മുരളിയുടെ വീട്ടിലെത്തിയ അതിഥി

അവധിദിവസമായിരുന്നു. ടെറസിന് മുകളിലെ അലക്കുകല്ലിൽ തുണികൾ കഴുകി ഉണങ്ങാനിടാനുള്ള കഠിനപ്രയത്നത്തിലായിരുന്നു, കഴിഞ്ഞ മണിക്കൂർ. അലക്കുയന്ത്രത്തിൽ തുണികളിടാനുള്ള മടി ഒരു മാനസിക പ്രശ്നമായി മാറുന്നുവെന്ന സംശയം ഈയിടെയായി ഉയരുന്നുണ്ട്. ഷർട്ടിന്റെ കോളറിൽ പറ്റിപ്പിടിച്ചിരിക്കുന്ന അഴുക്ക് ബ്രഷ് കൊണ്ട് ഉരച്ചുരച്ച് കഴുകിയാൽ മാത്രമാണ് തൃപ്തി. കുളിമുറിയിൽ പോലും കൂടെ കൂട്ടുന്ന കൈഫോൺ അരമതിലിലിരുന്ന് അലറി. ചതുരത്തിൽ അപ്പുറത്തെ ആളിന്റെ നാമം തെളിഞ്ഞു.

മുരളിയാണ്! കഥാകാരനും പത്രക്കാരനുമായ ബി മുരളി! കാഫ്‌കയെ കോടതി വരാന്തയിൽവച്ചും ചെഖോവിനെ സ്റ്റാച്യൂവിൽവച്ചും കണ്ട കക്ഷിയാണ്! നൂറ്റാണ്ടുകാലത്തെ പാരമ്പര്യമുള്ള മലയാള ചെറുകഥയിൽ ഉത്തരാധുനികതയുടെ പതാകയുമേന്തി, ഉമ്പർട്ടോ എക്കോയോടൊപ്പം ഓടിക്കയറി, ഇരിപ്പുറപ്പിച്ച യുവാവാണ്. സൗഹൃദങ്ങൾ സൂക്ഷിക്കുന്നതിൽ വലിപ്പ ചെറുപ്പമോ, മൂപ്പിളമയോ മുരളിക്കില്ല. സരസസംഭാഷണത്തിലൂടെ കേൾവിക്കാരെ നിശ്ശബ്ദരാക്കുന്നതിൽ സവിശേഷ ചാതുര്യവുമുണ്ട്.

ചിത്രീകരണം: കെ സുധീഷ്‌

ആകാശത്തിന് ചുവടെയുള്ള ഏത് കാര്യവും ചർച്ച ചെയ്യുന്നതിൽ മുരളിക്ക് വിമുഖതയില്ല. എന്നാൽ സ്വന്തം രചനകളെക്കുറിച്ച് മാത്രം അധികം പറയുകയില്ല. അത് പറയേണ്ടത് കാശ് കൊടുത്ത് പുസ്തകം വാങ്ങി വായിക്കുന്നവന്റെ അവകാശമാണെന്നാണ് മുരളിയുടെ പക്ഷം.

കഥയിലായാലും ജീവിതത്തിലായാലും വളച്ചുകെട്ടില്ലാതെ കാര്യങ്ങൾ പറയുന്നതിലാണ് മുരളി വിശ്വസിക്കുന്നത്.

അത്യാവശ്യമുള്ള എന്തെങ്കിലും കാര്യമില്ലെങ്കിൽ മുരളി ഈ സമയത്ത് വിളിക്കാനുള്ള സാധ്യതയില്ല. രാത്രി ഏറെ വൈകി, പത്രമാപ്പീസിലെ ജോലി കഴിഞ്ഞെത്തി, ഉറങ്ങാൻ കിടക്കുന്നതാണ്.

മുരളിയുടെ പറച്ചിലിൽ ചെറിയൊരു പരിഭ്രമമുണ്ട്.

ചങ്ങാതീ നിങ്ങളെവിടെയാണ്?

അടുപ്പക്കാരെല്ലാം മുരളിക്ക്‌ ചങ്ങാതിമാരാണ്. ഞാൻ പറഞ്ഞു.

ഇന്ന് വീട്ടിലുണ്ട്.

മുരളി ചോദിക്കുന്നു.

നിങ്ങളുടെ സുഹൃത്തല്ലേ ആ വാവ സുരേഷ്?

വാവയെ എനിക്കും എന്നെ അയാൾക്കും ഏറെ, ആലോചിച്ചെടുക്കേണ്ടതില്ലാത്ത പരിചയമുണ്ട്.

അയാളുടെ നമ്പർ തരുമോ? അല്ലെങ്കിൽ നിങ്ങൾ തന്നെ അയാളെ ഒന്ന് വിളിക്കുമോ? അത്യാവശ്യമുണ്ട്.

കാര്യം ഇതാണ്! മുരളി രാവിലെ പ്രസ് ക്ലബ്ബിലുണ്ട്. വീട്ടിൽ അമ്മ മാത്രമാണുള്ളത്. ഭാര്യ ഓഫീസിലേക്കും മകൾ പള്ളിക്കൂടത്തിലേക്കും പോയിരിക്കുന്നു. അമ്മ, വല്ലാതെ ഭയപ്പെട്ട് മുരളിയെ വിളിച്ചുപറഞ്ഞു. പതിവായി മുരളി ഇരിക്കുന്ന മുറിയിലേക്ക് ഒരു പാമ്പ് ഇഴഞ്ഞ് കയറിയിരിക്കുന്നു. നല്ല നീളമുള്ള ഇനമാണെന്നാണ് അമ്മ പറയുന്നത്.

ഞാൻ പറഞ്ഞു.

വാവയെ വിളിച്ചാൽ ഫോണിൽ കിട്ടുന്ന കാര്യത്തിലും സമയത്ത് എത്തുന്ന കാര്യത്തിലും വലിയ ഉറപ്പില്ല. പാമ്പുകളെല്ലാം അയാളുടെ ഭാഷയിൽ അതിഥികളാണല്ലോ...

മുരളിയുടെ അഭ്യർഥന.

നിങ്ങളൊന്ന് വീട്ടിലേക്ക്‌ വരുമോ?

മുരളി താമസിക്കുന്ന കുന്നുകുഴിയും എന്റെ വീടിരിക്കുന്ന കണ്ണമ്മൂലയും തമ്മിൽ അധികദൂരമില്ല. ബൈക്കിൽ മൂന്ന് മിനുട്ടിനുള്ളിൽ എത്താവുന്ന അകലം മാത്രം!

ബൈക്കെടുത്ത് ഞാൻ കണ്ണമ്മൂല ജങ്‌ഷനിൽ എത്തി. കടപ്പുറത്ത് നിന്ന് വാരിയ മണൽ പുതപ്പിച്ച മീനുമായി വരുന്ന വിൽപ്പനക്കാരികൾ നിരന്നിരിക്കുന്ന വഴിയരികിൽ, ‘കട്ടനും കടിയും' എന്ന ബോർഡ് വച്ച തട്ടുകടയ്‌ക്ക്‌ മുന്നിൽ ചില പരിചയക്കാർ നിൽപ്പുണ്ട്. പ്രദേശവാസികൾ, ഭയംകൊണ്ട് ബഹുമാനിക്കുന്ന യുവാവാണ് അവരിൽ പ്രധാനി. തങ്ങളുടെ ലോകത്തെക്കുറിച്ചുള്ള വർത്തമാനത്തിൽ പരിസരം മറന്ന് നിൽക്കുകയാണവർ.

ഞാൻ ബൈക്ക് നിർത്തുമ്പോൾ തന്നെ യുവാവ് ചോദിച്ചു.

അണ്ണൻ രാവിലെ ഈ ലുങ്കിയൊക്കെ ഉടുത്തോണ്ട് എങ്ങോട്ടാണ്?

എന്റെ മറുപടി‐ കുന്നുകുഴിയിൽ താമസിക്കുന്ന സുഹൃത്തിന്റെ വീട്ടിൽ ഒരു പാമ്പ് കയറിയിരിക്കുന്നു. അതുവരെ പോണം!

യുവാവ് ഉത്സാഹിയായി.

അണ്ണൻ ഒറ്റയ്‌ക്ക്‌ പോണ്ട. ഞങ്ങളും വരാം.

ഞങ്ങളെന്ന്‌ യുവാവ് വിശേഷിപ്പിച്ചവരെ ശ്രദ്ധിച്ചപ്പോൾ, അവർ ആറുപേരുണ്ട്. അതിൽ തന്നെ രണ്ട് പേർ മുരളിയുടെ വീട്ടിൽ കയറിയ പാമ്പിനേക്കാൾ മുറ്റൻമാരാണെന്ന് ശരീരഭാഷയിൽനിന്ന് മനസ്സിലായി.

ചിത്രീകരണം: കെ സുധീഷ്‌

യുവാവ് അനുചരൻമാരോട് ആജ്ഞാപിച്ചു.

എടേയ് എല്ലാവരും പിറകേ വാ... കുന്നുകുഴിയിൽനിന്ന് ഒരു പാമ്പിനെ എടുക്കണം.

യുവാവ് തന്റെ ബൈക്കിന്റെ പിറകിൽ കയറി. ബാക്കിയുള്ളവർ അവിടെക്കിടന്ന ഒരു ആട്ടോറിക്ഷയിലേക്ക്‌ ഇടിച്ചുകയറി. കൂട്ടത്തിലെ ഇഴച്ചിൽപ്പരുവക്കാരായരണ്ട് പാമ്പുകളെ മറ്റുള്ളവർ സീറ്റിനിടയിലേക്ക് തിരുകിവച്ചു.

യാത്ര തുടങ്ങി കുന്നുകുഴി ജങ്‌ഷനിലേക്ക്‌ ബൈക്കിലെത്തുമ്പോൾ, രാജീവ്ഗാന്ധി പ്രതിമയ്‌ക്ക് അടുത്തായി ചിലർ നിൽക്കുന്നു. അതിലൊരാൾ മുരളിയുടെ ‘ഗുണ്ടുകാട്' എന്ന കഥയിലെ നായകനാണ്.

എന്റെ പിറകിലെ യുവാവിന്റെ അടുപ്പക്കാരനാണ് അയാൾ.

മച്ചമ്പി രാവിലെ ഈ വഴി? കലിപ്പുകളെന്തരങ്കിലുമാണാ...?

ഇല്ലളിയാ. ഈ അണ്ണന്റെ കൂട്ടുകാരന്റെ വീട്ടില് പാമ്പ് കേറിയെന്ന്. കലാവിഹാറിനകത്താണ് വീട്.

കുന്നുകുഴിക്കാരൻ പറഞ്ഞു.

മച്ചമ്പി മുമ്പേ വിട്ടോ, ഞാനിതാ പെറകേ വരണ്.

കുന്നുകുഴിക്കാരനോടൊപ്പം രണ്ട് ബൈക്കുകളിലായി കയറിയ അഞ്ചംഗ സംഘവും ചേർന്ന് കലാവിഹാറിലെ മുരളിയുടെ വീട്ടിലേക്ക്‌.

നഗരനടുവിൽ ഗ്രാമീണ മുഖമുള്ള ചെറിയൊരു വീടാണത്. മുറ്റത്ത്, പൂച്ചട്ടികളിൽ നിറയെ പൂത്ത് നിൽകുന്ന പലവർണപ്പുഷ്‌പങ്ങൾ.

മുരളി പതിവുപോലെ ടെക്കിലുക്കിൽ, മുൻവശത്ത് ഞങ്ങളേയും കാത്തുനിൽക്കുന്നു. കയ്യിൽ ഒരു നീളൻ മുളവടിയുണ്ട്. ചെറിയൊരു അങ്കലാപ്പ് മുഖത്തുണ്ട്.

ബൈക്കുകളിൽ നിന്നും ആട്ടോറിക്ഷയിൽ നിന്നുമായി ഇറങ്ങിയവർ ഒരു ഡസനോളമുണ്ട്. ഇത്രയും ആളുകളെ ഒരുമിച്ച് കണ്ടതോടെ അയൽവീടുകളിലെ മതിലുകൾക്ക് മുകളിൽ ചില തലകളുയർന്നു. വഴിയാത്രക്കാരിൽ ചിലർ സംശയനിവാരണത്തിനായി പാളിനിന്നു.

മുരളി ആശ്ചര്യത്തോടെ ചോദിച്ചു.

ഇത്രയേറെ വാവമാരെ നിങ്ങളെങ്ങനെ സംഘടിപ്പിച്ചു?

ഞാൻ പറഞ്ഞു.

ഇതിലൊരാൾ മുരളിയുടെ കഥാപാത്രമാണ്.

മുരളിയുടെ മുഖത്ത് സന്തോഷം മിന്നി.

മുരളി പുസ്തകങ്ങൾ സൂക്ഷിച്ചിരിക്കുന്ന മുറിയിലേക്കാണ് പാമ്പ് കയറിയിരിക്കുന്നത്. അവിടെയിരുന്നാണ് എഴുത്തും വായനയും. വിലാസകവചങ്ങൾ പൊളിക്കാതെ കിടക്കുന്ന അസംഖ്യം മാസികകൾ. അകത്തെ റാക്കുകളിൽ മാത്രമല്ല, ഇരിക്കുന്ന കസേരക്കയ്യിലും മേശപ്പുറത്തുമൊക്കെയായി ചെറിയൊരു പുസ്തകമല.

കണ്ണമ്മൂല സംഘത്തിന്റെ തലവൻ പെട്ടെന്ന് തന്റെ ഉദ്യമത്തിൽ ജാഗ്രതയുള്ളവനായി. വാവ സുരേഷിന്റെ പാമ്പ് പിടിത്ത ദൃശ്യങ്ങൾ ചാനലിൽ കണ്ടതിന്റെ ഓർമയിൽ അയാളെ അനുകരിച്ചുകൊണ്ട് പരിസര നിരീക്ഷണം നടത്തി. ചില ഊഹങ്ങൾ പങ്കുവച്ചു. കുന്നുകുഴി സംഘത്തിന്റെ നായകൻ, പരിസരം വൃത്തിയായി സൂക്ഷിക്കേണ്ടതിന്റെ പ്രാധാന്യത്തെക്കുറിച്ചും ഇഴ ജന്തുക്കളെ അകറ്റി നിർത്തുന്നതിൽ മണ്ണെണ്ണ വഹിക്കുന്ന പങ്കിനെക്കുറിച്ചുമുള്ള ബോധവൽക്കരണം നടത്തി.

പൊടുന്നനേയാണ് പുസ്തകറാക്കുകൾക്കിടയിൽനിന്ന് പാമ്പ് തല ഉയർത്തിയത്. എല്ലാവരും പിറകോട്ടാഞ്ഞ നിമിഷം, പാമ്പ്, മുരളിയുടെ ‘നൂറ് കഥകൾ'ക്കിടയിലേക്ക് നൂണ്ട് കയറി, ‘ആളകമ്പടി' എന്ന നോവൽ പുസ്തകത്തിനുള്ളിൽ ഒളിച്ചു. ‘പഞ്ചമി ബാർ’, ‘ചെന്തീ പോലൊരു മാലാഖ’ തുടങ്ങിയ പുസ്തകങ്ങൾ അടുത്തടുത്തായി ഇരിപ്പുണ്ട്.

ഒറ്റയ്‌ക്കും തെറ്റയ്‌ക്കും സംഘാംഗങ്ങൾ നടന്നു. മുരളിയുടെ അമ്മ വീടിനകത്ത് നിന്ന് ജനലിലൂടെ പുറത്തെ സംഭവവികാസങ്ങളിലേക്ക് നോട്ടമയച്ചു നിന്നു.

പുസ്തകങ്ങൾ ഓരോന്നായി മാറ്റുന്നത് പ്രായോഗികമല്ലെന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞതോടെ നീളൻ വടികൊണ്ട് കുത്തി പാമ്പിനെ പുറത്ത് ചാടിക്കാനുള്ള ശ്രമം തുടങ്ങി. ഇതിനിടയിൽ പാമ്പിന്റെ ഇനത്തിനെക്കുറിച്ചുള്ള തർക്കവും സജീവമായി.

കണ്ണമ്മൂലയിലെ സംഘനേതാവ് പറഞ്ഞു. ഇത് കരിമൂർഖനാണെന്ന കാര്യത്തിൽ സംശയമില്ല. തൊട്ടടുത്തുള്ള ചെറിയ തോട്ടിൽ നിന്ന് കയറി വന്നതാവാനാണ് സാധ്യത.

കുന്നുകുഴിക്കാർ ഒറ്റസ്വരത്തിൽ പറഞ്ഞു. ഞങ്ങളുടെ ഈ ഏരിയയിൽ ഇതിന് മുമ്പ് ഒരു വീട്ടിലും നീർക്കോലി പോലും കയറിയിട്ടില്ല. കേറിയാൽ ഉയിരോടെ തിരിച്ചുവിടില്ല.

മുരളി സംഭ്രമജനകമായ സമയത്തും തമാശ പറഞ്ഞു. കാര്യങ്ങളെ ഉപഹാസപൂർവം സമീപിക്കാനാണ് മുരളിക്കിഷ്ടം.

ചിത്രീകരണം: കെ സുധീഷ്‌

ഒരു പാമ്പ് തന്റെ എഴുത്തുകാരന്റെ പുസ്തകങ്ങൾ തേടിയെത്തിയ ആദ്യത്തെ കഥാകാരൻ ഞാനായിരിക്കും. അക്കാര്യത്തി ലെങ്കിലും തർക്കിക്കാതെ എനിക്ക് മാർക്ക് നൽകുമല്ലോ?

കണ്ണമ്മൂല കുന്നുകുഴി സംഘങ്ങൾ പുറത്തെ തിരച്ചിലിൽ വ്യാപൃതരായെങ്കിലും മുറിക്കുള്ളിലേക്ക് കടക്കാനുള്ള ധൈര്യം ആരും കാണിച്ചില്ല.

ക്രൈം ഫിക്ഷന്റെ ആരാധകനായ മുരളി, ഒരു ക്രൈം സ്റ്റോറിയിൽ വായനക്കാരൻ അപസർപ്പകനെ തോൽപ്പിച്ച് അയാൾക്ക് മുന്നേ നടക്കുമെന്ന് പറയാറുണ്ട്. ഇവിടേയും അപ്രവചനീയമായ ക്ലൈമാക്‌സ്‌ പ്രതീക്ഷിച്ചാണ് ഞാനും നിൽക്കുന്നത്.

പെട്ടെന്ന്, മുറിക്കുള്ളിൽനിന്ന് ചില കോലാഹലങ്ങൾ കേട്ടു. പുസ്തകറാക്കുകളിലൊരെണ്ണം മറിഞ്ഞു. വീണ്ടും പുറത്തെ ഉത്സാഹക്കൂട്ടം ആകാംക്ഷയോടെ അകത്തേക്ക് കണ്ണുപായിച്ചു. മുരളി, ചുമലുകൾക്കിടയിലൂടെ എത്തിനോക്കി. മുറിയിൽനിന്ന് പിറകിലേക്ക്‌ ഇറങ്ങുന്ന ചെറിയ വാതിലിലൂടെ ഇഴഞ്ഞിറങ്ങി, മതിലിലേക്ക്‌ കയറാൻ തുടങ്ങിയ പാമ്പിനെ കണ്ണമ്മൂലയിൽ നിന്ന് വന്ന മനുഷ്യനാഗങ്ങളിൽ മുതിർന്നവർ വാലിൽ തൂക്കിയെടുത്ത് മുന്നിലേക്ക്‌ വന്നു.

നിലത്തുറയ്‌ക്കാത്ത കാലുകളിൽ നിന്നുകൊണ്ട് ഞൊടിയിടയിൽ പാമ്പിന്റെ തലയ്‌ക്ക്‌ താഴെ അമർത്തിപ്പിടിച്ച് സ്വന്തം കഴുത്തിൽ ചുറ്റിയിട്ട് മുമ്പിലുള്ളവർക്ക് നേർക്ക് ഒരു പോസ് കൊടുത്തു. തുടർന്ന് ഇങ്ങനെ വിശദീകരിച്ചു.

ഇത് കരിമൂർഖനോ, അണലിയോ, എട്ടടിവീരനോ ഒന്നുമല്ല. പാവം വെറുമൊരു ചേരയാണ്. ഏകദേശം എട്ട് വയസ്സ് പ്രായം വരുന്ന പെൺചേര.

കണ്ണമ്മൂല സംഘത്തലവൻ നിർദേശിച്ചു.

അതിനെ ഒഴിഞ്ഞ പറമ്പിലേക്ക്‌ വിട്ടേര്.

ഞാൻ ഉടനടി ഇടപെട്ടു.

അത് വേണ്ട. ഇവിടെ അമ്മയ്‌ക്കും മോൾക്കുമൊക്കെ പേടിയാണ്. ഒരു ചാക്കിൽ കെട്ടി പോകുന്ന വഴിയിൽ തുറന്നുവിടാം.

മുരളിയുടെ അമ്മ ആശ്വാസത്തോടെ അകത്തേക്ക്‌ മാറി. കണ്ണമ്മൂല സംഘവും ടീം കുന്നുകുഴിയും ഗ്രൂപ്പുകളായി നിന്ന് പടം പിടിച്ചു. ഞാനും മുരളിയും അവരുടെ സന്തോഷത്തിനൊപ്പം ചേർന്ന് നിന്നു.

മുരളി എന്നോടായി പറഞ്ഞു.

‘മുറിയിൽ മൈക്കൽ ആഞ്ചലോയെ പറ്റി സംസാരിച്ചു കൊണ്ട് പെണ്ണുങ്ങൾ വെറുതേയിരിക്കുന്നു’ എന്നാണ് എലിയറ്റിന്റെ കവിതയിൽ പറയുന്നത്. അതുപോലെ ഏതെങ്കിലും ഒരു കഥയിൽ ഇവരൊക്കെ വന്നുപോകും. അല്ലെങ്കിൽ ഇനിയും വരുമായിരിക്കും.

പിടിച്ച ചേരയേയും ചാക്കിലാക്കി ഇരു സംഘങ്ങളും രണ്ട് വഴിയിൽ യാത്ര പറഞ്ഞു. മുരളി അവർക്ക് നന്ദിനോട്ടം സമ്മാനിച്ചു. മനുഷ്യനെപ്പറ്റി പറയാനുള്ള ഒരു പ്രസ്‌താവനയാണ് എനിക്ക് കഥയെന്ന് പറയുന്ന മുരളിയോട് ഞാൻ പതിയെ ചോദിച്ചു.

പുസ്തകങ്ങളെ തേടിയെത്തിയ ഈ അതിഥിയെ കുറിച്ച് ഒരു കഥയുണ്ടാവുമോ?

മുരളി ചിരിച്ചു .