കല്യാണസൗഗന്ധികം

അഞ്ചരക്കണ്ടി ഹൈസ്കൂളിലെ 99 എസ്എസ്എൽസി ബാച്ചിന്റെ സംഗമം, ‘ഓർമപ്പെയ്ത്ത്,' അടുത്തമാസം ഇരുപത്തിയെട്ടാം തീയതി ശനിയാഴ്ച സ്കൂൾ ഓഡിറ്റോറിയത്തിൽ നടക്കുകയാണ്. പരിപാടിയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട്, ഗ്രൂപ്പിൽ കൊണ്ടുപിടിച്ച ചർച്ചകൾ തുടരുന്നതിനിടയിലാണ് ശ്രീകുമാർ എന്നെ വിളിക്കുന്നത്. ഇരുപത്തഞ്ച് വർഷങ്ങൾക്കുമുമ്പ്, ഒൻപതാം ക്ലാസിൽ പഠിക്കുമ്പോൾ, ഞങ്ങൾ അവതരിപ്പിച്ച് കൈയടിനേടിയ നാടകം, കല്യാണസൗഗന്ധികം, ഓർമപ്പെയ്ത്തിൽ വീണ്ടും അവതരിപ്പിക്കണം എന്നു പറയാനാണവൻ വിളിച്ചത്. എന്റെ താൽപ്പര്യക്കുറവ് ഞാനവനോട് പറഞ്ഞു. ഓർമപ്പെയ്ത്തിൽ എന്തായാലും നാടകം അവതരിപ്പിക്കണം, കൂടെനിൽക്കണം എന്നുള്ള അഭ്യർഥനയോടെയാണ് ശ്രീകുമാർ വിളിയവസാനിപ്പിച്ചത്.

ഓഡിയൻസിന് തിരിച്ചറിയാനാവാതെ, മുഖംമൂടിയുമായി അരങ്ങിലെത്തിയ എന്റെ ഹനുമാൻ വേഷത്തെക്കുറിച്ച് ഓർത്തപ്പോൾ നിരാശതോന്നി. ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കാത്ത വേഷമായിരുന്നു അത്. ഒട്ടും ആഗ്രഹിക്കാത്ത വേഷങ്ങളാണല്ലോ ജീവിതത്തിലും കെട്ടിയാടുന്നതെന്ന് ചിന്തിച്ചുപോയി. എട്ടാംക്ലാസിൽ പഠിക്കുമ്പോൾ എംടിയുടെ ‘രണ്ടാമൂഴം’ വായിച്ചതോടെ എന്റെ ഇഷ്ടകഥാപാത്രമായി ഭീമസേനൻ മാറിയിരുന്നു. പാറക്കെട്ടുകളും വൻമരങ്ങളും തവിടുപൊടിയാക്കി, ഗദചുഴറ്റി, ആർത്തട്ടഹസിച്ച് മുന്നേറുന്ന കുന്തീപുത്രൻ വീണ്ടുമെന്നെ മോഹിപ്പിച്ചു. ഭീമന്റെ റോൾ ചെയ്‌ത പ്രദീപൻ ഗൾഫിലായത് എനിക്ക് പ്രതീക്ഷനൽകി.

ചിത്രീകരണം: സജിത്‌ പുതുക്കലവട്ടം

“എടവഴിയിന്ന് വൃത്തിയാക്കണേ, തെയ്യോങ്ങ് അട്ത്ത്.”

കട്ടൻചായ കൈയിൽ തന്ന് അമ്മ ഇരുത്തിയിലിരുന്നു. അമ്മ ഇക്കാര്യം പറയാൻ തുടങ്ങിയിട്ട് ദിവസങ്ങളായി. പെട്ടെന്ന് ചെയ്യാമെന്ന് ഞാൻ പറഞ്ഞു. അമ്മ എഴുന്നേറ്റ് പറമ്പിലേക്കിറങ്ങി. അടക്ക പെറുക്കാനുള്ള പരിപാടിയാണ്. വേണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞാലും കേൾക്കില്ല. രണ്ടുതവണ പറമ്പിൽ തടഞ്ഞുവീണു. ഭാഗ്യത്തിന് ഒന്നും പറ്റിയില്ല. എനിക്കാണെങ്കിൽ ഇതിനൊന്നും സമയം കിട്ടുന്നുമില്ല.

രണ്ട്

നാരായണൻ മാഷുടെ മുറ്റത്തെ തറയോടിന് ടെറാക്കോട്ട പെയിന്റടിക്കുമ്പോഴാണ് ചേച്ചിയുടെ വിളിവന്നത്.

“എടാ, അനൂനൊര് വേദന. കൊറച്ചുനേരായി തൊടങ്ങീറ്റ്. ആശൂത്രീല് പോണ്ടിവരൂന്നാ തോന്ന്ന്ന്.”

സുരനോട് പത്തുമിനിറ്റുകൊണ്ട് വീട്ടിലെത്താൻ പറഞ്ഞ് ഞാൻ വീട്ടിലേക്ക്‌ തെറിച്ചു. ചേച്ചിയും അനുവും തയ്യാറായി നിൽക്കുന്നുണ്ട്. കാലും മുഖവും കഴുകിവന്ന്, മുണ്ടെടുത്ത് ചുറ്റുമ്പോൾ കാറിന്റെ ഹോൺ കേട്ടു. ചേച്ചി എല്ലാ മുന്നൊരുക്കവും നടത്തിയിട്ടുണ്ട്. ഒരു ബിഗ്ഷോപ്പർ നിറയെ ഉണക്കിയടുക്കിവെച്ച തുണികൾ, മറ്റൊന്നിൽ ചൂടുവെള്ളം നിറച്ച ഫ്ലാസ്ക്‌, കുപ്പികളിൽ ചൂടാറിയ വെള്ളം. പ്ലേറ്റ്, ഗ്ലാസ്, സ്പൂൺ, ചെറിയ ഡപ്പികളിലായി പഞ്ചസാര, ഉപ്പ് തുടങ്ങി എല്ലാമുണ്ട്. സുരൻ ഹൃദ്യമായി ചിരിച്ചു. സാധനങ്ങൾ അവൻ തന്നെ ഡിക്കിയിലെടുത്തുവെച്ചു.

“തലശ്ശേരിക്കല്ലേ?” വണ്ടി മുന്നോട്ടെടുക്കുന്നതിനിടയിൽ അവൻ ചോദിച്ചു.

“അല്ല, അഞ്ചരക്കണ്ടിക്ക്.” അവൻ എന്നെ നോക്കിയപ്പോൾ, നിസ്സംഗമായി ഞാനൊന്നു ചിരിച്ചു.

“ഇവളെ ആട്യാ കാണിക്ക്ന്നത്.” കാർ ടാറിട്ട റോഡിൽ കയറി വലത്തേക്ക് തിരിഞ്ഞു. കാഷ്വാലിറ്റിയിൽ അനുവിനെ ഡ്യൂട്ടി ഡോക്ടർ പരിശോധിച്ചതിന് ശേഷമാണ് ഞാൻ പുറത്തേക്കുവന്നത്. സുരൻ കാഷ്വാലിറ്റിയുടെ മുന്നിൽനിന്ന് കുറച്ചപ്പുറത്തായി വണ്ടി മാറ്റിയിട്ടിട്ടുണ്ട്.

“എന്തായി?”

“അഡ്മിറ്റാവണമെന്ന് പറഞ്ഞു. ഇപ്പോൾ കാര്യമായ പെയ്നില്ല.”

“ഞാനിവിടെ നിൽക്കണോ?”

“വേണ്ടെടാ, നീ വിട്ടോ. എത്രയായി, പറ?” ഞാൻ പൈസ എടുക്കുമ്പോഴേക്കും അവൻ കാർ സ്റ്റാർട്ട് ചെയ്‌തു.

“ഈട വിചാരിക്കാത്ത ബില്ലാവും. പൈശ പിന്നെയെടുക്കാടാ.”

സൈഡ് വിൻഡോയിലൂടെ പുറത്തേക്കിട്ട കൈ വീശിക്കാണിച്ച് അവൻ പോയി. കാഷ്വാലിറ്റിക്ക് മുന്നിലെ കസേരയിൽ ഇരിക്കുമ്പോൾ, സുരനെക്കുറിച്ചുള്ള ഓർമകളിലേക്ക് മനസ്സൊഴുകി. കുട്ടിക്കാലം മുതലുള്ള എന്റെ കൂട്ട്. എന്നെപ്പോലെ കറുപ്പത്തോട്ടത്തിൽ നിന്നും കുടിയിറങ്ങേണ്ടി വന്നവൻ.

സുരന്റെ വീടും തൊടിയും ഓർക്കുന്നത് മനസ്സിനൊരു കുളിർമയാണ്. പാരിജാതം, അശോകം, ചെമ്പകം, ചമത, ഇലഞ്ഞി, കരിങ്കൂവളം, നാരകം, കാഞ്ഞിരം, പുളി, മാവ്, പിലാവ്, പേര, നെല്ലി തുടങ്ങി അവന്റെ പറമ്പിലില്ലാത്ത മരങ്ങളും ചെടികളും കുറവായിരുന്നു. സുരന്റെ അച്ഛൻ, സുന്ദരേട്ടൻ കൗതുകമുള്ള ഒരു കഥാപാത്രമായിരുന്നു. എവിടെനിന്നോ പിഴുതുകൊണ്ടുവന്ന കാഞ്ഞിരച്ചെടി നട്ടുനനച്ച് വളർത്തിയ ആളാണ്. അയാൾക്ക് നൊസ്സാണെന്ന് നാട്ടുകാർ പറഞ്ഞുനടന്നു. എവിടെയെങ്കിലും മഹാഗണി കണ്ടാൽ മഹാകെണിയെന്ന് പറഞ്ഞ്, അത് വച്ചവന്റെ തന്തയ്ക്ക് വിളിക്കും. കാടുവെട്ടി തേക്കുനടുന്ന സർക്കാറിനെ ചീത്തവിളിക്കും. അടിയന്തരാവസ്ഥക്കാലത്ത് പൊലീസ് പിടിച്ചുകൊണ്ടുപോയി നന്നായി സ്നേഹിച്ചതിന് ശേഷമാണ് സുന്ദരേട്ടന്റെ ചീത്തവിളി തുടങ്ങിയതെന്ന് പറയപ്പെടുന്നു.

പാരിജാതം, കൃഷ്ണൻ സ്വർഗത്തിൽനിന്ന് കൊണ്ടുവന്ന ചെടിയാണെന്ന് ഞാൻ മനസ്സിലാക്കിയത് സുരൻ പറഞ്ഞപ്പോഴാണ്. ഇരുനൂറ് വർഷത്തിലേറെ പ്രായമുള്ള വെള്ള ചെമ്പകം അവന്റെ വീടിനുമുന്നിൽ പീലിവിടർത്തി നിന്നിരുന്നു. അതിലെ പൂവിന്റെ നറുംമണം ഉള്ളിലിപ്പോഴും അലിഞ്ഞുതീരാതെ കിടക്കുന്നുണ്ട്. ആ ചെമ്പകമരം കാണാൻ പണ്ട്, ഹാലോറൻ സായ്പ്പ് വന്നിരുന്നെന്ന് അവൻ പറഞ്ഞത് ഞാൻ വിശ്വസിച്ചിരുന്നു. എന്നാൽ സായ്പ്പിന്റെ ബംഗ്ലാവിൽപോയി, എല്ലാ മുറികളും കയറിക്കണ്ടെന്നും അറുപതിലേറെ മുറികളുണ്ടെന്നും അവൻ പറഞ്ഞത് ഞാൻ വിശ്വസിച്ചില്ല.

മൂന്ന്

അനുവിനെ ലേബർ റൂമിലേക്ക് മാറ്റുകയാണെന്ന് സിസ്റ്റർ അറിയിച്ചു. കാഷ്വാലിറ്റിയിൽ നിന്നും സ്ട്രക്ചറിൽ പുറത്തുവരുമ്പോൾ, അവളുടെ നോട്ടംകണ്ട്, എനിക്ക് കാര്യം മനസ്സിലായി. രാവിലെ വേദന തുടങ്ങിയപ്പോഴേ അവൾ മനുവിനെ വിളിച്ചറിയിച്ചിരുന്നു. ഒരരമണിക്കൂർ മുമ്പ്‌ ഞാനവനെ വിളിച്ചപ്പോൾ, വന്നുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണെന്നാണ് പറഞ്ഞത്. ബിഗ്ഷോപ്പറുകൾ എടുത്ത് ലേബർ റൂമിന്റെ മുന്നിലെത്തി. കസേരകൾ പലതും ഒഴിഞ്ഞുകിടക്കുന്നു. ഇവിടെ നടക്കുന്ന പ്രസവങ്ങളിൽ ഭൂരിഭാഗവും സിസേറിയനാണെന്നാണ് പൊതുവേയുള്ള സംസാരം.

“മനു വന്നില്ലല്ലോ?”

ചേച്ചിക്ക് ബേജാറ് കേറിയ മട്ടുണ്ട്. ലേബർറൂമിന് മുന്നിൽ ഫോണിനൽപ്പം റേഞ്ച് കുറവാണ്. ഞാൻ ഫോണെടുത്ത്, തുറന്നിട്ട ചില്ലുജാലകത്തിന് അരികിലേക്ക് നടന്നു. റിങ്‌ ചെയ്യുന്നുണ്ടെങ്കിലും മനു ഫോണെടുക്കുന്നില്ല. കൺമുന്നിൽ കൂറ്റൻ കെട്ടിടങ്ങൾ തലക്കനത്തോടെ നിൽക്കുന്നു. അത്യപൂർവവും ഏഷ്യയിലെ ഏറ്റവും വലുതുമായിരുന്ന കറുപ്പത്തോട്ടം, വേരോടെ പിഴുതെറിഞ്ഞ സ്ഥലത്ത് കെട്ടിപ്പൊക്കിയ ബഹുനില കെട്ടിടങ്ങൾ. ഹോട്ടലുകളും അപ്പാർട്ട്മെന്റുകളും അവിടവിടെയായി ഉയർന്നുവരാൻ തുടങ്ങിയിട്ടുണ്ട്. വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പത്തെ സമൃദ്ധമായ കറുപ്പത്തോട്ടവും അതിന്റെ നിറമാറിലൂടെ ഊതനിറത്തിൽ, ഞരമ്പുകൾപോലെ നീളുന്ന നടപ്പാതകളും അതവസാനിക്കുന്നിടത്തെ വീടുകളും മങ്ങലേൽക്കാതെ മനസ്സിൽ തെളിഞ്ഞു.

മനു എത്തി. ബാങ്കിൽ പോയതുകൊണ്ടാണവൻ വൈകിയത്. അനുവിനെ ലേബർ റൂമിലേക്ക് മാറ്റിയിട്ട് രണ്ടുമണിക്കൂർ കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. വിവരമറിയാൻ ഞങ്ങൾ ലേബർ റൂമിന് മുന്നിൽചെന്നു. വാതിലിൽ പതിയെ മുട്ടിയപ്പോൾ, സിസ്റ്റർ വാതിൽ വിടവിലൂടെ തല പുറത്തേക്കിട്ടു. വിവരമെന്തെങ്കിലുമുണ്ടെങ്കിൽ അറിയിക്കാം എന്നുപറഞ്ഞ് വാതിലടച്ചു.

ചേച്ചിക്ക് കട്ടൻചായയും എന്തെങ്കിലും ലഘുകടിയും വാങ്ങണം. എനിക്കാണെങ്കിൽ നേർത്തൊരു തലവേദനയുണ്ട്. ടിപ്പിയെടുത്ത് കാന്റീനിലേക്ക് നടന്നു. കാന്റീനിൽ ഒരു പൂച്ചക്കുട്ടിയുമില്ല. അഡ്മിഷൻ നടക്കാത്തത് മെഡിക്കൽ കോളേജിന്റെയും കാന്റീന്റെയും പ്രവർത്തനത്തെ ബാധിച്ചിട്ടുണ്ട്. മാനേജ്മെന്റിന്റെ തെറ്റായരീതികൾ കാരണം ഹൈക്കോടതി അഡ്മിഷൻ വിലക്കിയിരിക്കുകയാണ്. പണത്തിന്റെ തൂക്കംമാത്രം നോക്കി നടത്തിയ നിയമലംഘനങ്ങൾക്ക്, കോടതി നൽകിയ താൽക്കാലികശിക്ഷ. കോടതികളിലുള്ള എന്റെ വിശ്വാസം നഷ്ടപ്പെട്ടിട്ട് കാലം കുറച്ചായെങ്കിലും ചില വിധികൾ പ്രതീക്ഷ നൽകുന്നുണ്ട്.

നാല്

വേദനയ്ക്കുള്ള ഇഞ്ചക്ഷൻ കൊടുത്തിട്ട് ഒരുമണിക്കൂറോളമായി. കുറച്ചായി ചെറിയ ടെൻഷനുണ്ടാകുമ്പോൾ ഹൃദയം വല്ലാതെ മിടിക്കുന്നു. ഞാനെഴുന്നേറ്റ് ചില്ലുജാലകത്തിനരികിലേക്ക് നടന്നു. സന്ധ്യ അവസാനിക്കാൻ അധിക സമയമില്ല. പാർക്കിങ് ഗ്രൗണ്ടിൽ വണ്ടികൾ കുറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. അവിടെ നിൽക്കുമ്പോൾ ചില ഓർമകൾ വന്നെന്നെ പൊതിഞ്ഞു.

രണ്ടായിരത്തിലാണ് വിശ്വപ്രസിദ്ധമായ കറുപ്പത്തോട്ടം കൈമാറ്റം ചെയ്യപ്പെടുന്നത്. തോട്ടംഭൂമിയിൽ പ്ലാന്റേഷൻ നടക്കുന്നില്ലെങ്കിൽ അത് മിച്ചഭൂമിയായി സർക്കാരിൽ നിക്ഷിപ്തമാകേണ്ടതാണ്. അതിനുപകരം ഉദ്യോഗസ്ഥരുടെ ഒത്താശയോടെ തോട്ടം ഗാർഡൻ ആക്കി മാറ്റുകയും പലർക്കുമായി മുറിച്ചുവിൽക്കുകയും ചെയ്‌തു. രണ്ടായിരത്തൊന്ന് മുതൽ തുടങ്ങിയ വലിയ നിയമലംഘനങ്ങൾക്ക് മുന്നിൽ സർക്കാർ സംവിധാനങ്ങൾ കണ്ണടച്ചു. ഇതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് കുറേക്കാലം കോടതി കയറിയിറങ്ങിയത് മിച്ചം.

ലേബർ റൂമിന്റെ വാതിലിൽമുട്ടി. നേരത്തെ കണ്ട സിസ്റ്ററല്ല. നോർമൽ ഡെലിവറിക്ക് ശ്രമിക്കുകയാണെന്നും ഡോക്ടർ സമയമാകുമ്പോൾ വരുമെന്നും പറഞ്ഞു. ഏകദേശം അരമണിക്കൂർ കഴിഞ്ഞുകാണും, സിസ്റ്റർ വിളിച്ചു. ചെരുപ്പഴിച്ചിട്ട് ഞങ്ങൾ അകത്തുകടന്നു. ഡ്യൂട്ടി ഡോക്ടറാണ്. കാഴ്ചയിൽത്തന്നെ ആള് സ്വൽപ്പം ഗൗരവക്കാരിയാണെന്ന് തോന്നി.

“ഹസ്ബന്റാരാ?” മനു കുറച്ചൊന്ന് മുന്നോട്ടാഞ്ഞുനിന്നു.

“അനുപമ ഞങ്ങളോട് ഒട്ടും സഹകരിക്കുന്നില്ല. ഡെലിവറി എന്നുപറയുന്നത് ഞങ്ങൾമാത്രം വിചാരിച്ചാൽ നടക്കുന്ന സംഗതിയല്ലല്ലോ. അവരുടെ സഹകരണം ഇല്ലെങ്കിൽ പിന്നെ എന്താ ചെയ്യാ.”

ഞാനും മനുവും പരസ്പരം നോക്കി. ഡോക്ടറുടെ ചോദ്യത്തിന് മുന്നിൽ കുറ്റവാളികളെപ്പോലെ ഞങ്ങൾ നിന്നു.

“ആ കുട്ടിയെ പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ല, ശക്തിയായി പ്രഷർ കൊടുക്കാനുള്ള ശേഷിപോലും അവൾക്കില്ല.”

മനു എന്നെ നോക്കി. എന്റെയൊരു പ്രകൃതംവച്ച് ഞാൻ എന്തെങ്കിലും ഡോക്ടറോട് പറയുമെന്നവൻ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നുണ്ട്. ഞാനൊന്നും പറഞ്ഞില്ല.

“ഞങ്ങൾ ഒന്നുകൂടി ശ്രമിക്കും. പറ്റിയില്ലെങ്കിൽ പിന്നെ സിസേറിയനിലേക്ക് പോകേണ്ടിവരും.”

അടുത്തടുത്ത കസേരകളിൽ ഞങ്ങളിരുന്നു. ചേച്ചി ചാമ്പാട് കാവിൽ നേർച്ചകൂടി. ഇടയ്ക്കിടെ മുത്തപ്പനേയും വിളിക്കുന്നുണ്ട്. ഒരരമണിക്കൂർ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ വിളിവന്നു. ഡോക്ടറുടെ മുഖത്ത് നേരത്തെ കണ്ട ഗൗരവമില്ല.

“ഞങ്ങൾ ശ്രമിച്ചു. പക്ഷേ, എന്താ ചെയ്യാ.” ഡോക്ടറുടെ മുഖത്ത് ഒരു നിസ്സഹായത തെളിഞ്ഞു.

“ഇനി സിസേറിയനേ വഴിയുള്ളൂ. അതും വേഗം വേണം. വൈകിയാൽ കുഞ്ഞിനെയത് ബാധിക്കും. നിങ്ങൾ ഒ കെയല്ലേ?”

“ആണ്.” മനു അപ്പോൾ തന്നെ പറഞ്ഞു.

“സിസ്റ്ററ് തരുന്ന കടലാസിൽ ഒപ്പിട്ടുകൊടുക്കണം.”

അതും പറഞ്ഞ് ഡോക്ടർ അകത്തേക്കുപോയി. ഞാൻ മെല്ലെ പുറത്തിറങ്ങി, ചേച്ചിയുടെ അടുത്തുചെന്നിരുന്നു.

“സിസേറിയൻ ആണ്.”

ചേച്ചി ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല.

“വേദനയായ വേദനയൊക്കെ സഹിച്ചതിനുശേഷം, അവസാനം ഓപ്പറേഷൻ.”

ദുഃഖവും പ്രതിഷേധവും പിറുപിറുപ്പോടെ എന്നിൽനിന്നും പുറത്തുചാടി. മനു പൈസയടയ്‌ക്കാൻ പോകുമ്പോൾ ഞാൻ വിളിച്ചു. കുറച്ചു പൈസ അവന്റെ കൈയിൽ വച്ചുകൊടുക്കാൻ നോക്കിയെങ്കിലും അവനത് വാങ്ങിയില്ല.

അഞ്ച്

“അനുപമ മനോജ്.”

ഞങ്ങൾ ധൃതിയിൽ ലേബർ റൂമിന് മുന്നിലെത്തി.

“അനുപമ പ്രസവിച്ചു. പെൺകുഞ്ഞാണ്. അമ്മയ്‌ക്കും കുഞ്ഞിനും കുഴപ്പമൊന്നുമില്ല. വെയ്റ്റ് രണ്ടേതൊള്ളായിരത്തമ്പത്. സമയമൊന്ന് കുറിച്ചുവച്ചോളൂ, 7.48.”

സിസ്റ്റർ മാലാഖയെപ്പോലെ ചിരിച്ചു. മനുവിന്റെ മുഖത്ത് നിലാവ് പോലൊരു സന്തോഷം തെളിഞ്ഞു.

“തിരുവാതിരയാ, പെൺകുട്ടികൾക്ക് നല്ല നക്ഷത്രമാ.”

ചേച്ചി പറഞ്ഞു.

“എന്നാ മോൾക്ക് തിരുവാതിരാന്ന് തന്നെ പേരിട്ടാലോ?”

“അത് വേണ്ട മാമാ. ഞങ്ങൾ പേര് കണ്ടുവച്ചിട്ടുണ്ട്.”

“എന്താത്?”

“അഹാന. അഹാന മനോജ്.”

“അഹാന, നല്ല പേര്.”

ഡിസ്ചാർജ് ചെയ്യാമെന്ന് പറഞ്ഞ ദിവസം ഉച്ചയ്ക്കുശേഷമാണ് കുഞ്ഞിന് മഞ്ഞയുണ്ടെന്ന് ഡോക്ടർ പറയുന്നത്. അമ്മയെ ഡിസ്ചാർജ് ചെയ്യാം, കുഞ്ഞിനെ ഇൻക്യുബേറ്ററിലേക്ക് മാറ്റുകയാണെന്നും പറഞ്ഞപ്പോൾ, ഒന്നോ രണ്ടോ ദിവസംകൂടി ഹോസ്പിറ്റലിൽ തുടരേണ്ട അവസ്ഥയായി. രാത്രി കൂട്ടിന് മനുവുള്ളതുകൊണ്ട് എന്നോട് വീട്ടിൽ പോയ്ക്കൊള്ളാൻ അവൻ നിർബന്ധിച്ചു.

ആറ്

ബസ്സിറങ്ങി വാസുവേട്ടന്റെ ചായപ്പീടികയിൽ കയറി. ചായയുടെ കൂടെ ചൂട് പരിപ്പുവട പറയാതെതന്നെ വാസുവേട്ടൻ കൊണ്ടുവച്ചു. പണ്ട് വാസുവേട്ടന്റെ ചായക്കടയ്ക്ക് മുകളിൽ പാർടി ഓഫീസ് ആയിരുന്നു. അവിടേക്ക് കയറാൻ തെങ്ങിന്റെ കോണിയുണ്ടായിരുന്നു. ആരെങ്കിലും കയറാൻ തുടങ്ങിയാൽ കോണി ഒച്ചവയ്‌ക്കാൻ തുടങ്ങും. വീഴാതിരിക്കാൻ സൈഡിൽ ഒരു മുള കെട്ടിയിരുന്നു. അതിന് മുകളിലേക്ക് സാഹസികമായി കയറിയാണ് കുട്ടിക്കാലത്ത് കാരംബോർഡ് കളിച്ചിരുന്നത്. കാലം പോകെ പാർടി ഓഫീസ് വളരെ സൗകര്യമുള്ള സ്വന്തം കെട്ടിടത്തിലേക്ക് മാറി. വാസുവേട്ടനും ചായപ്പീടികയ്‌ക്കും അന്നുമിന്നും വലിയ മാറ്റങ്ങളില്ല.

“വാസ്വേട്ടാ, ഇനിയെപ്പാ ബസ്സ്ള്ളത്?”

“നാലുമണിക്ക്.”

ഏതായാലും കുറച്ച് സമയംകൂടി ഇരിക്കണം. നാലോ അഞ്ചോ വയസുള്ളപ്പോൾ മുതൽ, അച്ഛന്റെ കൈപിടിച്ച് വാസുവേട്ടന്റെ ചായപ്പീടികയിൽ വന്ന് പുട്ടും കടലയും വട്ടയും നെയ്യപ്പവുമെല്ലാം ഇഷ്ടത്തോടെ തിന്നിരുന്നത് ഓർത്തു. അക്കാലത്ത് ആഴ്ചയിൽ ഒന്നോ രണ്ടോ പണപ്പയറ്റ് പതിവായിരുന്നു. ചില ഓർമകൾ അങ്ങനെയാണ്, എത്രകാലം കഴിഞ്ഞാലും മങ്ങലേൽക്കാതെ, മാറാലകെട്ടാതെ ആത്മാവിലുണ്ടാവും.

കോലക്കാരന്റെ തലയിൽ കിരീടം വച്ചതുപോലെ, ബസ്‌ സ്റ്റോപ്പിന് മുകൾഭാഗം വലിയ ഫ്ലക്സ് ബോർഡ് വച്ചിരിക്കുന്നു. പലസ്തീനിലെ ഇസ്രയേൽ അധിനിവേശത്തിനെതിരെ യുവജനപ്രസ്ഥാനം നടത്തുന്ന കലക്ടറേറ്റ് ഉപരോധത്തിന്റേതാണ്. ഇതെന്തായാലും അഭിനന്ദിക്കേണ്ടത് തന്നെ. ഇന്ത്യയിൽ ആദ്യത്തെ വില്ലേജ് ഓഫീസ് ഉണ്ടായിരുന്ന രണ്ടുതറദേശത്തിന് അധിനിവേശത്തിനെതിരെ പോരാടിയ ചരിത്രമുണ്ട്. വീരപഴശ്ശി 1800‐ൽ ഈസ്റ്റിന്ത്യാ കമ്പനിയിൽനിന്ന് കറുപ്പത്തോട്ടത്തിന്റെ നിയന്ത്രണം പിടിച്ചെടുത്തിട്ടുണ്ട്. ഈസ്റ്റിന്ത്യാ കമ്പനിക്കെതിരെ കറുപ്പത്തോട്ടത്തിലെ തൊഴിലാളികൾ സമരം നടത്തുകയും ആ സമരം വിജയിച്ചതായും പരാമർശിക്കുന്ന രേഖ തലശ്ശേരി കോടതിയിൽ സൂക്ഷിച്ചിട്ടുള്ളതായി പറയപ്പെടുന്നു. അങ്ങനെയെങ്കിൽ ബ്രിട്ടീഷ് സാമ്രാജ്യത്വത്തിനെതിരെ ഇന്ത്യയിൽ നടന്ന ആദ്യത്തെ തൊഴിലാളിസമരം രണ്ടുതറദേശത്തെ ദേശാഭിമാനികളുടേതാവും.

തെംസ് നദീതീരത്ത് പണികഴിപ്പിച്ച പ്രഭുമന്ദിരത്തെ അനുസ്മരിപ്പിക്കുന്ന രീതിയിൽ മനോഹരമായ ഒരു ബംഗ്ലാവ്, 1897‐ൽ മർഡോക്ക് ബ്രൗൺ എന്ന സായ്പ്പ് അഞ്ചരക്കണ്ടിപ്പുഴയുടെ തീരത്ത് പണികഴിപ്പിച്ചിരുന്നു. മുതിർന്നപ്പോൾ ഞാൻ ആ ബംഗ്ലാവിൽ പോയിട്ടുണ്ട്. ബംഗ്ലാവിനോട് ചേർന്ന് കറുപ്പത്തൈലം വാറ്റിയെടുക്കുന്ന ഒരു ഫാക്ടറിയും വലിയൊരു നാഴികമണിയും ഉണ്ടായിരുന്നു. ബംഗ്ലാവിലും ഫാക്ടറിയിലുമായി നൂറിലേറെ നാട്ടുകാർ ജോലി ചെയ്‌തിരുന്നു എന്നാണറിവ്. രണ്ടുതറ ദേശക്കാർക്ക് എന്നും കാത്തുസൂക്ഷിക്കേണ്ട ഒരു ചരിത്രനിർമിതിയായിരുന്നു അത്. കറുപ്പത്തോട്ടം വളഞ്ഞ വഴിയിലൂടെ കൈവശപ്പെടുത്തിയവർ നിയമങ്ങൾ കാറ്റിൽപ്പറത്തി, നാട്ടുകാരെ കാഴ്ചക്കാരാക്കിയാണ് ബംഗ്ലാവിന്റെ അസ്ഥിവാരമടക്കം തോണ്ടിയെറിഞ്ഞത്. രണ്ടുതറ ദേശത്ത് അധിനിവേശത്തിന്റെ തിരുശേഷിപ്പുകൾ പലതും ബാക്കിവച്ചെങ്കിലും, ഇതുമാത്രം...

ഏഴ്

വീട്ടിലേക്ക് നടക്കുമ്പോൾ സന്തോഷംകൊണ്ട് മനസ്സു നിറഞ്ഞിരുന്നു. കുളിച്ചുവന്ന് കോലായിൽ ഇരിക്കുമ്പോൾ, അമ്മ കട്ടൻചായ കൊണ്ടുതന്നു.

“പെറ്റപെണ്ണ് നാളെ വെര്വോ?”

“ചെലപ്പം നാളെ, അല്ലെങ്കിൽ മറ്റന്നാള്.”

“പെറ്റോളെല്ലം വെര്ന്ന്യല്ലേ, ഇനിക്ക് എടേംല്ലൊന്ന് വൃത്തിയാക്കര്താ.”

ഇതുവരെ ഇടവഴി വൃത്തിയാക്കാൻ പറഞ്ഞ കാരണം തെയ്യമായിരുന്നെങ്കിൽ, ഇപ്പോഴത് പെറ്റപെണ്ണിന്റെ വരവായി. അമ്മയുടെ കൗശലമോർത്ത് എന്റെയുള്ളിലൊരു ചിരി വിടർന്നു. അടുക്കളയിൽ നിന്നും അരിവാളെടുത്തശേഷം, കൂടയിലെ പടന്നയുമെടുത്ത് ഇടവഴിയിലേക്ക് നടന്നു. കൊണിച്ചിപ്പുല്ലും തൊട്ടാവാടിയും കാട്ടപ്പയും വള്ളികളും പടർന്നുപിടിച്ചിട്ടുണ്ടെങ്കിലും വലിയ കാടൊന്നുമില്ല.തോടുമുതൽ റോഡുവരെയുള്ള ഭാഗം ഏകദേശം ഒരുമണിക്കൂർ കൊണ്ട് വൃത്തിയാക്കി. ചപ്പുചവറുകളെല്ലാം വാരി പറമ്പിലിട്ടു. തെങ്ങിനിടാം, വളമാകുമല്ലോ.

പറമ്പത്ത് കയറി തിണ്ടിലുള്ള ചെടികളിൽ പടർന്നുകയറിയ വള്ളികൾ അരിഞ്ഞുമാറ്റി ഒരു കമ്പ് കൊത്താനായുമ്പോൾ ഒന്നറച്ചു. വള്ളിപ്പടർപ്പുകൾക്കിടയിലൂടെ പെട്ടെന്ന് തലനീട്ടിനോക്കുന്ന ഒരില. ഞാൻ സൂക്ഷിച്ചുനോക്കി.പരുപരുത്ത കട്ടികൂടിയ കടുംപച്ചപ്പുള്ള ഇല. അതിന്റെ ഒരു തുമ്പ് പൊട്ടിച്ച് ഞാൻ മണത്തുനോക്കി. കറുപ്പ..! ഇവനെപ്പോൾ ജനിച്ചുവീണെന്നോർത്ത് അത്ഭുതപ്പെട്ടു. അതിശയത്തോടെ ചുറ്റും നോക്കി. അടുത്ത പറമ്പുകളിലൊന്നും കറുപ്പമരം ഉള്ളതായി എനിക്കറിവില്ല. ഏതോ ഒരു പക്ഷി നൽകിയ സുകൃതമാണിവൻ. ഇലകൾ അടർന്നുപോകാതെ വള്ളികൾ ഓരോന്നായി ശ്രദ്ധയോടെ അഴിച്ചെടുത്ത് അറുത്തുമാറ്റി. ഹാവൂ രക്ഷപ്പെട്ടു എന്ന മട്ടിൽ തളിരിലകളിളക്കി അവനെന്നോട് നന്ദികാട്ടിച്ചിരിച്ചു.

നെഞ്ചൊപ്പം പൊക്കമുള്ള കുഞ്ഞൻ കറുപ്പയെ തൊട്ടുംതലോടിയും ഏറെനേരം ലാളിച്ച് ഞാനവനോട് ചേർന്നുനിന്നു. കൈവിരലുകൾ വീണ്ടും മൂക്കിനടുത്തു കൊണ്ടുവന്നു. കറുപ്പയിലയുടെ നറുംമണം മൂക്കുതുളച്ച് സിരകളിലേക്ക് പടരുന്നത് ഞാനറിഞ്ഞു. നിറഞ്ഞു തുളുമ്പുന്ന ഒരനുഭൂതിയിൽ ഞാൻ കണ്ണുകളടച്ചു. അഹാനമോളെ നെഞ്ചോട് ചേർത്തുപിടിച്ചത് പോലൊരു തോന്നൽ എനിക്കുണ്ടായി. ഒരു കുളിര് എന്റെ ആത്മാവിനെ വന്ന് പൊതിയുന്നത് ഞാനറിഞ്ഞു.

അഞ്ചരക്കണ്ടി ഹൈസ്കൂളിലെ മലയാളം ക്ലാസിൽ കുമാരൻ മാഷ് കല്യാണസൗഗന്ധികം അഭിനയിച്ച് തകർക്കുകയാണ്. കടക്കണ്ണ് ചുവപ്പിച്ച്, പുരികക്കൊടികൾ ഇളക്കി, കവിളുകൾ വിറപ്പിച്ച്, ഗദചുഴറ്റി ഇരുഭാഗത്തെയും ബെഞ്ചുകൾക്ക് നടുവിലൂടെ ഉറച്ച ചുവടുകളോടെ മാഷ് നടന്നപ്പോൾ, ഇരിപ്പിടങ്ങളിൽ ഞങ്ങൾ തരിച്ചിരുന്നു.

“ഈയുള്ളവന് പാഞ്ചാലിയോടുള്ള പ്രണയം നിസ്സീമമാണ്. അതിനുമുന്നിൽ ഈ മഹാശൈലങ്ങളും വൻമരങ്ങളും കാട്ടാനക്കൂട്ടങ്ങളും ഏത് പ്രതിബന്ധങ്ങളും നിസ്സാരം. ഹ..ഹ..ഹ.” ദിഗന്തങ്ങൾ വിറയ്‌ക്കുമാറ് വൃകോദരൻ അട്ടഹസിച്ചു. തോളിലെ ഗദ വീശിയെടുത്ത് മുന്നിൽക്കണ്ട വൻമരങ്ങളും പർവതങ്ങളും അടിച്ചുതകർത്തു. ഒറ്റയാന്റെ തുമ്പിക്കൈപിടിച്ച്, തലയ്ക്കുമുകളിൽ മൂന്നുവട്ടംചുഴറ്റി, ആഴിയിലേക്ക് വലിച്ചെറിഞ്ഞു. കറുപ്പത്തോട്ടത്തിലെ ഒറ്റയടിപ്പാതയിലൂടെ ചുറ്റും പൊലിഞ്ഞ സൗരഭ്യം ആവോളം ആസ്വദിച്ചുനടക്കുന്ന വായുതനയൻ എന്റെ അകതാരിൽ തെളിഞ്ഞു.

കണ്ണ്‌ തുറക്കുമ്പോൾ കുഞ്ഞൻ കറുപ്പയെ നെഞ്ചോട് അണച്ചുപിടിച്ചിരിക്കുകയാണെന്ന് മനസ്സിലായി. ആ നിമിഷം ഞാനൊരു കാര്യം ഉറപ്പിച്ചു. കറുപ്പത്തോട്ടവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് ചില കേസുകൾകൂടി നിലവിലുണ്ട്. അടുത്തദിവസം കാലത്ത് തലശ്ശേരി കോടതിയിൽ പോകണം. പ്രതിബന്ധങ്ങൾ എന്തൊക്കെയുണ്ടായാലും കേസിനെ സംബന്ധിച്ച വിവരങ്ങൾ അറിയണം.

കുഞ്ഞൻ കറുപ്പയോട് യാത്രപറഞ്ഞ് ഞാൻ കൂടയിലേക്ക്‌ നടന്നു. മുന്നിൽ തെളിഞ്ഞ ഒറ്റയടിപ്പാതയ്‌ക്ക് ഇരുവശവും കറുപ്പമരങ്ങൾ നിരന്നുനിന്നു. ആത്മാവ് പൂക്കുന്ന സുഗന്ധം നുകർന്ന് ഗമിക്കുമ്പോൾ, എന്റെ പുരികക്കൊടി കരിനാഗത്തിന്റെ വാലുപോലെ പിടഞ്ഞു. കടക്കണ്ണുകൾ ചുവന്നു. കവിൾത്തടങ്ങൾ വിറച്ചു. കൈകൾ കോരിത്തരിച്ചു. പതിനായിരം ആനകളുടെ കരുത്ത് കാലുകളെ ബലപ്പെടുത്തി. ദുശ്ശാസനന്റെ നെഞ്ചുപിളർന്ന ശൗര്യവുമായി കുതിക്കുന്ന വൃകോദരന് മുന്നിലെ വഴിത്താരകളിൽ കറുപ്പമരങ്ങൾ പുഷ്പവൃഷ്ടി ചൊരിഞ്ഞു.