കൂടോത്രം

കുഞ്ഞോനച്ചേടത്തിക്ക് പേടിയൊന്നും തോന്നിയില്ല. അല്ലേലും പേടിച്ചോണ്ടിരുന്നാ വല്ലോം നടക്കുവോ? നല്ല നടുക്കണ്ടം പാതിര. ഇമ്മണീശെ നെലാവും. നെലാവെന്നു പറഞ്ഞുകൂട. ഒരു മങ്ങൂഴം. ആകാശത്തിന്റെ അങ്ങേ മൂലക്ക് ചന്ദ്രന്റെ ഒരു കീറ്. അങ്ങേരടെ കഴുത്തിന് ആരോ കുത്തിപ്പിടിച്ചിട്ടൊണ്ടെന്നു തോന്നും. മരങ്ങളും കാറ്റും പൂമീം ആകാശോമൊക്കെ വീർപ്പടക്കി കൃത്രിച്ചുനോക്കുന്നു. നോക്കട്ടെ. കുഞ്ഞോനച്ചേടത്തിക്ക് പുല്ലാ. നെറഞ്ഞു കവിയണ ആവേശം പോലെന്തോ ഉള്ളിലങ്ങനെ തിക്കുമുട്ടി നിക്കുമ്പം ഈ കുഞ്ഞോനയ്ക്ക് എല്ലാം വെറും ശൂ...വാണ്.

ചിത്രീകരണം: സുനിൽ അശോകപുരം

എന്നും കേറിയെറങ്ങി നടക്കണവഴി. ഓരോ പൂഴിത്തരിയും ചേടത്തിക്ക് അറിയാം. കണ്ണടച്ചു നടന്നാലും ഒരിഞ്ച് മാറിപ്പോവത്തില്ല.

പെരിയിലയിൽ പൊതിഞ്ഞ കോഴിമുട്ട അവർ സുരക്ഷിതമായി മടിയിൽ വെച്ചു. മുട്ടയിൽ വരയും കുറിയുമുണ്ട്. എല്ലും തലയോട്ടിയുമുണ്ട്. കാണുന്നവർക്ക് മനസ്സിലാവില്ലെങ്കിലും കുഞ്ഞോനച്ചേടത്തി അതാണ് വരച്ചിട്ടുള്ളത്. കൂടോത്രത്തിന്റെ കൂടെ പൂവെന്തിനാണെന്ന് അവർക്ക് ഇതുവരെ മനസ്സിലായിട്ടില്ല. ങാ... വേണാരിക്കും. അപ്പൻ പറഞ്ഞതല്ലെ. ചേടത്തി ഒന്നു തലകുടഞ്ഞു. ഒരിക്കൽകൂടി മന്ത്രം മനസ്സിലുറപ്പിച്ചു.

ഓം ക്ലീം...

വേറെയാർക്കും ഒരു ദോഷോം വരത്തില്ല. അവന്റെ പേരാണല്ലോ മൊട്ടേല് എഴുതിയേക്കണത്. അവനത് കവച്ചുകടന്നാ തീർന്നു. കർത്താവേ മരിപ്പിക്കുവൊന്നും വേണ്ടാട്ടോ. കുഞ്ഞോനച്ചേടത്തി ആകാശത്തിലേക്കു നോക്കിപ്പറഞ്ഞു. കയ്യും കാലും ഒടിച്ചിട്ടാമതി. അയ്യോ അതുവേണ്ട. അപ്പം അവക്കങ്ങു വഴിയും‐ സഹതാപം! പ്രാന്തു പിടിപ്പിച്ചാമതി. പ്രാന്തു പിടിച്ച് തേരാപാരാ നടക്കട്ടെ. പ്രാന്തൻ റിയാസ്! കുഞ്ഞോനച്ചേടത്തിക്ക് ചിരി വന്നു. കുതിരവട്ടത്തെങ്ങാനും അടച്ചിട്ടാ മതി. അല്ലെങ്കി മിയമോളെ മറന്നട്ട് അവൻ വേറെ കെട്ടിക്കോട്ടെ. എന്നട്ട് അതിനേം കൊണ്ട് അങ്ങോട്ടു തന്നെ പോട്ടെ. കുവെയ്ത്തില്. അന്നേരം ചേടത്തിക്ക് ചെറിയൊരു നൊമ്പരം തോന്നി. അവനങ്ങനെ സുഗിക്കേം എന്റെ പുള്ള സങ്കടപ്പെടുവേം. സങ്കടപ്പെട്ട് സങ്കടപ്പെട്ട്... അതുവേണ്ട. പ്രാന്തുമതി. അതാകുമ്പം എല്ലാരും അങ്ങ് തള്ളിക്കോളും.

അതേയ് കർത്താവേ, പ്രാന്തുമതി.

ചേടത്തി നിർദേശം കൊടുത്തു.

കാര്യം, കുടുമ്മക്കാരൊക്കെയായിട്ട് വല്ല്യ സ്നേഹവാരുന്നു. അപ്പനും പിച്ചക്കണ്ണ് ഇക്കയും ഒരുമിച്ചാണ് മലവാറിലോട്ടു വന്നതും അടുത്തടുത്ത് സലം വാങ്ങീതും. മണ്ണാങ്കട്ടേം കരിയെലേം പോലല്ലാരുന്നോ. മഴവന്നാ കരിയെലേം കാറ്റുവന്നാ മണ്ണാങ്കട്ടേം തടുക്കും. അങ്ങനാരുന്നു. അപ്പൻ തൂറിക്കഴിഞ്ഞാ ചമതിക്കാൻ പിച്ചക്കണ്ണ് ഇക്ക വെള്ളവൊഴിച്ചു കൊടുക്കും. കാടുവെട്ടിത്തെളിച്ച് തീയിട്ടതും വാറ്റു പുല്ലും കപ്പേം നട്ടതും ഒന്നിച്ച്. പുല്ലു വാറ്റീതും കപ്പവാട്ടീതും ഒന്നിച്ച്. പിച്ചക്കണ്ണ് ഇക്കാടെ ഏളേമോൻ മലമ്പനി വന്നു ചത്തപ്പം ഏറ്റോം ദെണ്ണം അപ്പനാരുന്നു. ഇക്കയാണ് അപ്പനെ ആശ്വസിപ്പിച്ചത്.

കരേല്ലടാ‐ നമ്മക്ക് അത്രേ വിതിച്ചിട്ടൊള്ളെന്ന് കൂട്ട്യാമതി.

അതാരുന്നു പാങ്ങ്.

ചിത്രീകരണം: സുനിൽ അശോകപുരം

അപ്പൻ വല്ലപ്പോഴും കുടിക്കുവാരുന്നു. അപ്പൻ കുടിച്ചാലും പൂസാവണത് ഇക്ക.

പിന്നെ പാട്ടും മേളാങ്കോം‐

പൂമകളാണേ ഹുസ്നുൽ ജമാൽ

പുന്നാരത്താലം മികന്ത ബീവി.

ഒപ്പന കളിച്ചു കളിച്ച് മാർക്കം കളിയാകും. അമ്മച്ചീം താച്ചുമ്മേം ആസിയത്താത്തേം എല്ലാരും കൂടും. മാർക്കം കളി പിന്നെ ചവിട്ടുനാടകവാകും. കാറൽമാനും റോൾദോനും ചവിട്ടിക്കുലുക്കി നടക്കും.

മന്ത്രമാം മണി മകുട മുടിവുണർ

മല്ലതന്നവരങ്കിതാ

ചന്ദ്രനൊളിവു തുലങ്കിടും പതി

തരണിണൈ തുടിയാകവേ‐

അപ്പന്റെ അപ്പൻ കണിയാനാരുന്നു. രാമൻ കണിയാൻ. പാതിരാത്രി ആരുന്നു ആ വല്ല്യപ്പന്റെ നേരം. ത്രിസന്ത്യേം. വെളക്കുവെക്കലും മന്ത്രം ചൊല്ലലും ഗണിക്കലും. ഇരുട്ട് കൂർമ്പിച്ചു കൂർമ്പിച്ചു വരണ ചെല സന്ത്യകളില് വല്ല്യപ്പൻ ഒച്ച താഴ്ത്തി പറേവാരുന്നൂത്രേ‐ ആത്തുകേറി വാതിലടച്ചോ. പൊറത്തേക്ക് നോക്കുവേം ചെയ്യല്ല്. എന്നാ ഒച്ച കേട്ടാലും മിണ്ടല്ല്. അടഞ്ഞ വാതിലിനു പൊറത്ത്, മിറ്റത്തും പറമ്പിലും ഒരു സീൽക്കാരം പോലെ കാറ്റും കരിഞ്ചാത്തനും കടന്നു പോണവരെ ഒച്ചേമില്ല ഓപ്പാരീം ഇല്ല. അപ്പൻ പറഞ്ഞു കേട്ടിട്ടൊണ്ട്.

ആ വല്ല്യപ്പനാണ് മാർക്കം കൂട്യേത്. ചുമ്മാ ഒരോളത്തിന്.

അതു നന്നായി.

തനിക്കിപ്പം കർത്താവൊണ്ട്.

താങ്ങാനും കണ്ണീരുതൊടയ്ക്കാനും ഒരാളൊണ്ട്. മരിച്ചു ചെല്ലുമ്പം സ്വർഗോമൊണ്ട്.

കർത്താവേ സോത്രം!

കുഞ്ഞോനച്ചേടത്തി ആകാശത്തിലേക്കു നോക്കി കുരിശുവരച്ചു.

രാമൻ കണിയാൻ പത്രോസായാലും പഠിച്ചപണി മറക്കുവോ? പാരമ്പര്യംന്ന് പറേണ ഒന്നൊണ്ടല്ലോ. അത് പോവത്തില്ല. ഒരു ഉടുപ്പങ്ങു മാറ്റി, വേറൊന്നിട്ടു. അത്ര തന്നെ. ആളുമാറുവോ തരംമാറുവോ? വണങ്ങാൻ ഒരു ദെയ്വോം കൂടെ ഒണ്ടായി. എന്നും ശിവന്റെ അമ്പലത്തിപ്പോണ ആള് മണ്ടലകാലത്ത് അയ്യപ്പനെ തൊഴണപോലെ ഒരു മാറ്റം. മണ്ണാറശാലേലും ശബരിമലേലും പോണപോലെ പള്ളീലും പോയി.

കുമ്പസാരിക്കുവേം കുർബാന കൊള്ളുവേം ചെയ്തു. അക്കൂടെത്തന്നെ കരിഞ്ചാത്തന്റേം ചാമുണ്ടീടേം തറേല് വെളക്കും വെച്ചു. മന്ത്രോം തന്ത്രോം നടത്തി. കൂടോത്രോം ചെയ്തു. അതോണ്ട് എന്നാ പറ്റീ?

പ്രശ്നം വെക്കാനും സമയം നോക്കാനുവൊന്നും ആരും വരാണ്ടായീ.

അതങ്ങുപോട്ടേന്ന് വല്ല്യപ്പനും.

മന്ത്രോം തന്ത്രോം കൂടോത്രോവൊന്നും അപ്പൻ ചെയ്തിട്ടില്ല. എന്നാലും എല്ലാം അറിയാവാരുന്നു. വല്ല്യപ്പൻ ചെയ്യണ കണ്ട് അപ്പനും പഠിച്ചു.

ഇച്ചിരി മൂത്തിരിക്കുമ്പം അപ്പൻ പറഞ്ഞുതരും.

കൂടോത്രം വെച്ചാ ആരടെ ജീവിതോം കോഞ്ഞാട്ടയാ.

മൂന്നു ദിവസത്തെ ശുത്തം. എറച്ചിയോ മീനോ കൂട്ടല്ല്. കുളിച്ച് വെള്ളയുടുത്ത് മൂർത്തിയെ മനസ്സിൽ വിചാരിച്ച് പ്രാർത്തിക്കുക. മൂന്നു ദിവസം. മൂന്നാം ദിവസം പാതിരായ്ക്ക് ഒരു കോഴിമുട്ടയെടുത്ത് മന്ത്രം ചൊല്ലി ശത്രൂന്റെ പേരെഴുതുക‐ കരികൊണ്ടോ കൺമഷികൊണ്ടോ. ചോട്ടില് തലയോട്ടീം അസ്ഥീം വരക്കുക. അര മുതൽ പാദം വരെ മൂന്നുരു ഉഴിഞ്ഞേച്ച് മന്ത്രോം ചൊല്ലിക്കൊണ്ട് ശത്രു നടക്കണ വഴീല് കുഴിച്ചിടണം. കായവോ നാരങ്ങയോ കൂടെ കുഴിച്ചിട്ടാൽ ശക്തികൂടും. കൊറേ പൂക്കളും. ശത്രു അത് കവച്ചു കടന്നാ കഴിഞ്ഞൂ കഥ. അവൻ തൂറിക്കൊണ്ടോടും. ചെലപ്പം പ്രാന്ത്. അല്ലെങ്കി കയ്യും കാലും‐ എന്തേലും ഒറപ്പാ.

ചിത്രീകരണം: സുനിൽ അശോകപുരം

"ചേടത്തി എന്നതാ പൊറുപൊറുക്കുന്നേ‐' കുഞ്ഞോനച്ചേടത്തി സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി. കറുപ്പ് വാറ്റിയെടുത്തമാതിരി ഒരു കരിമുണ്ടൻ ചെകുത്താൻ. ആള് ഇത്തിരിയേ ഒള്ളു. എന്നാലും എന്തൊരു രൂക്ഷം! പൊറകില് വാല് എളകുന്നൊണ്ട്‐ അവനേക്കാളും നീളത്തില്. കൈസറ് വാലാട്ടുന്നപോലെ. ചേടത്തിക്ക് കൊറച്ച് വാത്സല്യം തോന്നി.

ഓ എന്നാ പറയാനാടാ ഊവ്വേ‐ കുടുമ്മസ്നേഹവൊള്ളോർക്ക് വീട്ടിക്കെടന്ന് ഒറങ്ങാനൊക്കുവോ? അമ്മാതിരി അവരാതിത്തരവല്ലേ കാട്ടിവെച്ചേക്കുന്നെ. ഹും... അവക്ക് പ്രേമിക്കാൻ കണ്ട ഒരു ചെറക്കൻ. മാപ്പളയാന്നേ‐ തുലുക്കൻ. നീ അറീം, നമ്മടെ പിച്ചക്കണ്ണ് മാപ്പളേടെ മോന്റെ മോനാ‐ റിയാസ്. വല്ല പൊലയനോ പറയനോ ആരുന്നേല് പോട്ടെന്ന് വെക്കാരുന്നു. ആന്റണി സാറു പറേന്നപോലെ മ്മക്കടെ വല്ല്യ മനസ്സുകൊണ്ടാന്ന് അങ്ങു ഭാവിച്ചേക്കാരുന്നു. ഇതിപ്പോ...

ആന്റണീനെ നെനക്കറിയത്തില്യോ? ആ മൂന്നാംമുക്കിലെ വായനശാലേടെ നേതാവ്. വെല്യ കമ്യൂണിസ്റ്റ്. ങാ അതുപോട്ട്. നമ്മടച്ചൻ പള്ളീ പ്രസങ്ങിക്കണത് നി കേട്ടില്ലേ‐ കാക്കാമ്മാര് പ്രേമിച്ചുപ്രേമിച്ച് നമ്മക്കടെ പുള്ളാരെ തട്ടിയെടുക്കൂന്ന്. പിന്നെ എങ്ങാണ്ട് അറേബ്യലോട്ടോ മറ്റോ കൊണ്ടോവും. എന്നട്ട് അവിടെവെച്ച്‐ അതിന് അച്ചനെന്തോ പേരും പറഞ്ഞാരുന്നു. എന്നതാണോ എന്തോ‐ ഓർക്കണില്ല.

അല്ലാ നീയെങ്ങനെ കേക്കാനാ? പള്ളീ വരാനൊക്കത്തില്ലല്ലോ.

നീ പള്ളീപ്പോകാതെ പോകാതെ ചെകുത്താനായി. ഞാൻ പള്ളീപ്പോയിപ്പോയി മനുഷ്യേത്തിയായി.

കുഞ്ഞോനച്ചേടത്തിക്ക് ചിരീം വന്നു.

ചെറിയൊരു കാറ്റു വീശി, പേടിച്ചുപേടിച്ച്.

വഴിയരികിൽ നിന്ന പാളേങ്കോടൻ വാഴേടെ കൈകള് ഒന്നെളകി.

എങ്ങാണ്ടൂന്ന് ഒരു കാലങ്കോഴി കൂകി.

നല്ല പസ്റ്റു സമയം. അപ്പൻ പറേന്നപോലെ അവന്റെ ഊപ്പാടെളകും.

അല്ലാ നീ പോയോ? ഡാ കരിമുണ്ടാ. കാലങ്കോഴീടെ കൂവക്കം കേട്ട് പേടിച്ചുപോയിക്കാണും. വല്യചെകുത്താനായിട്ട്...

കുഞ്ഞോനച്ചേടത്തി ഊറിച്ചിരിച്ചു.

തള്ളേടെ കവക്കെടേ കേറി ഒളിച്ചിട്ടൊണ്ടാവും. ചെകുത്താനാണേലും പേടി കാണത്തില്യോ.

കർത്താവേ, ഇതിന്റെ പാപവൊന്നും എന്റെ കണക്കില് വെച്ചേക്കല്ല്. കുടുമ്മസ്നേഹം കൊണ്ടാണെന്നങ്ങു വിചാരിച്ചേക്കണം. അല്ലാണ്ട് ഞാനങ്ങോട്ടു വരുമ്പം‐ അങ്ങോട്ടുമാറി നില്ലെടീ, നീ കൂടോത്രം വെച്ചില്ലായോ‐ എന്നൊന്നും പറഞ്ഞ് ഞെട്ടിച്ചേക്കല്ല്. ഈ കുഞ്ഞോനക്ക് സങ്കടം വരും.

കർത്താവേ, നെനക്കും അറിയാവല്ലോ എന്നാ സ്നേഹവാരുന്നു. നോമ്പും പെരുന്നാളുവൊക്കെ ഒന്നിച്ചല്ലാരുന്നോ. നോമ്പു തൊറേം. ചെലപ്പം അപ്പനും നോമ്പെടുക്കും. എടയ്ക്കെടക്ക് പൊറത്തുപോയി തുപ്പിയേച്ച് കർത്താവീശോ മിശിഹായേ‐ന്ന് പാട്ടുംപാടി അപ്പൻ നടക്കണ കാണാം. പിച്ചക്കണ്ണ് ഇക്കയ്ക്ക് നിസ്ക്കരിക്കാനൊള്ള പായ് പ്രത്യേകായിട്ട് അപ്പൻ സൂക്ഷിച്ചുവെക്കും. പെറവിക്കും ഉയർപ്പിനും പെരുന്നാളിനുവൊക്കെ ഒരു വീട്ടിലേ തീ പൊകയത്തൊള്ളു. ഇപ്പം കൊറേ കൊല്ലവായിട്ട് നോമ്പുതൊറേമില്ല പെരുന്നാളൂല്ല. എന്നാപറ്റിയോ എന്തോ? ഇല്ലാന്ന് തീർത്തു പറഞ്ഞുകൂടാ.

പെരുന്നാളിന് എറച്ചിക്കറീം പത്തിരീം കൊണ്ടോരും‐ റിയാസോ അവന്റെ എളേത് ഷായിനയോ. നോമ്പു തൊറക്കാൻ അന്യജാതിക്കാരെയൊന്നും വിളിക്കരുതെന്ന് അയിറ്റങ്ങൾടെ ആരോ പറഞ്ഞിട്ടൊണ്ടുപോലും. നമ്മടെ അച്ചനും പറഞ്ഞാരുന്നു അങ്ങോട്ടൊന്നും പോയേക്കല്ലേന്ന്. കഴിഞ്ഞയാണ്ടില് ആന്റണിസാറ് വായനശാലേല് നോമ്പുതൊറ വെച്ചാരുന്നു. ഓരോ മേളാങ്കം‐ അല്ലാണ്ടെന്നാ?

എത്തറ നല്ല കൊച്ചാരുന്നു ഷായിന. ഇപ്പക്കണ്ടാമതി കരിമ്പൂതംപോലെ. കറുകറുത്ത ഒരു കുപ്പായോം മൊകംമൂടീം. തൂക്ഷിച്ചുനോക്കിയാ കണ്ണുമാത്രം കാണാം. വീട്ടിലിരിക്കുമ്പഴും അങ്ങനെത്തന്നെ ആന്നാ പറഞ്ഞെ. എന്നാ പറയാനാ എന്റെ കർത്താവേ‐ അതിന്റെയൊരു കോലം! ആ റിയാസ് മിയമോളെ എങ്ങാനും കെട്ടിപ്പോയാ അവളും ഇടേണ്ടിവരൂല്ലേ ആ കുപ്പായം? പിന്നെ അവൾടെ മൊകം കാണണങ്കി അത് പൊക്കി നോക്കണം. അതോണ്ടാ കർത്താവേ.

"ചേടത്തി എങ്ങോട്ടാ ഈ മുതുപാതിരക്ക്?'

ഉണ്ടക്കണ്ണും വട്ടക്കൊമ്പും പാളച്ചെവീമൊള്ള വേറൊരുത്തൻ.

സാക്ഷാൽ ആകൽക്കറുസ. അതിരുകയ്യാലപ്പൊറത്ത് കുന്തിച്ചിരിക്കുകയായിരുന്നു അത്.

ഇന്നലെ ജനാലക്കെ വന്നത് ഈ നാറി ആയിരിക്കും.

കുഞ്ഞോനച്ചേടത്തിക്ക് ചൊറിഞ്ഞു വന്നു.

ഒന്നു പോടെറക്കാ‐ വിശേഷം ചോതിക്കാൻ വന്നേക്കുന്നു!

നിന്റെ അമ്മേനെ കെട്ടിക്കാൻ പോവ്വാ. ന്താ വരുന്നോ?

ചെകുത്താൻ നാണിച്ചുപോയി.

ഇന്നലെ രാത്രി ജനാലക്കെ വന്ന് എന്നാ ഒരു ഗോഷ്ടി ആരുന്നു. ജപമാലയെടുത്ത് മൂന്നുവട്ടം കുരിശു വരച്ചപ്പം ഇളിച്ചോണ്ടങ്ങുപോയി. പോയിക്കാണത്തില്ല. ചെലപ്പം വീടിന്റെ മോളിക്കേറി ഇരിക്കുവാരിക്കും. ഇവറ്റക്കൊന്നും ഒറക്കോവില്ലല്ലോ. ഇന്നാള് നട്ടുച്ചയ്ക്കല്ലേ വീടിനുമോളി പല്ലിളിച്ചോണ്ട് ഇരിക്കണ കണ്ടെ. കൊറേനേരം കഴിഞ്ഞപ്പം അങ്ങു മാഞ്ഞുപോയി. മിയമോളു പറേന്നത് നട്ടപ്രവെയിലത്ത് മേലോട്ടുനോക്കിയാ അങ്ങനെയൊക്കെ തോന്നൂന്നാ. അവക്ക് എന്നാ അറിയാം? വെറും പൊട്ടിപ്പെണ്ണ്!

ആ വീടൊണ്ടാക്കിയേന്റെ കഷ്ടപ്പാട് ആർക്കേലും അറിയാവോ? എന്തോരം കല്ലും മണ്ണും ചൊമന്നു. പിച്ചക്കണ്ണ് ഇക്കയും മകൻ അവ്വോക്കറും ഒണ്ടാരുന്നു. അവരുടെ വീടുപണിക്ക് അപ്പനും ഞാനുവൊക്കെ എത്ര കൂടീതാ. അതൊക്കെ ഈ മലവാറില് വന്ന് കൊറേ കഴിഞ്ഞപ്പഴാ‐ പത്തു പതിനഞ്ചു കൊല്ലം കഴിഞ്ഞ്.

ആദ്യവൊക്കെ എന്നാരുന്ന്!

മഴയാണേ പെരുമഴ. കാറ്റും പിശറും കോടേം. വെയിലാണേ തീ കത്തണ പോലെ. തിന്നാൻ കപ്പ മാത്രം. അതുതന്നെ എപ്പളും കിട്ടത്തില്ല. ചോറുണ്ണാൻ കൊതിയാരുന്നു. ചെലപ്പം മുതിര പുഴുങ്ങി തിന്നും. കോതമ്പ് കഞ്ഞിവെച്ചു കുടിക്കും. അരി കിട്ടാനേ ഇല്ലാരുന്നു. ഒണ്ടെങ്കിത്തന്നെ വെല്ല്യ വെലേം. കാട്ടുപന്നീം കാട്ടാനേം വന്ന് നട്ടതും നടാനൊള്ളതും ചവിട്ടിമെതിക്കും. സൂക്കേടും വെശപ്പും. പിന്നെപ്പിന്നെ എല്ലാത്തിനുവൊരു പൊത്തൂരത്തം വന്നു. കപ്പേം ചേനേം ചേമ്പുവെല്ലാം നട്ടുവളത്തി. ആനേം പന്നീം കേറാതെ പാട്ടകൊട്ടി. ആഴീം കൂട്ടി. അന്നൊക്കെ ഈ ചെകുത്താമ്മാരൊണ്ടാക്കിയ കൊയമാന്തരത്തിന് വല്ല അറുതീമൊണ്ടോ? രാത്രീല് തൊഴുത്തീന്ന് പശൂനെ അഴിച്ചുവിടും. തൊട്ടീം കയറും എടുത്ത് കെണറ്റിലിടും. മിറ്റത്തും എറയത്തും തൂറിവെക്കും. മനുഷ്യപ്പിള്ളാര് കരയണമാതിരി അമ്മേന്നും പറഞ്ഞ് നെലോളിക്കും. പൂയ് പൂയ് ന്ന് കൂക്കി വിളിക്കും. ഒക്കെ ഈ നശൂലം പിടിച്ച ചെകുത്താന്റേം മക്കടേം പണിയാ. എടക്കെടക്ക് അച്ചനെ വിളിച്ചോണ്ടുവന്ന് വീടു കൂദാശ നടത്തിയകൊണ്ട് വെല്യ ഏനക്കേടില്ലാതെ രക്ഷപ്പെട്ടു. ജനാലേലും വാതിലേലും അച്ചൻ കുരിശു വരച്ചുവെക്കും. എല്ലാടത്തും ആനാംവെള്ളോം തളിക്കും. അതോടെ ചെകുത്താൻ വാലും ചുരുട്ടി ഓടും. കൊറേനാളു കഴീമ്പം മെണച്ചോണ്ട് പിന്നേം വരും. ആദ്യം സർപ്പത്തിനെ വിടും. അതങ്ങനെ എഴഞ്ഞെഴഞ്ഞു വന്ന് എല്ലാടത്തും നക്കീം മണത്തും നോക്കും. കൊഴപ്പവൊന്നുവില്ലെന്നു കണ്ടാ ചെകുത്താനും വരാന്തൊടങ്ങും.

ഒരു ദെവസി നോക്കുമ്പം നെടുനെട്ടനൊരെണ്ണം. കറുകറുത്ത എണ്ണത്തെളക്കം. കഴുക്കോലേക്കൂടെ എഴഞ്ഞുകേറുന്നു. രാത്രിയാ‐ വെളക്കൂതീട്ടില്ല. അമ്മ കെടക്കാന്നോക്കുന്നേയൊള്ളു. അപ്പളാ. മണ്ണെണ്ണ വെളക്കിന്റെ പൊക പൊങ്ങിപ്പൊങ്ങിപ്പോണേന്റെ നേരേ മോളില്‐ അന്ന് പഴേ വീടാ. കാട്ടുകമ്പും തെരുവപ്പുല്ലും മൺകട്ടേം‐ എന്തോ അനങ്ങുന്നൊണ്ടെന്ന് തോന്നി. ഓ ഇല്ല. പിന്നേം നോക്കി. കൊറേ നോക്കി. അപ്പളാ മനസ്സിലായെ‐ ഒറ്റ അലർച്ചയാരുന്നു‐ അമ്മേ പാമ്പ്!

അന്നത്തെ രാത്രി രസാരുന്നു. പായും തലേണേം പൊതപ്പുവൊക്കെയായിട്ട് ചൂട്ടും കത്തിച്ച് പിച്ചക്കണ്ണ് ഇക്കാന്റെ പൊരേലേക്ക്. അകത്തും പൊറത്തുവൊക്കെ നെലത്ത് പായും വിരിച്ച് കെടന്നു. വെളക്കൂതീട്ടും പൊറുപൊറുപ്പും അടക്കിച്ചിരീം. എടക്ക് ആരേലും പറേം‐ മിണ്ടാണ്ടു കെടക്കെടീ. അപ്പം കൊറേ നേരം മിണ്ടത്തില്ല. പിന്നെ മിണ്ടാൻ മുട്ടീട്ട് വയ്യാണ്ടാവും. പിന്നേം മിണ്ടും. ചിരീം. അപ്പനും പിച്ചക്കണ്ണ് ഇക്കയുമൊക്കെ വന്നപ്ലത്തേക്ക് ഒറങ്ങിപ്പോയി. പിറ്റേന്ന് അമ്മ പറേണ കേട്ടു, അവരതിനെ അടിച്ചുകൊന്ന് കുഴിച്ചിട്ടൂന്ന്. എന്നാ പാമ്പാരുന്നോ ആവോ? പിന്നെ എന്നും രാത്രി കഴുക്കോലുമ്മെ അനക്കം കാണണൊണ്ടോന്നു നോക്കി നോക്കി കെടക്കും.

അപ്പാ അവടെ എന്തോ അനങ്ങുന്നൊണ്ട്.

അപ്പൻ ടോർച്ചടിച്ചു നോക്കിയേച്ചുപറേം.

ഇല്ലെടി കൊച്ചേ. നെന്റെ തോന്നലാ‐ ഒന്നൂടി കുരിശുവരച്ചേച്ച് കണ്ണടച്ച് കെടന്നോ.

അങ്ങനാ പുതിയ വീടൊണ്ടാക്കാൻ തീരുമാനിച്ചെ.

കൊച്ചിന് അവര് കൈവെഷം കൊടുത്തതാരിക്കും. അല്ലെങ്കി അവക്കിങ്ങനെയൊരു പൊട്ടപ്പുത്തി തോന്നുവോ? എടക്കെടക്ക് താടിവെച്ച മൊയ്ല്യാമ്മാര് അവടെ ചെല്ലണത് വെർതെയാണോ‐ അതും രാത്രീല്. വേറാരും തരുന്നത് വാങ്ങിത്തിന്നല്ലേന്നു പറഞ്ഞാ കേക്കത്തില്ല. തീറ്റ വേണ്ടായ്കേം വയറ്റുവേദനേം പിടിവാശീം ഒക്കെ അതിന്റെ ലക്ഷണാ‐ അപ്പൻ പറഞ്ഞു കേട്ടിട്ടൊണ്ട്.

അന്നനാളമതിലെറങ്ങി ആമാശയത്തിക്കടന്നു ചെന്ന്‌ ആശയെ മാറ്റിടും കൈതാരി വിഷമേതോ അതുതാൻ കൈവിഷം.കൊച്ചിന് അവരു കൈവെഷം കൊടുത്തതാരിക്കുംന്ന് ഞാമ്പറഞ്ഞതാ.

പിലോമിനേം കെട്ടിയോനും കേട്ട ഭാവം നടിച്ചില്ല. ഞാനെന്തോ പൊട്ടത്തരം പറഞ്ഞമാതിരി. പടിപ്പൊണ്ടെന്നേയൊള്ളു. വെവരവില്ല. മറുമരുന്നും അരച്ചോണ്ടു ചെന്നതാ. അവളു ജമ്മം ചെയ്താ കുടിക്കത്തില്ല.

ഈ വെല്ല്യമ്മക്കു പ്രാന്താ‐ അവളു പറേവാ.

ങ്ഹും പ്രാന്ത്! കൊച്ചുങ്ങക്ക് വല്ലോം അറിയാവോ? കൊറേ മണ്ണും വാരിപ്പൊത്തി മേലേ കൊറേ പൂക്കളും വെതറി കൊറേ പൗഡറും ഇട്ട് അലങ്കരിച്ചാല് അടീക്കെടക്കണത് പോകുവോ? അയിറ്റാക്കൂട്ടാ ഇപ്ലത്തെ പഷ്കാരം. കണ്ടുകണ്ടങ്ങ് കണ്ണു മഞ്ഞളിക്കും. അത്ര തന്നെ.

ഉപ്പും മൊളകും മൊട്ടത്തൊണ്ടുംകൂടി മന്ത്രം ചൊല്ലി അടുപ്പിലിട്ടാരുന്നു. പടുപടോന്ന് പൊട്ടിത്തെറിക്കേം ചെയ്തു. എന്നാലും അകത്തു ചെന്ന വെഷം അങ്ങനെ പോകത്തില്ല. അതിന് മറുകൃതി ചെയ്യണം.

തിരൂഴാ അമ്പലത്തില് പോയാ മതിയാർന്നു. എന്നാ ചെയ്യാനാ?

ക്രിസ്ത്യാനികൾക്ക് അവടെയൊക്കെ പോകാവോ? പോയാ വല്ല ഫലോം ഒണ്ടാകുവോ. വേറെ ഏതോ ഒരമ്പലത്തിപ്പോയി എന്തോ ഒരഞ്ഞലി കഴിപ്പിച്ചാലും മതീന്ന് കേട്ടിട്ടൊണ്ട്. എന്നതാണോ എന്തോ.

അവിടുന്നു കിട്ടുന്ന കുങ്കുമം ത്രിസന്ത്യാ നേരത്ത് ഒരു ക്ലാസ് വെള്ളത്തിക്കലക്കി കുടിച്ചാ മതീത്രെ, അപ്പ ശർദ്ദിക്കും. കൈവെഷം പോകേം ചെയ്യും. പറഞ്ഞിട്ടെന്നാ‐ ക്രിസ്ത്യാനികൾക്ക് അതൊന്നും പറ്റുവേലാരിക്കും. പണ്ട് പോട്ടേല് ധ്യാനംകൂടാൻ പോയപ്പം അച്ചൻ പറഞ്ഞാരുന്നു. അന്യജാതിക്കാർക്കൊള്ളത് നമ്മക്കൊള്ളതല്ലെന്ന്. ദൈവത്തിനൊള്ളത് ദൈവത്തിനും കൈസറിനൊള്ളത് കൈസറിനുംന്നുപറഞ്ഞാ അതാ അർത്തംന്ന്‌്.

ഇന്നാള് കൃപാസനത്തിപ്പോയപ്പം അച്ചൻ തലേ കൈവെച്ച് പ്രാർഥിച്ചു. അപ്പം എന്നതാ വെളിപാടൊണ്ടായേന്ന് അറിയാവോ? നെന്റെ ശത്രുക്കളെ മുഴുവൻ ഞാൻ നശിപ്പിക്കുംന്ന്. ന്നട്ട് അച്ചൻ ചോതിക്കുവാ‐ അമ്മച്ചിക്ക് ശത്രുക്കളൊണ്ടോന്ന്. ഞാമ്പറഞ്ഞു ഒണ്ടെന്ന്. അന്നേരം അച്ചൻ പറേവാ‐ കർത്താവ് വാളും തോക്കുവൊന്നുവായിട്ട് വരത്തില്ല നമ്മളുതന്നെ പ്രവർത്തിക്കണംന്ന്. ഫലം കർത്താവ് തരൂന്ന്. മരിയൻ ഒടമ്പടീം വെച്ച് കൃപാസനത്തിന് വരിസംഖ്യേം അടച്ചേച്ചാ പോന്നെ. അതൊക്കെ ഭയങ്കര വെഷവാന്നാ മിയക്കൊച്ചു പറേന്നെ. ഓ‐ അവക്ക് എന്നാ അറിയാം. പൊട്ടിപ്പെണ്ണ്! അച്ചൻ പറഞ്ഞത് ഇപ്പഴും ചെവീക്കെടന്ന് മൊഴങ്ങുവാ. നമ്മളു തന്നെ പ്രവർത്തിക്കണം നമ്മളു തന്നെ പ്രവർത്തിക്കണംന്ന്. അവടന്നു കിട്ടിയ ജപമാല വല്ല്യൊരു ചെരുവത്തിലാ വെച്ചേക്കുന്നെ. എന്നേത്തിനാന്ന് അറിയാവോ? അതേന്ന് ചെലപ്പം തേൻ ഒഴുകിവരും. ആർക്കാണ്ടൊക്കെയോ അങ്ങനെ തേനും പാലുവൊക്കെ കിട്ടീട്ടൊണ്ട്.

അഭിമാനമല്ലേ മോളേ വലുത്‐ ഞാഞ്ചോതിച്ചു. അവള് സമ്മതിക്കത്തില്ല.

ജീവിതത്തെക്കാൾ വലുതാണോ വല്യമ്മേ അഭിമാനംന്ന് അവള്.

ഞാമ്പറഞ്ഞു‐ അഭിമാനമില്ലാതെ എന്തോന്നു ജീവിതം പുള്ളേ, അതില്ലാത്തോര് പുഴുവല്യോ. പുഴു. എന്റെ മക്കള് കേള്. വല്യമ്മച്ചി ഒരു കത പറഞ്ഞു തരാം.

അവളു പറഞ്ഞു.

"എനിക്ക് കതേം വേണ്ട. കിതേം വേണ്ട.'

ന്നട്ട് പെണങ്ങിയങ്ങു പോവേം ചെയ്തു.

അവൾടെയമ്മ പിലോമിനക്കൊച്ച് എന്തോരം പാവാരുന്നു. കോളേജിലൊക്കെ പോയിപ്പടിച്ചിട്ടൊണ്ടെങ്കിലും ആമ്പിള്ളാരടെ നേരെ നോക്കത്തുംകൂടി ഇല്ലാരുന്നു. ഞാം വരച്ച വരേന്ന് ഒരടി മാറി നടക്കത്തില്ല. പത്താം ക്ലാസു കഴിഞ്ഞ് ടൗണിലെ കോളേജിലല്ലേ അവളു പടിച്ചേർന്നെ‐ ഓസ്റ്റലീ നിന്ന്. തിങ്കളാഴ്ച രാവിലെ നാലുമണിയ്ക്ക് എഴുന്നേറ്റ് എടുപിടീന്ന് എല്ലാം ചെയ്താലേ അവക്ക് ഏഴുമണീടെ ബസ്സു കിട്ടത്തൊള്ളു. അന്ന് ഇങ്ങോട്ടൊന്നും ബസ്സുവരത്തില്ല. ഒന്നൊന്നര മണിക്കൂറ് നടക്കണം, ബസ്സു കേറാൻ. ഒണരാൻ വൈകുവോന്നു പേടിച്ചുപേടിച്ച് അവക്ക് ഒറക്കം വരത്തില്ല. എപ്ലെങ്കിലും ഒന്നു മയങ്ങിയാല് ബസ്സു വരണ സ്വപ്നാ. ഓണടിച്ച് ഓണടിച്ച് അങ്ങനെ വരുവാ അവക്കടെ സ്വപ്നത്തീക്കൂടെ. വീടിന്റെ ഉള്ളിക്കൂടെയാ വരണത്. കസേരേലും മേശേലുവൊന്നും തട്ടാതെ വളഞ്ഞുതിരിഞ്ഞ്. തിരിഞ്ഞുവളഞ്ഞ്... അപ്പം അവള് ഒറങ്ങുവാരിക്കും. ഓണടി കേട്ട് ഞെട്ടിപ്പെടഞ്ഞ് എണീറ്റു കൈകാട്ടും. പോവല്ലേ പോവല്ലേന്നും പറഞ്ഞ് ഓടും. അപ്ലത്തേക്ക് ബസ്സ് കുണ്ടീം കാട്ടി പോയിട്ടൊണ്ടാകും.

ചിത്രീകരണം: സുനിൽ അശോകപുരം

ഓസ്റ്റലീന്ന് മാസമൊറ വന്നാലാ വല്ല്യ ദുരിതം. കൂടെത്താമസിക്കണോരൊക്കെ കടേന്നു വാങ്ങണതാ ഉപയോഗിക്കുന്നെ. ഇവക്കുണ്ടോ അതിനൊക്കെ കാശ്. പഴന്തുണി തന്നെ ശരണം. കഴുകി ഒണക്കാനിടുന്നത് കട്ടിലിന്റെ അടീല് അയ കെട്ടിയാ. ആരേലും കണ്ടാ നാണക്കേടല്ലേ. രാത്രി മറ്റേ പിള്ളാരൊക്കെ ഒറങ്ങിക്കഴിഞ്ഞിട്ടാ കഴുകി ഇടുന്നെ. കട്ടുമ്മലെ വിരിപ്പ് താത്തിയിട്ടാ ആരും കാണത്തില്ലന്നാ അവളു പറേന്നെ. അങ്ങനെ നരകിച്ചു പടിച്ചതാ എന്റെ പിലോമിന കൊച്ച്.

കർത്താവേ സോത്രം!

അതു വല്ലോം ഈ കൊച്ചിനറിയാവോ? പറഞ്ഞാ മനസ്സിലാവ്വ്വോ?

അങ്ങനെ കഷ്ടപ്പെട്ടു പടിച്ചതു കൊണ്ടല്യോ ടീച്ചറായത്.

ഇവടത്തെ സ്കൂളിലായത് നന്നായി. വല്ല കോട്ടയത്തോ പരണങ്ങാനത്തോ ആരുന്നെങ്കി എന്നാ ചെയ്തേനെ. അവരങ്ങോട്ടു പോവത്തില്യോ.

മടിയിൽവെച്ച മുട്ട സുരക്ഷിതമാണെന്ന് കുഞ്ഞോനച്ചേടത്തി ഒന്നൂടെ ഒറപ്പുവരുത്തി. നെലാവ് അൽപ്പം കൂടി തെളിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. കാറ്റു വീശുന്നേയില്ല. ഇലകൾ കൂമ്പിയും തലതാഴ്ത്തിയും നിന്നു. മഞ്ഞുതുള്ളികൾ വീഴുന്നതിന്റെ ഒച്ച മാത്രം.

പുള്ളാര് കഷ്ടപ്പാടറിഞ്ഞു വളരണം.

അതു ശരിയാ‐ വഴിവക്കിൽ നിന്ന ആത്തമരം തലയാട്ടി.

കുഞ്ഞോനച്ചേടത്തി ചിരിച്ചു.

മരവാണേലും നെനക്ക് പുത്തിയൊണ്ട്. കോളേജിലൊക്കെ പോയി പടിച്ചാ ഇപ്ലത്തെക്കാലത്ത് ഒള്ള പുത്തീം കൂടെ പോകുവെന്നാ തോന്നുന്നെ. പണ്ടേ ദുർബ്ബലാന്ന് പറഞ്ഞപോലെ ഇപ്പം കൈവെഷം കൂടെ ചെന്നപ്പഴോ.

ഓ എന്നാ ധൈര്യവാ ആ ചെറക്കന്!

വീട്ടിക്കേറി വന്നേച്ച് പറേവാ‐ മിയക്കൊച്ചിനെ അവന് കെട്ടിച്ചുകൊടുക്കണംന്ന്.

ഇമ്മിണിപുളിക്കും!

ചെറുപ്പം മൊതല് ഒന്നിച്ചു കളിച്ചു വളന്നതാന്നും അത്രക്കങ്ങ് ഇഷ്ടപ്പെട്ടുപോയെന്നും‐ മിയക്കൊച്ചും വാതുക്കെ നിക്കുന്നൊണ്ടാരുന്നു. ആരേലും പറേന്നതു കേട്ട് അവരെ അളക്കല്ലെന്നും പണ്ടുമൊതലേ രണ്ടു കുടുമ്മക്കാരും തമ്മിലറിയണതല്ലേന്നും.

ഹും. അവന്റെയൊരു കൊണവതിയാരം!

എറങ്ങിപ്പോടാന്നു പറഞ്ഞപ്പം ഒരു ജീവിതമൊണ്ടെങ്കി അവളും അവനും ഒന്നിച്ചാരിക്കുംന്നും പറഞ്ഞ് അങ്ങെറങ്ങിപ്പോയി.

അപ്പ തീരുമാനിച്ചതാ‐ ആ ചെറക്കനെ അങ്ങനെ വിട്ടാ പറ്റുകേലന്ന്.

ങാ ഇവിടെത്തന്നെ മതി. ഈ വഴിക്കാണല്ലോ അവനെറങ്ങിവരുന്നെ.

അങ്ങുമിങ്ങും തിരഞ്ഞ് മുട്ട കുഴിച്ചിടാനൊരു സ്ഥലവും അവർ കണ്ടെത്തി. അപ്പോഴാണ് കുഞ്ഞോനച്ചേടത്തിക്ക് ചെറിയൊരു സംശയം തോന്നിയത്. ആ ചെറക്കൻ ബൈക്കിനല്ലേ പോവുകേം വരികേം ചെയ്യുന്നത്. ബൈക്കില് പോയാ ഇത് ഫലിക്കുവോ? ചേടത്തി കുഴങ്ങി. അപ്പനെ മനസ്സിൽ വിചാരിച്ചു നോക്കി. അക്കാര്യം വല്ലോം അപ്പൻ പറഞ്ഞിട്ടൊണ്ടോ? ഓർമ വരുന്നില്ല.

പറഞ്ഞിട്ടൊണ്ടാവൂല്ല. അന്നത്തെ കാലത്ത് അത് വല്ലോം ഒണ്ടോ? ബൈക്കിലായാലും മറികടന്നാ മതിയായിരിക്കും.

കുഞ്ഞോനച്ചേടത്തി കയ്യിൽ കിട്ടിയൊരു കമ്പെടുത്ത് ചെറിയൊരു കുഴികുത്തി. പിന്നെ മടിയിൽനിന്ന് മുട്ട എടുത്തു. വരയും കുറിയും പേരുമൊക്കെ അങ്ങനെ തന്നെയുണ്ടെന്ന് ഉറപ്പുവരുത്തി. ഒന്നു ചുറ്റുപാടും പാളിനോക്കി. തെങ്ങും കവുങ്ങും വാഴയുമൊക്കെ സാകൂതം നോക്കുന്നുണ്ട്. ആകാശത്തൂന്ന് ചന്ദ്രനും. നോക്കട്ടെ, ഈ കുഞ്ഞോന പിന്മാറത്തില്ല. ഒരു നിമിഷം കണ്ണടച്ച് അവർ മന്ത്രം മനസ്സിലുരുവിട്ടു. ശത്രുവിന്റെ മുഖം മനസ്സിൽ വിചാരിച്ചു. അനിഷ്ടത്തിന്റെ കയ്പു പടർന്ന് അവരുടെ മുഖം ഇരുണ്ടു. നിലാവും ഒന്നു മങ്ങി. ദൂരെയെവിടെനിന്നോ ഒരു നായയുടെ മോങ്ങൽ കേട്ടു. കുഞ്ഞോനച്ചേടത്തിയുടെ കയ്യിലിരുന്ന മുട്ട ഒന്നു നടുങ്ങി. കണ്ണു തുറന്ന ചേടത്തി കണ്ടു, മുട്ടത്തൊണ്ടു പിളർത്തിക്കൊണ്ട് ഒരു കോഴിക്കുഞ്ഞ്! അവരുടെ കൈവെള്ളയിലിരുന്ന്, അപ്പോൾ മാത്രം തുറന്ന തന്റെ കുഞ്ഞിക്കണ്ണുകൊണ്ട് അത് ഈ മഹാപ്രപഞ്ചത്തെ ഒന്നുഴിഞ്ഞു. പിന്നെ മുട്ടത്തൊണ്ടിൽ കൊത്തിയും ഉരച്ചും കൊക്കിൽ പശപോലൊട്ടിയ പാട പൊട്ടിച്ചു. പപ്പു മുളച്ചിട്ടില്ലാത്ത ചിറകൊന്നു കുടഞ്ഞു. പകച്ചുപോയ കുഞ്ഞോനച്ചേടത്തിയുടെ മുഖത്ത് ഉറ്റുനോക്കിക്കൊണ്ട് അത് ഉറക്കെ കൂകി. കൊക്കരക്കോ... കോ... .