതാം വയസ്സില്‍ ആറ് മക്കള്‍ക്കൊപ്പം പോര്‍ട്ടോ സാന്റോ കടല്‍ത്തീരത്ത് വെയില്‍ കൊണ്ട് കിടക്കവെ ജീവിതകാലം മുഴുവന്‍ ചെയ്‌ത തന്തയില്ലായ്‌മത്തരങ്ങളും തള്ളയില്ലായ്‌മത്തരങ്ങളും കബ്രാള്‍ ഓര്‍ത്തെടുത്തു. ചെയ്‌ത കൊലപാതകങ്ങളുടെയും മാനഭംഗങ്ങളുടെയും കണക്കുകള്‍ ആളുകളെ മനസ്സിൽവച്ച് അയാളെണ്ണി. കണക്കുകളുടെ എണ്ണം ഏറുന്തോറും അയാളുടെ മുഖത്ത് സന്തോഷവും സംതൃപ്തിയും കൂടിവന്നു.

ചിത്രീകരണം: കെ പി മുരളീധരൻ

ബ്രസീലിലെയും ഇന്ത്യയിലെയും സ്‌ത്രീകളുടെ കണക്കെടുത്തപ്പോള്‍ അയാളുടെ ഉശിര് കൂടുകയും ആവേശത്താല്‍ അയാള്‍ പല്ലിറുമ്മുകയുമുണ്ടായി. ആ നേരത്താണ് അയാളുടെ ഇളയ സന്താനം കമിഴ്‌ത്തിക്കിടത്തിയ തോണിയുടെ മുനയില്‍ തൂക്കിയിട്ട ചത്ത ആമയുടെ തോട് കൈയിലെടുത്ത് തന്റെ കോങ്കണ്ണിനെ പരിഹസിച്ച മൂത്തവന് നേര്‍ക്ക് സർവശക്തിയുമെടുത്ത് എറിഞ്ഞത്. അവന്‍ ഉന്നംവച്ചത് മൂത്തവനെയാണെങ്കിലും കൊണ്ടത് അടിവസ്‌ത്രം മാത്രമുടുത്ത് കിടന്ന കബ്രാളിന്റെ കൊള്ളേണ്ടാത്ത ഇടത്ത്. പെണ്ണുങ്ങളില്‍ ഉണര്‍ന്നുപോയ ആയുധത്തില്‍ വെയില്‍കൊണ്ട് മൂര്‍ച്ച വച്ച ആമത്തോട് വളയന്‍കത്തി പോലെ ചുറ്റിപ്പിടിച്ചു. വെളുത്ത അടിവസ്‌ത്രത്തെ ചോര ചുവപ്പിച്ചു. മൃത്യു തൊട്ടതിന്റെ കടച്ചില്‍ അടക്കാനാവാതെ അയാള്‍ കിടന്നയിടത്ത് നിന്ന് എഴുന്നേറ്റ് തെക്കോട്ടും വടക്കോട്ടും കര്‍ത്താവിനെ വിളിച്ചുകൊണ്ടോടി. അപ്പന്റെ ഓട്ടം കണ്ട് കാര്യം മനസ്സിലാവാതെ നിന്ന മൂത്തവനെ നോട്ടം തെറ്റി നോക്കിക്കൊണ്ട് ഇളയവന്‍ ചെറുചിരിയോടെ പറഞ്ഞു.

‘‘ഇത് സാംബാനൃത്തമാണെടാ കഴുതേ...''

അവന്‍ പറയുന്നത് കേട്ട് തന്നെ തൊടാന്‍ വന്ന കബ്രാളില്‍ നിന്ന് വെറുപ്പോടെ മുഖം തിരിച്ച് കടല്‍ത്തിര ഒരു നേര് ചൊല്ലി.

‘‘കാലം കണക്ക് തീര്‍ക്കാതെ വിടില്ല...!'' .(തുടരും)