കുതിരമാളിക

/ചിത്രീകരണം: സുനിൽ അശോകപുരം ‘‘നായിന്റെ മോനേ... ഒറ്റയടിക്ക് നിന്റെ പല്ല് ഞാൻ തെറിപ്പിക്കും. വിജീഷ് ആണ് പറേന്നത്. നിനക്കെന്റെ സ്വഭാവം അറിഞ്ഞൂട.’’

വിജീഷ് തന്റെ പിതാവ് ഒന്തംപറമ്പിൽ മനോജനോട്‌ പറഞ്ഞു.

പ്ലസ്ടു വിദ്യാർഥിയായ വിജീഷ് അടുത്തകാലത്തായി എംഡിഎംഎയിലേക്കു കടന്നോയെന്ന മനോജന്റെ അന്വേഷണം വിജീഷിനെ അത്രയും വെറുപ്പിച്ചിരുന്നു.

വിജീഷിന്റെ സ്വഭാവം ഇപ്പോഴിങ്ങനെയാണ്. ആരും തന്നെ വിമർശിക്കുന്നത് സഹിക്കില്ല.

തിന്ന പാത്രം കഴുകിവച്ചു കൂടേയെന്ന് ചോദിച്ച അമ്മ അമ്പിളിയുടെ തലയിൽ രണ്ടുദിവസം മുമ്പാണ് സാമ്പാർ പാത്രം കമിഴ്‌ത്തിയത്.

‘‘വിജീഷിനെ പഠിപ്പിച്ച് ഒരു പൈലറ്റാക്കണം. എന്നിട്ട് ഓൻ പറത്തുന്ന വിമാനത്തില് സിങ്കപ്പൂര് പോണം. വിമാനം പൊന്തുന്നേന് മുന്നെ സീറ്റ്ബെൽറ്റ് ഇടാൻ ഞാൻ മറക്കില്ല. നീ മറക്കോ?’’

അമ്പിളിയോട് ഇത്രയും പറഞ്ഞ് പൊട്ടിച്ചിരിക്കുന്നത് മനോജന്റെ വിനോദം.

‘‘നമ്മള് മൂന്നാൾക്ക് പറക്കാൻ മാത്രായിറ്റാ ഒര് വിമാനം? നിങ്ങക്ക് തലയില് കാറ്റാ?’’

അമ്പിളിയുടെ സംശയം ന്യായമായതിനാൽ മനോജൻ ഒരിക്കലും പ്രതിഷേധിച്ചിട്ടില്ല. തർക്കത്തിനു മുതിർന്നിട്ടുമില്ല.

പക്ഷേ നാളുകൾ പിന്നിട്ടപ്പോൾ മനോജനറിഞ്ഞു:

തന്റെ വിജീഷിന്റെ സ്വപ്‌നത്തിൽ ഒരിക്കലും വിമാനമില്ല.

വിമാനം പറക്കുന്ന ആകാശവുമില്ല.

‘‘എന്താ ഓന്റെ മനസ്സില്ള്ളത്?’’

അമ്പിളി വിമ്മിട്ടത്തിൽ ചോദിച്ചു.

‘‘കുതിര.’’

‘‘കുതിരയോ?’’

/ചിത്രീകരണം: സുനിൽ അശോകപുരം

അമ്പിളി കണ്ണുമിഴിച്ചു. വിജീഷിനെന്തിനാണ് കുതിര? ഒരു കുതിരക്കാരനായി മാറാനാണോ താൻ വിജീഷിനെ മുലപ്പാലൂട്ടി വളർത്തിയത്?

അമ്പിളി മനോജനോട് ആശങ്ക പങ്കിടുമ്പോൾ തൊട്ടപ്പുറത്തെ മുറിയിൽ വിജീഷ് ഉറങ്ങിയിട്ടില്ല.

അവൻ മൊബൈൽ തുറന്ന് ‘അസുരനെ' വിളിച്ചുവരുത്തി, നിർദേശങ്ങൾ നൽകുന്ന തിരക്കിലാണ്.

വിജീഷിന്റെ പോർക്കുതിരയാണ് അസുരൻ. അസാധ്യ വലുപ്പവും കരുത്തുമുള്ള അസുരന്റെ പുറത്ത് ഒരാടിന്റെ ശവം കെട്ടിവച്ചിട്ടുണ്ട്. നിലത്ത്‌ ശക്തിയിൽ തൊഴിച്ച് അസുരൻ മുന്നേറുമ്പോൾ അത് ഇരുവശങ്ങളിലേക്കും ഉലയും. പക്ഷെ ഒരിക്കലും നിലത്തു വീഴില്ല.

‘കോക്ക്ബോറു' എന്ന പരമ്പരാഗത കുതിരകളിയുടെ മാതൃക ഫോണിൽ ഡൗൺലോഡ് ചെയ്‌തിട്ടുണ്ട് വിജീഷ്. പന്തയത്തിനിറങ്ങും മുമ്പ് തന്റെ മുന്നിലുള്ള ശത്രുക്കളെ ഓരോരുത്തരെയായി മുന്നിൽ കുതിരകളിൽ സങ്കൽപ്പിച്ച് ഇരുത്തും. പിന്നെയൊരു കുതിപ്പാണ്. കഴിയുന്നത്ര പേരെ അമർച്ച ചെയ്‌തു കഴിയുമ്പോൾ വിജീഷിന്റെ സ്‌കോറുകൾ ഉയരും. അവൻ വിശ്വവിജയിയാകും.

അതാണവന്റെ കളി.

വിജീഷിന്റെ കളിയെക്കുറിച്ച് എന്തൊക്കെയോ ധാരണകൾ മാത്രം കിട്ടിയ മനോജന് ഒന്നേ അറിയേണ്ടതായുള്ളൂ.

ഇക്കളി വച്ച് വിജീഷ് അരി വാങ്ങുമോ?

മനോജൻ തന്റെ പുരയിടത്തിനപ്പുറമുള്ള സി സി ബാബുരാജിനെ കണ്ട് ഈ കാര്യം ചോദിച്ചു.

/ചിത്രീകരണം: സുനിൽ അശോകപുരം

സി സി ബാബുരാജ് പൗരപ്രമുഖനും മാനസികാരോഗ്യവിദഗ്ധനും കരിയർ ഗൈഡൻസിന്റെ ഉസ്‌താദുമാണ്. ക്യാമ്പസുകളിൽ കടന്നുചെന്ന് യുവജനങ്ങളുടെ കരിയർ സാധ്യതകളെ ഘോരഘോരം കരിക്കാൻ ബാബുരാജ് ഒരു കാലവും തെല്ലുമേ മടിച്ചിട്ടില്ല.

‘‘അരിയൊക്കെ കിട്ടും. പക്ഷേ അവൻ ഉത്സാഹിക്കണം. തൊഴിൽസാധ്യതയുള്ള നല്ല കോഴ്സുകൾ തെരഞ്ഞെടുത്ത് ഇനിയങ്ങോട്ട് പഠിക്കണം. അവനിൽ നല്ല ചിന്തകൾ ഉരുത്തിരിയണം.’’

ബാബുരാജിന്റെ പുണ്യവാക്കുകൾ കേട്ട് മനോജന് ദേഷ്യം വന്നു. ഒരുവിധം കാര്യങ്ങൾ വിശദീകരിച്ചു.

‘‘കുതിരയോ?’’

അങ്ങനെയൊന്ന് ആദ്യമായി കേട്ട് ബാബുരാജ് അമ്പരന്നു. ഏതു കോഴ്സിലാണ് ആ കളി പഠിപ്പിക്കുന്നതെന്ന് ബാബുരാജ് ചോദിച്ചപ്പോൾ മനോജൻ അവിടനിന്നുമിറങ്ങി നടന്നു.

അന്നുരാത്രിയിലും വിജീഷ് ‘കോക്ക്ബോറു'വിന്റെ പുതിയ ലെവലുകളിലേക്ക് കടന്നു.

പുറത്ത് കെട്ടിവച്ച ആടിന്റെ ശവവുമായി വിജീഷിന്റെ അസുരൻ യുദ്ധക്കളത്തിൽ ചവിട്ടിക്കുതിക്കുമ്പോൾ അസുരന്റെ തലയ്‌ക്കുമുകളിൽ, എന്നാൽ അധികം ഉയരത്തിലുമല്ലാതെ ഒരു ഹെലികോപ്റ്റർ വട്ടംചുറ്റി.

അതിൽനിന്നും ചത്ത ആടുകളുടെ ശവങ്ങൾ റോപ്പിട്ട് ഇറക്കിത്തുടങ്ങി. റോപ്പ് അത്ര വ്യക്തമല്ല.

വായുവിൽ നിവർന്നും കിടന്നും ആടിന്റെ ശവങ്ങൾ താളംമുട്ടി നിൽക്കുന്നതായേ സ്‌ക്രീനിൽ കാണൂ.

വാതിൽപ്പാളിയിലൂടെ മനോജനും അമ്പിളിയും ഇതുനോക്കിനിന്നു.

‘‘കൊല്ലെടാ കൊല്ല്. വേഗംവേഗം കൊല്ല്... അടുത്ത ലെവലിൽ കേറിയിട്ട് നീ ചവിട്ടിക്കൊല്ല്, എല്ലാത്തിനേം...’’

‘‘ഈശ്വരാ...’’

അമ്പിളി തേങ്ങലോടെ മനോജനെ നോക്കി.

നിസ്സഹായനായി മനോജൻ നിന്നു.

വിജീഷിന്റെ മുറിയുടെ ഡോർ ശബ്ദമുണ്ടാക്കാതെ ഒന്നുകൂടി ചാരിയിട്ട് അയാൾ സിറ്റൗട്ടിൽ വന്നിരുന്നു.

വിജീഷ് ജനിച്ച ദിവസം നഴ്സിന്റെ കയ്യിൽനിന്നും അവനെ ഏറ്റുവാങ്ങിയതു മുതലുള്ള സംഭവങ്ങൾ സീനുകളായി മനോജന്റെ മനസ്സിൽ വിടർന്നു.

‘‘അച്ചനെ എനക്ക് ഇസ്റ്റാ...’’

പല്ലുകൾ വന്നുതുടങ്ങിയപ്പോൾ വിജീഷ് തന്റെ കവിളിൽ കടിച്ചുകൊണ്ട് ഇതുതന്നെ ആവർത്തിച്ചു പറയുമായിരുന്നു.

സ്‌കൂളിൽ ആദ്യമായി കൊണ്ടുചെന്നാക്കിയതു താനാണ്.

തന്നെ പിരിയാനാകാതെ അവൻ ആർത്തു കരഞ്ഞു.

കരച്ചിൽ തുടരുന്നത് പുറമെനിന്ന് ക്ലാസ്‌മുറിയുടെ ജനാലയിലൂടെ കണ്ടപ്പോൾ മറ്റൊന്നും ആലോചിക്കാതെ തിരിച്ചുചെന്നു.

തന്നെ കണ്ടതും ‘അച്ചാ...'യെന്ന് വിളിച്ച് വിജീഷ് ഓടിവന്നു ഒക്കത്തു കയറി. വല്ലാത്ത ആശ്വാസത്തോടെയും അഭിമാനത്തോടെയും തന്റെ കവിളിൽ അമർത്തിയുമ്മ വച്ചിട്ട് ഇനിയെന്തു ചെയ്യുമെന്ന ഭാവത്തിൽ ടീച്ചറെ നോക്കി.

‘‘ഇത് സാധാരണാ. നിങ്ങള് പൊയ്‌ക്കോളിൻ. കുറച്ച് കഴിഞ്ഞ് കരച്ചില് താനേ മാറും.’’

ടീച്ചർ പറഞ്ഞെങ്കിലും മനോജൻ വിജീഷിനെ കൊടുത്തില്ല. അവനെയുംകൊണ്ട് വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങി.

/ചിത്രീകരണം: സുനിൽ അശോകപുരം

‘‘ഇദെന്താ കഥ? നിങ്ങളിങ്ങനെ ആയാൽ ചെറിയോന് പഠിക്കണ്ടേ? ഇവനെ പഠിപ്പിച്ച് പൈലറ്റാക്കണന്നല്ലേ എപ്പോം പറയല്?’’

സ്‌കൂളിൽ പോയ വിജീഷുമായി താൻ തിരിച്ചുവരുന്നതുകണ്ട് അമ്പരപ്പോടെ തലയിൽ കൈവച്ച് അമ്പിളി ചോദിച്ചു.

‘‘അത് നീ നോക്കിക്കോ... ന്റെ മോൻ നന്നായി പഠിച്ച് പൈലറ്റാവും. എന്നിറ്റ് ഞാനും ഇവനും കൂടി വിമാനത്തില് പറക്കുന്നത് നീ മിറ്റത്ത് നിന്ന് തലപൊന്തിച്ച് നോക്കിക്കോ...’’

മനോജൻ ലജ്ജ മറയ്‌ക്കാൻ പറഞ്ഞപ്പോൾ വിജീഷ് തിരുത്തി:

‘‘അമ്മേനേം കൂട്ടണം...’’

‘‘ഓ... ആയിക്കോട്ടെ...’’

അമ്പിളിയും മനോജനും വിജീഷിനെ വാരിയെടുത്ത് ഉമ്മകൾ കൊണ്ട് പൊതിഞ്ഞു.

ഇപ്പോൾ...

വിജീഷിനെ താനോ അവൻ തന്നെയോ ഒന്നു തൊട്ടിട്ട്...

ഒരു വാക്ക് അവൻ തന്നോടു മിണ്ടിയിട്ട്...

‘അച്ഛാ...’ എന്നൊന്ന് വിളിച്ചിട്ട്...

മനോജൻ സ്വയമറിയാതെ തേങ്ങിപ്പോയി. അയാൾ മനസ്സിൽ സ്വകാര്യമായി പണിതിരുന്ന മാളിക ഒരുവശത്തുനിന്നു മെല്ലെ ഇടിഞ്ഞുതുടങ്ങി.

അമ്പിളി അയാൾക്കു ചേർന്നിരുന്നപ്പോൾ അവളറിയാതെ അയാൾ കണ്ണ്‌ തുടച്ചു.

‘‘നമ്മുടെ മോൻ ഇനിയെന്തായിത്തീരും? ഈ പോക്ക് എങ്ങോട്ടാണ്?’’

അമ്പിളി മനോജനോടു ചോദിച്ചു.

അന്നേരം എന്തോ തകർന്നുടഞ്ഞ ശബ്ദം കേട്ട് ഇരുവരും ചാടിയെഴുന്നേറ്റ് അകത്തേക്കോടി.

വിജീഷിന്റെ മുറിയിൽനിന്നും വാതിൽ തകർത്തുകൊണ്ട് രാക്ഷസരൂപത്തിൽ ഒരു പടുകൂറ്റൻ കുതിര പുറത്തേക്കു വന്നു.

മനോജനും അമ്പിളിക്കും മുന്നിലെത്തിയപ്പോൾ കുഞ്ചിരോമങ്ങളുലച്ച്, മുൻകാലുകൾ മുകളിലേക്കുയർത്തി അത് ഭീകരശബ്ദമുണ്ടാക്കി. അവർ ഭയന്ന് പിന്നോട്ടുമാറി.

ഒരുനിമിഷം കൂടി അവിടെ നിന്നിട്ട് കുതിര പുറത്തെ ഇരുട്ടിലേക്കോടി മറഞ്ഞു .