സെമിത്തേരി ശലഭങ്ങൾ

സാം രാവിലെ കയറ്റം കയറി സെമിത്തേരിയിലെത്തിയത്‌ ശലഭങ്ങളെ തേടിയാണ്‌. കോടമഞ്ഞ്‌ പതുക്കെ പിൻവാങ്ങുന്നതേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. കൈപ്പിടിയുള്ള ഭരണിയുമായി സാം കാട്ടുചെടികൾക്കിടയിലൂടെ അങ്ങുമിങ്ങും കണ്ണോടിച്ചുകൊണ്ട്‌ നീങ്ങി. ഇളം ചുവപ്പും വെള്ളയുമായ കുഞ്ഞുപൂവുകൾ ചില ചെടികളിൽ നറുംചിരിയോടെ വിടർന്നുനിന്നു. അവയ്‌ക്കുമീതെയായി സാം ശലഭങ്ങളെ തേടി. അവൻ വന്നത്‌ ശലഭങ്ങളെ തേടിയാണ്‌.

സെമിത്തേരി മരിച്ചവരുടെ സ്ഥലമാണ്‌. കുഴിമാടങ്ങളിൽ അനേകം പേർ ശയിക്കുന്നു. അഗാധത്തിൽനിന്ന്‌ അവർ ദൈവത്തെ വിളിക്കുന്നു. ആത്മാവിന്റെ കറകളെല്ലാം കഴുകി തങ്ങളെ വിശുദ്ധീകരിക്കണമേ എന്ന്‌ പ്രാർഥിക്കുന്നു. ഒരു ശബ്ദം കേൾക്കാനായി കാതോർക്കുന്നു. പക്ഷികൾ ചൂളകുത്തുന്നത്‌ അവരുടെ കാതുകളിൽ പതിക്കുമോ? സാം ഓർത്തു.

ചിത്രീകരണം: വിഷ്‌ണു റാം

ഒരു പരേതന്റെ ഓർമയാചരിക്കാനായി ചുറ്റിലുമുള്ള കാടും പടലും കളഞ്ഞ്‌ വെടിപ്പാക്കപ്പെട്ട ഒരു കല്ലറയുടെ പാർശ്വത്തിലൂടെ അവൻ കടന്നുപോയി. തലയ്‌ക്കലെ മരക്കുരിശിൽനിന്നും മഞ്ഞുവെള്ളം ഒലിച്ചിറങ്ങി. വാടിയ പൂക്കൾ ചിതറിക്കിടന്നു.

പൊടുന്നനെ സാം അന്തിച്ചുപോയി.

കല്ലറയുടെ മറവിൽ ഒരു മനുഷ്യൻ.

അയാൾ ഉറക്കത്തിലായിരുന്നു.

അത്‌ ജീവനുള്ള ഒരാളാണോ, കുഴിമാടത്തിൽനിന്നും ഇഴഞ്ഞ്‌ പുറത്തുകടന്ന ജഡമാണോ എന്ന സന്ദിഗ്‌ധതയിൽ സാം നിന്നു. അവൻ ശലഭങ്ങളെ മറന്നു. നീലച്ചിറകുകളുള്ള ഒന്ന്‌ അരികിലൂടെ കടന്നുപോയെങ്കിലും അവനതിനെ ശ്രദ്ധിച്ചില്ല. അവന്റെ ശ്രദ്ധ മണ്ണിൽ വീണുകിടക്കുന്ന രൂപത്തിലായിരുന്നു. വേഷം പ്രാകൃതമാണ്‌. അയഞ്ഞതും അപ്പാടെ മുഷിഞ്ഞതും. ചെമ്പിച്ച താടിരോമങ്ങൾ. മുടി നീണ്ടതും കുറെയൊക്കെ നരച്ചതും. വീതിയുള്ള നെറ്റിയിൽ ചുളിവുകൾ. പാദങ്ങൾക്കരികിലായി അടിവശം തേഞ്ഞ ചെരുപ്പുകൾ സ്ഥാനം തെറ്റിയ നിലയിൽ. കാലുറകൾക്ക്‌ അരപ്പട്ടയില്ല. ഉടുപ്പിന്‌ ചില ബട്ടണുകൾ നഷ്‌ടമായിട്ടുണ്ട്‌. സഞ്ചിയോ മറ്റെന്തെങ്കിലുമോ അരികിലില്ല. ഒറ്റത്തടി.

പൊലീസ്‌ ഉദ്യോഗസ്ഥരിലൊരാൾ പിന്നീട്‌ സാമിനോട്‌ ചോദിക്കുകയുണ്ടായി:

‘‘കൈയിൽ ചോരപുരണ്ട ഒരു കത്തി ഉണ്ടായിരുന്നോ?’’

‘‘ഇല്ല.’’ സാം ഉറപ്പോടെ പറഞ്ഞു.

‘‘നല്ലോണം ഒാർത്തുനോക്കിക്കേ...’’

‘‘ഇല്ല.’’

‘‘വസ്‌ത്രത്തില്‌ ചോരക്കറയോ?’’

‘‘ഞാൻ കണ്ടില്ല.’’

‘‘ഓർത്തുനോക്ക്‌...’’

‘‘ഇല്ല.’’

ചിത്രീകരണം: വിഷ്‌ണു റാം

സാമിന്‌ പറയണമെന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഞാൻ ചെന്നത്‌ ശലഭങ്ങളെ തേടിയാണ്‌.

അതെ. അവൻ സെമിത്തേരിയിലേക്ക്‌ ചെന്നത്‌ ശലഭങ്ങളെ തേടിയായിരുന്നു. മറ്റൊന്നിനുമല്ല.

ഭയപ്പാടോടെ അവൻ കുനിഞ്ഞു നോക്കിയപ്പോൾ അയാളുടെ നെഞ്ച്‌ ശബ്ദരഹിതമായ ശ്വാസോച്ഛ്വാസത്തിനൊത്ത്‌ മെല്ലെ ഉയർന്നുതാഴുന്നതു കണ്ടു. അങ്ങനെ താൻ കാണുന്നതൊരു മൃതശരീരമല്ലെന്ന്‌ അവനു ബോധ്യമായി. തൊട്ടുള്ള കല്ലറ തുറക്കപ്പെട്ടിരുന്നില്ലതാനും. അതിന്നകമേ അടക്കം ചെയ്യപ്പെട്ട ജഡം വെറും അസ്ഥികൂടമോ നുറുങ്ങിയ എല്ലുകളോ ആയി അവിടെത്തന്നെയുണ്ട്‌.

ഇത്‌ മരിച്ചിട്ടില്ലാത്ത ഒരാളാണ്‌.

മുമ്പ്‌ എങ്ങും കണ്ടിട്ടില്ല.

വയസ്സ്‌ അമ്പതെങ്കിലും ഉണ്ടാകും. ചിലപ്പോൾ അതിൽ കൂടുതലുമാകാം. ചിലരുടെ പ്രായം കാഴ്‌ചയിൽ ഈഹിച്ചെടുക്കാനാവില്ല.

‘‘ഏയ്‌...’’ അവൻ വിളിച്ചു.

അവന്റെ ശബ്ദം നന്നേ നേർത്തതായിരുന്നു. അമ്പരപ്പിന്റേതായ ഇടർച്ചയും അതിൽ കലർന്നിരുന്നു.

തന്റെ വിളിയിലൂടെ അവൻ ഉദ്ദേശിച്ചത്‌ ഉറക്കത്തിലാണ്ട ഒരാളെ ഉണർത്താനാണെങ്കിലും അതു ഫലം കണ്ടില്ല. അയാൾ വേറെയേതോ ലോകത്തായിരുന്നു.

തൊടാമോ? സാം ശങ്കിച്ചു. തീർത്തും അപരിചിതനായ, അതും ഉറങ്ങുന്ന നിലയിലുള്ള ഒരാളെ തൊടുന്നത്‌ ശരിയായ നടപടിയാണോയെന്ന്‌ അവന്‌ ആശങ്കയായി. എവിടെ തൊടുമെന്നതും ഒരു പ്രശ്‌നമായി തോന്നി. ശരീരത്തിന്റെ ഏതു ഭാഗത്ത്‌? കൈയിലോ? കാൽവണ്ണയിലോ? മുഖത്തോ? നെഞ്ചിലോ? അവന്റെ കണ്ണുകൾ അയാളുടെ ദേഹത്തൂടെ ഉഴറി. അതൊന്നുമറിയാതെ അയാൾ നിദ്ര തുടർന്നു.

അന്നേരത്ത്‌ ലോലമായ ചിറകുകളുള്ള ഒരു നീലശലഭം അയാളുടെ നെറ്റിത്തടത്തിൽ സ്‌പർശിച്ചു.

സാം അതിശയിച്ചു. നീലശലഭം അതിന്റെ കാലുകൾ ഊേന്നണ്ടത്‌ ഏതെങ്കിലും പൂവുടലിലാണ്‌. ഉറങ്ങുന്ന ഒരാളുടെ നെറ്റിയിൽനിന്നും അതിന്‌ ഒന്നും നേടാനില്ല.

സാമിന്‌ തന്റെ വലയിൽ അതിനെ കുരുക്കിയെടുക്കാമായിരുന്നു. പക്ഷേ എന്തുകൊണ്ടോ അവൻ അതിന്‌ മുതിർന്നില്ല. താൻ സെമിത്തേരിയിലേക്കു വന്നത്‌ ചിത്രശലഭങ്ങളെ തേടിയാണെന്ന വസ്‌തുത അൽപ്പനേരത്തേക്കെങ്കിലും അവൻ മറന്നു.

അതിനോടകം പകലിന്‌ അൽപ്പംകൂടി തെളിച്ചം വന്നിരുന്നു.

കോടമഞ്ഞ്‌ ഏറെക്കുറെ പിൻവാങ്ങിയിരുന്നു.

കുന്നിൻചെരിവുകളിൽ മരക്കൂട്ടങ്ങൾ നിബിഢമായ പച്ചയോടെ തെളിഞ്ഞുനിന്നു. പല പക്ഷികൾ ആരവം മുഴക്കിക്കൊണ്ട്‌ പറന്നു. തേൻകിളികൾ ഒച്ചയിട്ടു.

എന്നിട്ടും ഉറങ്ങുകയാണ്‌ ഒരു മനുഷ്യൻ. ഒന്നുമറിയുന്നില്ല. ഗാഢനിദ്രയാണ്‌. എല്ലാം മറന്നുള്ള ഉറക്കം.

താൻ ഇങ്ങനെ ഒരിക്കലും ഉറങ്ങിയിട്ടുണ്ടാവില്ല, സാം നിരൂപിച്ചു. എല്ലാ ഉറക്കങ്ങളും ഓർമയിൽ ഇല്ലെന്നുവരികിൽതന്നെയും ഇതുപോലെ ഒരു ഉറക്കം താൻ അറിഞ്ഞിട്ടില്ലെന്ന്‌ അവന്‌ ഉറപ്പായിരുന്നു. ഒരുപാട്‌ വേവലാതികൾ അവനെ എന്നും അലട്ടിയിരുന്നു.

പറയേണ്ടതെന്താണ്‌? ഏയ്‌. ഒന്നെണീറ്റേ. നേരമെത്രയായെന്നോ... ഇതെന്നാ ഉറക്കമാ? പട്ടുമെത്തേലൊന്നും അല്ലല്ലോ. ഒരു ശവക്കുഴിേയാട്‌ ചേർന്നല്ലേ. ആരെങ്കിലുമൊക്കെ പൂക്കളും മെഴുകുതിരികളും പ്രാർഥനകളുമായി വന്നുകൂടെന്നുമില്ല.

അയാൾ ഉണർന്നു. അതു പക്ഷേ, ഉറക്കത്തിന്റെ ശാന്തതയോടെയല്ല. ആരോ കുത്തിനോവിച്ച പോലെയാണ്‌.

ഒരു പിടച്ചിൽ.

അയാൾ പിടച്ചിലോടെ തന്റെ മുന്നിലുള്ള പന്ത്രണ്ടുകാരനെ നോക്കി. അതൊരു വല്ലാത്ത നോട്ടമായിരുന്നു.

ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല. എഴുന്നേറ്റിരുന്നു.

‘‘വിശക്കുന്നു.’’ അയാൾ പറഞ്ഞു.

അതുകേട്ട്‌ സാമിന്‌ സങ്കടം തോന്നി.

‘‘താഴെ കുഞ്ചെറുക്കന്റെ കടേല്‌ കപ്പപ്പുഴുക്കും കാളയെറച്ചീം കാണും. ഞാൻ വാങ്ങിക്കൊണ്ടു വരട്ടെ?’’

അതിനുള്ള മറുപടി നിസ്സഹായവും ക്ഷീണിച്ചതുമായ ഒരു മൂളലായിരുന്നു.

ശലഭവലയും ഭരണിയും ഒരരികിൽ വച്ച്‌ സാം താഴേക്കോടി. ചക്കരശലഭങ്ങളും നാരകക്കാളികളും വഴനപ്പൂമ്പാറ്റകളും മഞ്ഞ തകരമുത്തികളും പൊട്ടുവള്ളാട്ടികളും ഓലക്കണ്ടനും പുള്ളിക്കുറുമ്പനുമൊക്കെ പറക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അവൻ അവയെ ശ്രദ്ധിക്കാതെ പാഞ്ഞു.

ചിത്രീകരണം: വിഷ്‌ണു റാം

കുഞ്ചെറുക്കന്റെ കട ഒരു വണ്ടിത്താവളമാണ്‌. ലോറികൾ പലത്‌ അവിടെയും ഇവിടെയുമായി നിർത്തിയിട്ടിരുന്നു. വേറെ യാത്രാവാഹനങ്ങളുമുണ്ട്‌. കടയിൽ തിരക്കാണ്‌. ചെന്നു കയറുമ്പോഴേ മൂക്കിലേക്ക്‌ ഇരച്ചുകയറിവരും ഇറച്ചിക്കറിയുടെ എരിവുള്ള മണം.

സാം ഇടയ്‌ക്കൊക്കെ വന്ന്‌ കടംപറഞ്ഞ്‌ വാങ്ങിക്കാറുണ്ട്‌.

കടം വീട്ടാതിരുന്നിട്ടില്ല.

കുഞ്ചെറുക്കന്‌ വിശ്വാസമാണ്‌. വീട്ടിലേക്കാണോ എന്നൊന്നും ചോദിച്ചില്ല. ആയിരിക്കുമല്ലോ.

അയാളുടെ വിശ്വാസം അയാളെ രക്ഷിക്കുമോ, ആവോ.

സാം കടയിൽനിന്നിറങ്ങിയത്‌ നടന്നാണെങ്കിലും വൈകാതെ ഒരു ഓട്ടക്കാരനായി.

അവനെത്തുമ്പോൾ കല്ലറയുടെ പാർശ്വത്തിൽ അയാളില്ലായിരുന്നു. അയാൾ ഉണ്ടായിരുന്നുവെന്നതിന്റെ ഒരു തെളിവും അവിടെ അവശേഷിച്ചിരുന്നില്ല. സാം നാലുപാടും നോക്കി. അയാളെ താൻ സ്വപ്‌നം കണ്ടതാണോയെന്ന്‌ അവന്‌ സന്ദേഹമായി.

എന്നാൽ അയാൾ തിരികെ വന്നു. രണ്ടിന്‌ പോയതായിരുന്നു. പച്ചിലകൾ നുള്ളിയെടുത്ത്‌ ശൗചകർമം നിറവേറ്റി. അയാൾ ഇപ്പോൾ പ്രസാദവാനാണ്‌. നല്ല വിശപ്പുണ്ട്‌.

അയാൾ ആഹരിക്കുന്നതും നോക്കി സാം അരികിലിരുന്നു.

വേണോ എന്ന്‌ അയാൾ അവനോട്‌ ചോദിക്കാതിരുന്നില്ല.

വേെണ്ടന്ന്‌ അവൻ പറഞ്ഞു. പ്രാതൽ കഴിക്കുക വീട്ടിൽ തിരിച്ചെത്തിയാണ്‌. അവൻ വന്നത്‌ ശലഭങ്ങളെ തേടിയാണ്‌.

‘‘പേരെന്നതാ?’’ അവൻ തിരക്കി.

അയാൾ മുഖമുയർത്തി. പേര്‌ പെട്ടെന്ന്‌ പറഞ്ഞില്ല. ഓർത്തെടുക്കുംപോലെ കുറച്ചു നേരമിരുന്നു.

പിന്നീട്‌ പറഞ്ഞു: ‘‘കറുപ്പൻ.’’

സാം അതിശയിച്ചുപോയി.

‘‘അതൊരു ശലഭത്തിന്റെ പേരാണല്ലോ.’’

അവൻ പലപ്പോഴും അതിനെ വലയിലാക്കിയിട്ടുണ്ട്‌. അതിന്റെ ശാസ്‌ത്രനാമം നാവിൻതുമ്പിലുണ്ട്‌‐ Orsotriaena Medus. മുന്നേ വിളിച്ചിരുന്നത്‌ അമേരിക്കൻ നീഗ്രോകളെ നിന്ദാപൂർവം പരാമർശിക്കുമായിരുന്ന ‘Nigger’ എന്ന്‌.

‘‘എന്നെ കണ്ടിട്ട്‌ ഒരു ശലഭമായി തോന്നുന്നില്ലേ?’’ അയാൾ ചോദിച്ചു.

‘‘പക്ഷേ, എന്റെ കൈയിലെ വല ചെറുതാണ്‌.’’ സാം പറഞ്ഞു.

പോകും മുമ്പേ അയാൾ വെളിപ്പെടുത്തിയത്‌ പ്രകാരം ഒരു കൊലപാതകക്കുറ്റമാരോപിച്ച്‌ പൊലീസ്‌ അയാളുടെ പിറകെയുണ്ട്‌.

‘‘സാം, നീയെങ്കിലും വിശ്വസിക്ക്‌. ഞാനാരെയും കൊന്നിട്ടില്ല.’’

അയാൾ സാമിന്റെ മെലിഞ്ഞ കൈവിരലുകൾ ചേർത്തുപിടിച്ചു.

അയാളുടെ നനവാർന്ന രണ്ടു കണ്ണിലും അവന്റെ നിഴൽ.

അവൻ കേട്ടു:

‘‘ആവില്ല, എനിക്കാരെയും കൊല്ലാനാവില്ല’’ .