നോവൽ
തെറം ‐5
പി വി ഷാജികുമാർ
Published on Nov 29, 2025, 11:49 AM | 7 min read
സ്വർണത്തിന്റെ സത്രം
ഉജ്ജിറയുടെ രണ്ടാംഭാവം തുടങ്ങുന്നത് ടിപ്പു സുല്‍ത്താന്റെ മരണത്തോടെ. സുല്‍ത്താന്‍ തുര്‍ക്കിയില്‍നിന്ന് ഒരു കൂട്ടം ആളുകളെ കപ്പലില്‍ മൈസൂരിലേക്ക് കൊണ്ടുവന്നു. സുല്‍ത്താന്റെ ആജ്ഞകളെല്ലാം ശിരസ്സാവഹിക്കുന്ന നീണ്ട ശരീരമുള്ള മനുഷ്യര്‍. സംസാരം കുറവും പ്രവൃത്തി ഏറിയവരുമായ മനുഷ്യര്‍. അവര്‍ ടിപ്പുവിന് വേണ്ടി യുദ്ധം ചെയ്‌തു, പലരും ടിപ്പുവിന് വേണ്ടി കൊല്ലപ്പെട്ടു.
ശ്രീരംഗപട്ടണം കോട്ടയുടെ ഹോളി കവാടത്തിൽവച്ച് ടിപ്പു കൊല്ലപ്പെട്ടതോടെ തുര്‍ക്കികള്‍ അനാഥരായി. ചിലരെ ഇംഗ്ലീഷുകാര്‍ തടവില്‍ പിടിച്ചു. ചിലര്‍ ഇംഗ്ലീഷുകാരുടെ കണ്ണുവെട്ടിച്ച് നാടുവിട്ടു.
തടവിലായവര്‍ മൈസൂരില്‍ ബ്രിട്ടീഷുകാരുടെ തോന്നിവാസങ്ങള്‍ക്ക് ഇരയായി. കുറച്ചുകാലങ്ങള്‍ക്ക് ശേഷം അവരെ ബ്രിട്ടീഷുകാര്‍ തരുവണ റോഡ് വഴി മാനന്തവാടിയിലെത്തിച്ചു, അവിടെനിന്ന് ഇരുപത്തിയഞ്ച് കിലോമീറ്റര്‍ അകലത്തായുള്ള മരിയോടിലെ സ്വർണഖനിയിലേക്ക് അയച്ചു.
ഇംഗ്ലീഷുകാര്‍ കുറ്റവാളികളെന്ന് മുദ്രകുത്തിയ തണ്ടും തടിയുമുള്ള മനുഷ്യരായിരുന്നു ഖനിയില്‍ പണിയെടുത്തത്. അവര്‍ക്കൊപ്പം തുര്‍ക്കികളും കൂടി. ഇരവെന്നോ പകലെന്നോ വ്യത്യാസമില്ലാതെ എല്ലുമുറിയെ പണിയെടുക്കേണ്ടി വന്നെങ്കിലും അവര്‍ക്ക് പല്ല് മുറിയെ തിന്നാനൊന്നും കിട്ടിയില്ല. നാള്‍ക്കുനാള്‍ അവരുടെ ശരീരം ശോഷിച്ചു.
ഗോള്‍ഡ് മൈന്‍ കമ്പനിയായിരുന്നു ഖനനം നടത്തിയത്. സ്മിത്ത് മൂര്‍ ആയിരുന്നു അതിന്റെ കാര്യക്കാരന്‍. പച്ചക്കാടുകളുടെ സൗന്ദര്യവും തണുപ്പിന്റെ സുഖവും അനുഭവിച്ച് നടക്കുന്ന കാല്‍പ്പനികനായിരുന്നു അയാള്‍.
‘സങ്കല്‍പ്പങ്ങളുടെ ലോകത്ത് ജീവിക്കുന്നവന്‍ കണക്കിന്റെ കളിയില്‍ തോറ്റുപോകും.'
അത് മൂറിന്റെ പങ്കാളിയായ ലിസി സ്മിത്തിന് അറിയാമായിരുന്നു. മുന്നൂറോളം ഹെക്ടര്‍ കാട് നശിപ്പിച്ച് മുപ്പതിനായിരം ബ്രോഡ്ഗേജ് സ്ലീപ്പറുണ്ടാക്കിയ മനക്കട്ടിയുള്ള സ്‌ത്രീയായിരുന്നു അവള്‍. സ്വപ്‌നങ്ങളില്‍നിന്ന് സ്വർണം കുഴിച്ചെടുക്കാന്‍ കഴിയില്ലെന്ന് അവള്‍ക്ക് നന്നായി അറിയാമായിരുന്നു. അവള്‍ സ്മിത്തിനെ മുന്നില്‍ നിര്‍ത്തി കമ്പനി ഭരിച്ചു. മനക്കോട്ടയില്‍ ആനന്ദിച്ചിരുന്ന സ്മിത്തിന് ലിസിയുടെ ആനന്ദം തിരിച്ചറിയാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല. അവള്‍ അതിനും വഴി കണ്ടെത്തി. ഉരുക്കുപോലെ ഉശിരുള്ള നരേന്ദ്ര പൂജാരിയെ ആഗ്രഹം തോന്നുമ്പോള്‍ അവള്‍ അണച്ചുപിടിച്ചു. നരേന്ദ്ര പൂജാരിയായിരുന്നു ഖനിയിലെ പണിക്കാരുടെ കാര്യങ്ങള്‍ നോക്കിയത്. മനുഷ്യപ്പറ്റ് അടുത്തേക്ക് പോയിട്ടില്ലാത്ത അയാള്‍ തരംകിട്ടുമ്പോഴൊക്കെ പണിയെടുക്കുന്നവരെ ദ്രോഹിക്കുമായിരുന്നു. ബോംബെയില്‍ നിന്ന് ഗവർണര്‍ ജോനാഥ് ഡങ്കന്‍ നേരിട്ടയച്ചതായിരുന്നു പൂജാരിയെ. ബോംബെയില്‍ നിന്നെത്തിയതാണെങ്കിലും അടിസ്ഥാനപരമായി കന്നഡക്കാരനായിരുന്നു പൂജാരി. കച്ചവട ആവശ്യത്തിന് അയാള്‍ ബോംബെയിലെത്തുകയും ജോനാഥന്‍ ഡങ്കനുമായി അടുപ്പം സ്ഥാപിക്കുകയുമായിരുന്നു.
മരിയോടില്‍ സത്രവും ക്രിസ്‌ത്യന്‍ പള്ളിയും മദ്യശാലയും വേശ്യാലയവും സ്വർണം കുഴിച്ചെടുക്കുന്നവര്‍ കൊണ്ടുവന്നു. ‘എല്ലാം നേടിയിട്ടും സ്വന്തം ആത്മാവ് നഷ്ടപ്പെട്ടിട്ട് എന്ത് കാര്യം..!' എന്ന് വൈകുന്നേരങ്ങളില്‍ പള്ളിയില്‍ സമാധാനം പറഞ്ഞ് തന്തയില്ലായ്‌മയുടെ ഇംഗ്ലീഷ് തെറികള്‍ എപ്പോഴും വിളിച്ച് ചെമ്പന്‍മുടിക്കാര്‍ വേശ്യാലയത്തിലെത്തി. അവരുടെ സുഖത്തിനായി മലബാറില്‍നിന്ന് സ്‌ത്രീകളെ ബലം പ്രയോഗിച്ച് അവിടേക്കെത്തിച്ചത് പൂജാരിയായിരുന്നു. കാടകത്തെ വന്യതയില്‍ തങ്ങളുടെ ദുർവിധിയില്‍ അശരണരായി ജനിച്ചുപോയതില്‍ അവര്‍ സ്വയം പഴിച്ചു. വേശ്യാലയത്തില്‍ വരുന്നവര്‍ക്ക് വഴങ്ങാന്‍ തയ്യാറാകാത്ത സ്‌ത്രീകളുടെ നിലവിളികള്‍ കാട്ടുരാത്രികളിലെ നിശ്ശബ്ദതയില്‍ ഉദിക്കുകയും പുലരുമ്പോഴേക്കും അസ്‌തമിക്കുകയും പതിവായിരുന്നു.
ഇതെല്ലാം കേട്ടുകൊണ്ട് ഉറക്കം കിട്ടാതെ ഒരാള്‍ അവിടെയുണ്ടായിരുന്നു. അയാള്‍ ഹുസൈനെന്ന തുര്‍ക്കിക്കാരനായിരുന്നു. ടിപ്പു സുല്‍ത്താന്‍ വെടിയേറ്റ് വീഴുമ്പോള്‍ തൊട്ടടുത്തുണ്ടായിരുന്നവരില്‍ ഒരാള്‍. സുല്‍ത്താന്റെ മരണം അയാളുടെ രാത്രികളില്‍ ഇടയ്‌ക്കിടെ ദുഃസ്വപ്‌നമായി കടന്നുവരികയും അത് അയാളെ വല്ലാതെ തളര്‍ത്തുകയും ചെയ്‌തിരുന്നു. പതിയെപ്പതിയെ അയാളുടെ ഉറക്കം നഷ്ടമായി. കാടിന്റെ കൂരിരുട്ടിലേക്ക് കണ്ണും തുറന്നുകിടക്കാന്‍ അയാള്‍ തുടങ്ങി. വേശ്യാലയത്തിലെ സ്‌ത്രീകളുടെ സങ്കടങ്ങളേക്കാള്‍ സുല്‍ത്താന്റെ മരണത്തിലേക്കുള്ള പതനമായിരുന്നു അയാളെ അലട്ടിയത്.
ചിത്രീകരണം: കെ പി മുരളീധരൻ
ടിപ്പു സുല്‍ത്താന്‍ ഉള്ളതായിരുന്നു അയാളുടെ ധൈര്യം. സുല്‍ത്താന്‍ നല്‍കിയ ധൈര്യമായിരുന്നു അയാളുടെ ബലം. ടിപ്പു പോയതോടെ ധൈര്യവും പോയി. പൂജാരിയുടെയും അനുയായികളുടെയും ഇംഗ്ലീഷുകാരുടെയും തല്ലും തെറിയും ഏറ്റുവാങ്ങി പണിയെടുക്കുമ്പോഴും അയാള്‍ സുല്‍ത്താനെ ഓര്‍ത്തു. സുല്‍ത്താന്‍ നല്‍കിയ പരിഗണനയുടെയും ഖനിയിലെ അപമാനത്തിന്റെയും താരതമ്യത്തില്‍ അടിമത്വത്തിന്റെ മുറിവ് വലുതാക്കുകയും അപകര്‍ഷതയിലേക്ക് അയാള്‍ വീണുപോകുകയുമുണ്ടായി. മറ്റ് തുര്‍ക്കികളും അങ്ങനെയായിരുന്നെങ്കിലും അയാളോളം തളര്‍ന്നവര്‍ ഖനിയില്‍ തീരെക്കുറവായിരുന്നു. സ്വതവേ സംസാരം ഒട്ടുമേയില്ലാത്ത ഹുസൈന് അതോടെ തീര്‍ത്തും മൗനിയായി. ഖനിയിലേക്ക് പുതുതായി വന്നവര്‍ ഊമയാണെന്ന് തെറ്റിദ്ധരിച്ച് അയാളോട് ആംഗ്യത്തില്‍ സംസാരിക്കുകപോലുമുണ്ടായി.
ദിവസങ്ങളോളം നിര്‍ത്താതെ പെയ്‌തൊരു മഴക്കാലരാത്രിയില്‍ ഹുസൈന്, ഹുസൈന്റെ ധൈര്യം തിരിച്ചുകിട്ടി. ഖനിയില്‍ വെള്ളം നിറഞ്ഞിട്ടും പലയിടുക്കുകള്‍ ഇടിഞ്ഞ് വീണിട്ടും പണി തുടരാന്‍ നരേന്ദ്ര പൂജാരിയുടെ അനുയായികള്‍ പണിക്കാരോട് ചാട്ടയടിച്ച് നിര്‍ബന്ധിക്കുമ്പോള്‍ പനിക്കോളില്‍ വിറച്ച് ഹുസൈന് ചോരുന്ന പണിക്കുടിലില്‍ ചുരുണ്ടുകിടക്കുകയായിരുന്നു. ചാട്ടവാറിന്റെ പ്രഹരങ്ങള്‍ പുറത്ത് പതിയുമ്പോള്‍ മിന്നലേറ്റതായാണ് അയാള്‍ക്ക് തോന്നിയത്. ഇടതുതുടയില്‍ ചാട്ട ചുറ്റിയപ്പോള്‍ അയാള്‍ ചാടിയെഴുന്നേറ്റു. പണിയെടുപ്പിക്കുന്നവന്റെ തെറിവിളി കേട്ട് പണിയെടുക്കുന്നവന്‍ ഒച്ചയടക്കി. ചാട്ടവാര്‍ വീണ്ടും പുറത്ത് പതിഞ്ഞപ്പോള്‍ അയാള്‍ ഖനിയിലേക്ക് വീണുപോയി. ഹുസൈന് പിറകെ ചാട്ടയുമായി വന്നവര്‍ വീണ്ടും തല്ലാന്‍ തുടങ്ങിയപ്പോള്‍ ഹുൈസനില്‍നിന്ന് പനി ഇറങ്ങിപ്പോയി. മരണത്തില്‍ കോട്ടയില്‍ കല്ലില്‍ തലതട്ടിക്കിടന്ന സുല്‍ത്താന്‍ ഹുെസെന്റെ മനസ്സില്‍ തെളിഞ്ഞു. സുല്‍ത്താന്റെ മൂന്നാംവിരലില്‍ ദൈവത്തിന്റെ പേരെഴുതിവച്ച മോതിരം ഹുസൈന് നോക്കിനിന്നു. ശൃംഗേരിയിലെ ക്ഷേത്രം സമ്മാനിച്ചത്. പോര്‍ക്കളത്തില്‍ നിന്ന് സുല്‍ത്താന്‍ എഴുന്നേറ്റ് വന്നു. മോതിരമിട്ട കൈകൊണ്ട് സുല്‍ത്താന്‍ അയാളുടെ ചുമലില്‍ തൊട്ടു. ഹുസൈന്റെ നെഞ്ച് വിരിഞ്ഞു, തല്ലിയവന്റെ ചാട്ടവാര്‍ ഹുസൈന് ചുറ്റിപ്പിടിച്ചു. അയാളുടെ കൈബലത്തിന്റെ ആയത്തില്‍ തല്ലിയവന്‍ തെറിച്ചുവീണു. ഖനിയിലെ സ്വർണം തിളങ്ങിയ കല്ലില്‍ അവന്റെ പല്ല് തെറിച്ചുവീണു. അവനെ കടന്നുവെച്ച് അയാള്‍ ഖനിക്ക് മുകളിലേക്ക് വലിഞ്ഞുകയറി.
ഖനിയിലെ പണിക്കാര്‍ കുഴിക്കുന്നത് നിര്‍ത്തി അത്ഭുതത്തോടെയും ആദരവോടെയും ഹുസൈനെ നോക്കിനിന്നു. പൂജാരിയുടെ ആജ്ഞാനുവര്‍ത്തികള്‍ അയാളെ കാലില്‍ പിടിച്ച് ഖനിയിലേക്ക് വലിച്ചു. അവരെ ചവിട്ടിത്താഴെയിട്ട് അയാള്‍ ഖനിക്ക് മുകളിലെത്തി. ചരല് വാരിയെറിയുന്ന മഴയിലും കാടടച്ച് വീശുന്ന കൊടുങ്കാറ്റിലും ഇടറിവീഴാതെ ഇല്ലാത്ത വഴിയിലൂടെ അയാള്‍ ഓടി. വേശ്യാലയത്തിന്റെ പുറത്തെ മുറിയില്‍ പുതുതായി എത്തിയ പെണ്‍കുട്ടിയെ ബലം പ്രയോഗിച്ച് കീഴ്‌പ്പെടുത്തുകയായിരുന്ന നരേന്ദ്ര പൂജാരിയെ പന്തത്തിന്റെ വെളിച്ചത്തില്‍ ഹുസൈന് കണ്ടു. പെണ്‍കുട്ടിയുടെ നെഞ്ച് പറിയുന്ന വേദനയോടെയുള്ള നിലവിളിയില്‍ അയാളൊന്ന് നിന്നു. എന്തെങ്കിലും ചെയ്യണമെന്ന് തോന്നിയെങ്കിലും ഹുസൈന് മുന്നോട്ടോടുകയാണുണ്ടായത്. ആഞ്ഞിലിമരത്തിന്റെ വേരില്‍ പിടിച്ച് അയാള്‍ കീഴോട്ടിറങ്ങുന്നത് മിന്നല്‍പ്പിണരില്‍ നരേന്ദ്ര പൂജാരി കണ്ടു. ‘സൂള മഗാ...' എന്നലറിക്കൊണ്ട് ഇരുമ്പുകൊണ്ടുണ്ടാക്കിയ വളഞ്ഞൊരു ആയുധവും കയ്യിലെടുത്ത് ഹുസൈന് പിറകില്‍ മഴയത്തിറങ്ങി. അയാള്‍ ഓടുന്നത് വേശ്യാലയത്തിലെ സ്ത്രീകളും അവരെ പ്രാപിക്കാന്‍ വന്ന ഇംഗ്ലീഷുകാരും നോക്കിനിന്നു. അയാള്‍ മുറിയില്‍ നിന്നിറങ്ങിയപ്പോള്‍ ‘ചത്താലും വേണ്ടില്ല, ഇവിടെ നിന്ന് രക്ഷപ്പെടണം' എന്നുറപ്പിച്ച് പെണ്‍കുട്ടിയും ആരുമറിയാതെ പിൻവാതിലിലൂടെ പുറത്തിറങ്ങി.
ചിത്രീകരണം: കെ പി മുരളീധരൻ
എല്ലാ ഒച്ചകളെയും മായ്‌ച്ചുകൊണ്ട് മഴ കലിയടങ്ങാതെ പെയ്‌തു.
രണ്ടാം കുന്നില്‍ കൊമ്പൊടിഞ്ഞുപോയ ഇലഞ്ഞിമരത്തിന് കീഴിൽവെച്ച് നരേന്ദ്ര പൂജാരി ഹുസൈനെ പിടിച്ചു. രക്ഷപ്പെടാന്‍ ഹുസൈനും ശിക്ഷിക്കാന്‍ നരേന്ദ്ര പൂജാരിയും ശക്തി പ്രയോഗിച്ചു. ഇലഞ്ഞിപ്പൂക്കള്‍ വീണ കാട്ടുമണ്ണില്‍ ഇരുവരും കെട്ടിമറിഞ്ഞു. തല കല്ലില്‍ തട്ടി ഹുസൈന്റെ മനസ്സും ശരീരവും ഒന്ന് വിറച്ചപ്പോള്‍ കയ്യില്‍നിന്ന് തെറിച്ചുപോയ വാക്കത്തി നരേന്ദ്ര പൂജാരി തപ്പിയെടുത്തു.
‘‘ബേംചൂത്ത്...!''
അലര്‍ച്ചയോടെ വാക്കത്തി ഹുസൈന്റെ മുഴ പൊന്തിയ തൊണ്ടയിലേക്ക് വീശവെ ഒരു മരക്കഷ്‌ണം പൂജാരിയുടെ പുറത്ത് ഊക്കില്‍ വീണു. ഹുസൈനില്‍നിന്ന് തെറിച്ച്, അകലങ്ങളിലേക്ക് മറിഞ്ഞുവീഴവെ എറിഞ്ഞതാരെന്നറിയാന്‍ പൂജാരി തിരിഞ്ഞുനോക്കി. ഇരുട്ടില്‍ മഴയില്‍ കുതിര്‍ന്ന ഒരാള്‍ നില്‍ക്കുന്നത് അയാള്‍ കണ്ടു, അവള്‍ ഫാത്തിമയായിരുന്നു. വേശ്യാലയത്തില്‍ നിന്ന് ഇറങ്ങിയോടിയ പെണ്‍കുട്ടി. പൂജാരി ചെയ്‌തതിന് പകരമായില്ലെങ്കിലും ചെറുതായെങ്കിലും കണക്ക് തീര്‍ക്കാനായതിന്റെ സ്വൈര്യം ആ നേരം അവളിലുണ്ടായി.
സംഭവിച്ചത് എന്തെന്ന് മനസ്സിലാവാതെ കിടന്നയിടത്ത് തന്നെ കിടന്ന ഹുസൈന്റെ കൈ അവള്‍ പിടിച്ചു. വീണയിടത്തുനിന്ന് പൂജാരി എഴുന്നേല്‍ക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നത് അവള്‍ ഇരുട്ടിലും കാണുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഫാത്തിമയുടെ കൈ പിടിച്ചെഴുന്നേല്‍ക്കവെ ദൂരെനിന്ന് സ്മൃതിസാഗരത്തിന്റെ ഇരമ്പല്‍ അയാളുടെ ചെവിയില്‍ അലച്ചെത്തി.
‘ഹുസൈനേ... ഉയരെ... ഉയരെ...'
കൈകള്‍ ചേര്‍ത്തുകൊട്ടും പോലെ തിരകള്‍ ഇളകിയുയര്‍ന്നു.
വിധിയുടെ വഴി
സുല്‍ത്താന്‍ ടിപ്പുവിന്റെ ആളുകള്‍ മംഗലാപുരം തുറമുഖത്ത് തുര്‍ക്കിയില്‍ നിന്നുള്ള കപ്പലടുപ്പിക്കുമ്പോള്‍ അസാധാരണമായ ചടുലതയില്‍ കാറ്റ് വീശിയടിച്ചിരുന്നു. കപ്പലിന്റെ മേല്‍ത്തട്ടില്‍ തൂക്കിയിട്ടിരുന്ന നീളന്‍തൊപ്പികളും തുണിത്തരങ്ങളും കാറ്റില്‍ കരയിലേക്ക് കാല് കുത്തി. തുര്‍ക്കികള്‍ മംഗലാപുരത്ത് കാല് കുത്തുന്നതിന് മുമ്പ് അവരുടെ ഉടയാടകള്‍ കാല് കുത്തിയത് അങ്ങനെ. കപ്പലിലെ നാല്‍പ്പത്തിയൊന്ന് ആജാനുബാഹുക്കളുടെ സംഘത്തിലായിരുന്നു പതിനാലുകാരനായ ഹുസൈനും പെട്ടത്. കപ്പല്‍ കരയ്‌ക്കണയുമ്പോള്‍ സംഭവിച്ച കാറ്റിന്റെ ഇളകിയാട്ടം ഇനിയൊരിക്കലും തിരിച്ചെത്താന്‍ കഴിയാത്ത ജന്മദേശത്തിന്റെ ഓര്‍മ അവനെ വിഷാദത്തിന്റെ ചുഴിയില്‍ കുടുക്കി. പൊട്ടിപ്പോയ പട്ടംപോലെ ഓര്‍മയുടെ കഷ്‌ണങ്ങള്‍ അവന്റെ മനസ്സിന്റെ ശൂന്യാകാശത്തില്‍ ചാഞ്ഞും ചെരിഞ്ഞും ദിശ കിട്ടാതെ പറന്നു.
ഒരു പട്ടം പറത്തലുകാരനായിരുന്നു ഹുസൈന്. അയാളുടെ പറത്തല്‍ കാണാന്‍ സ്വദേശമായ കോണ്‍സ്റ്റാന്റിനോപ്പിളില്‍ നിന്ന് മാത്രമല്ല, ദൂരെ ദിക്കുകളില്‍നിന്നും ആളുകള്‍ വരുമായിരുന്നു. കാറ്റ് എപ്പോഴും അയാളുടെ കടയ്‌ക്ക്‌ മുന്നില്‍ വട്ടം ചുറ്റിനിന്നു. കാറ്റില്‍ അയാളുടെ കടയിലെ പട്ടങ്ങള്‍ വിശ്രമമില്ലാതെ ഇളകി.
കോണ്‍സ്റ്റാന്റിനോപ്പിളിലെ കുന്നിന്‍മുകളില്‍ സായംകാലത്ത് ഹുസൈന് കയ്യയച്ച് വിടുന്ന പട്ടങ്ങള്‍ മിന്നിത്തിളങ്ങുന്ന താരങ്ങളെ കട്ടെടുക്കാന്‍ ആകാശത്തേക്ക് ചിറകുകളുയര്‍ത്തും. കോണ്‍സ്റ്റാന്റിനോപ്പിളില്‍ ഹുസൈന്റെ പട്ടങ്ങളെ തോല്‍പ്പിക്കാനോ കുത്തിയിടാനോ ആര്‍ക്കും കഴിഞ്ഞില്ല. ഹുസൈനുണ്ടാക്കുന്ന പട്ടങ്ങള്‍ കാഴ്‌ചയില്‍ അഴകുള്ളതോ തിളക്കമാര്‍ന്നതോ ഒന്നുമായിരുന്നില്ല. പട്ടത്തിന്റെ പൊതുരൂപത്തിനോട് നാമമാത്രമായി ചേര്‍ന്നുനില്‍ക്കുന്നതായിരുന്നു ഹുസൈന്റെ പട്ടങ്ങള്‍. എന്നാല്‍ പറത്താന്‍ തുടങ്ങുമ്പോള്‍ സ്വന്തം വിരലുകളുടെ മാന്ത്രികചലനങ്ങളില്‍ കാറ്റിന്റെ കൈപിടിച്ച് അവന്റെ പട്ടങ്ങള്‍ എപ്പോഴും ഒന്നാമതെത്തി.
പട്ടങ്ങള്‍ ഒരിക്കലും ചതിക്കില്ലെന്നാണ് ഹുസൈന് വിശ്വസിച്ചത്. എന്നാല്‍ കാറ്റ് പകലോ രാത്രിയോ എന്നില്ലാതെ വീശിയടിച്ച ഒരു ഉഷ്‌ണകാലത്ത് പട്ടം അവനെ ഒറ്റി. വർണാഭയാര്‍ന്നതും രാജകീയമായതും കണ്ടുനിന്നവരുടെ കാഴ്‌ചയില്‍ അത്ഭുതം തീര്‍ക്കുകയും ചെയ്‌ത കൊമ്പന്‍ മീശ വരച്ചൊരു പട്ടമായിരുന്നു അത്. കൊല്ലാകൊല്ലം സന്ത്യോര്‍ മലമുകളില്‍ കാര്‍ക്കോസ എന്ന കടലിനുള്ളിലെ കാറ്റുദൈവത്തിന്റെ നാമത്തില്‍ സംഘടിപ്പിക്കപ്പെടുന്ന മത്സരത്തില്‍ പട്ടങ്ങളുടെ നൂലുകള്‍ മുറിച്ചിട്ടും വേഗത്തില്‍ മറികടന്നും ആ പട്ടം ജയത്തിന്റെ ഉയരങ്ങള്‍ മുട്ടവെ ഹുസൈന്റെ മെലിഞ്ഞ പട്ടം റോക്കറ്റ് പോലെ മുന്നിലേക്ക് കുതിച്ചു. തീരെച്ചെറിയ ഹുസൈന്റെ പട്ടത്തെ വെട്ടാന്‍ വലിയ പട്ടം കുതിച്ചെത്തി. എന്നാല്‍ ഹുസൈന്റെ നൂലില്‍ പട്ടം കെണിഞ്ഞു. നിമിഷങ്ങള്‍ക്കുള്ളില്‍ സ്വന്തം നൂലില്‍നിന്ന് വേര്‍പെട്ട് നിയന്ത്രണമില്ലാതെ ആകാശവഴികളില്‍ അന്തംവിട്ട് പട്ടം വട്ടംകറങ്ങി. സാന്ത്യോര്‍ മലയുടെ മഞ്ഞുമരങ്ങള്‍ വിടര്‍ന്നുനില്‍ക്കുന്ന താഴ്‌വാരത്തിലേക്ക് ക്ഷണഗതിയില്‍ പട്ടം മാഞ്ഞുപോയി.
കൂടിനില്‍ക്കുന്നവരുടെ കയ്യടി പ്രതീക്ഷിച്ച ഹുസൈന് തെറ്റി. അവനെയൊന്ന് നോക്കുകപോലും ചെയ്യാതെ എല്ലാവരും ആരവങ്ങളേതുമില്ലാതെ തങ്ങളുടെ വീടാരങ്ങളിലേക്ക് ഒതുക്കത്തോടെ ഒഴിഞ്ഞു. സാന്ത്യോര്‍ മലയില്‍ ഹുസൈന് മാത്രമായി. അവര്‍ പോയതൊന്നും നോക്കാതെ അവന് കാറ്റുമായുള്ള പട്ടത്തിന്റെ കളിയില്‍ പിന്നെയും മുഴുകി. ഒടുവില്‍ കാറ്റില്‍നിന്ന് വിടുവിച്ച് പട്ടത്തിന്റെ നൂല് ചുരുക്കവെ അവന്റെ പിറകില്‍ ഒരു ചവിട്ട് വീണു. ഇടതുകൈ നിലത്ത് കുത്തിയതുകൊണ്ട് ഹുസൈന്റെ തല കല്ലിനിടിച്ചില്ല. ചവിട്ടിയതാരെന്നറിയാന്‍ വീണയിടത്തുനിന്ന് അയാള്‍ തിരിഞ്ഞുനോക്കി. കൊമ്പന്‍ മീശ വരച്ച പട്ടവുമായി ഒരാള്‍ നില്‍ക്കുന്നു. കബീര്‍ ഷാ. കോണ്‍സ്റ്റാന്റിനോപ്പിളിലെ മന്ത്രിയുടെ അഭി
സാരികയുടെ അംഗരക്ഷകന്‍. ഹുസൈന് മുറിച്ച പട്ടം പറത്തിയത് അയാളായിരുന്നു.
അത് അഭിസാരികയുടെ പട്ടമായിരുന്നു.
ചിത്രീകരണം: കെ പി മുരളീധരൻ
ഹുസൈനോട് തോറ്റത് കബീര്‍ ഷാ മാത്രമായിരുന്നില്ല, അഭിസാരികയും മന്ത്രിയും കൂടിയായിരുന്നു. അധികാരവും കൂടിയായിരുന്നു.
ഹുസൈന് ഇതൊന്നും അറിയുമായിരുന്നില്ല. തന്റെ പട്ടം പറന്നുയര്‍ന്നത് ഭരിക്കുന്നവര്‍ക്ക് മുകളിലാണെന്ന് അറിഞ്ഞിരുന്നെങ്കില്‍ അവന് പട്ടത്തിന്റെ ചരട് പിറകിലോട്ട് വലിക്കുമായിരുന്നു.ശരിക്കും പറഞ്ഞാല്‍ ഹുസൈന് അങ്ങനെ പലതിനെക്കുറിച്ചും ഒരു പിടിപാടുമില്ലായിരുന്നു.
പട്ടമുണ്ടാക്കുന്നതിന്റെയും പറത്തുന്നതിന്റെയും ലോകം കഴിഞ്ഞാല്‍ അവന് കഥകളുടെ ലോകത്തായിരുന്നു. എന്തില്‍നിന്നും ഏതില്‍നിന്നും കഥകള്‍ പിടിച്ചെടുക്കാനും കഥകളുണ്ടാക്കാനും അവന് അസാധാരണമാംവിധം കഴിവുണ്ടായിരുന്നു. അതിന് കാരണമായത് അവന്റെ ഉമ്മ ഹാദിയ ആയിരുന്നു.
ഹുസൈന് ജനിച്ചതിന്റെ ആറാം മാസത്തില്‍ ഹാദിയയുടെ പുരുഷന്‍ മെഹ്‌മൂദ് മയ്യത്തായതോടെ ഹാദിയയ്‌ക്ക്‌ ഹാദിയയെ നഷ്ടമായി. കരയുന്ന ഹുസൈനെയും ഒക്കത്തിരുത്തി മനസ്സിന്റെ തെറ്റിയ താളത്തില്‍ തെരുവിലൂടെ അലയുമ്പോള്‍ അവള്‍ താളത്തില്‍ കഥകള്‍ പറഞ്ഞുകൊടുക്കും. ഹുസൈന്റെ നിലവിളി നില്‍ക്കും.
കഥകള്‍ അങ്ങനെ അവന് സങ്കടത്തിന് മറുമരുന്നായി.
ഒറ്റപ്പെടലില്‍ കൂട്ടായി.
വേദനയില്‍ തലോടലായി.
അപമാനത്തില്‍ മാനമായി.
പൊറുതികേടില്‍ ചേര്‍ത്തുപിടിക്കലായി.
ചിത്രീകരണം: കെ പി മുരളീധരൻ
ഹുസൈന് കഥ പറയാന്‍ തുടങ്ങിയതോടെ ഹാദിയ കഥ നിര്‍ത്തി.
കഥകള്‍ പറഞ്ഞ് ഹുസൈന് ഹാദിയയെ ഊട്ടി. ഉമ്മ കുട്ടിയായി, കുട്ടി ഉമ്മയും. ഹുസൈന് ഉണ്ടാക്കുന്ന പാവത്തരം നിറഞ്ഞ പട്ടങ്ങള്‍ വാങ്ങാനെത്തുന്ന പാവങ്ങളായ കുട്ടികള്‍ പട്ടത്തിനൊപ്പം അവനില്‍നിന്ന് കഥകളും പണം കൊടുക്കാതെ വാങ്ങി. പട്ടം പറത്തല്‍ പോലെ അവന്റെ കഥകളും നാട്ടില്‍ പാട്ടായി.
കബീര്‍ ഷാ വീണ്ടും ചവിട്ടവെ മുമ്പെപ്പോഴോ താന്‍ പറഞ്ഞ കഥ ജീവിതത്തില്‍ സംഭവിക്കുമെന്ന് ഹുസൈന് പ്രത്യാശിച്ചു. മഴവില്ലുകളുടെ രാജ്യത്ത് ഉയരത്തില്‍ പറന്നുവന്ന നിറവും ഗുണവുമില്ലാത്തൊരു പട്ടത്തെ നിറങ്ങളുള്ള പട്ടങ്ങള്‍ പരിഹസിക്കുകയും ആക്രമിക്കുകയും ചെയ്യവെ മഴവില്ലുകളുടെ രാജാവ് വന്ന് രക്ഷപ്പെടുത്തിയ കഥ മഴയൊഴിഞ്ഞ് മാനത്ത് വിരിഞ്ഞുവന്ന മഴവില്ലിനെ നോക്കിക്കൊണ്ട് ഹുസൈന് കുട്ടികള്‍ക്ക് പറഞ്ഞുകൊടുത്തിരുന്നു. എന്നാല്‍ അന്ന് കബീര്‍ ഷായില്‍നിന്ന് ഹുസൈനെ രക്ഷപ്പെടുത്താന്‍ ഒരു ഖലീഫയും വന്നില്ല. കുടിച്ച ലഹരിയുടെ കെട്ടഴിയുന്നത് വരെ അയാള്‍ ഹുസൈനെ പൊതിരെത്തല്ലി. പ്രതിരോധിക്കാന്‍ അയാള്‍ അവന് നേരം കൊടുത്തതേയില്ല. തല്ലിത്തളര്‍ന്ന് ഒന്നലറിക്കൊണ്ട് കുന്നിറങ്ങവെ പിറകെയോടി കബീര്‍ ഷായെ ചവിട്ടിവീഴ്‌ത്താനും കലിയടങ്ങുംവരെ തല്ലാനും ഹുസൈന് ആഗ്രഹിച്ചു. അതിനുള്ള ശക്തിയും ആത്മവിശ്വാസവും അവനില്‍ അപ്പോഴും അവശേഷിച്ചിരുന്നു. എന്നാല്‍ അവന് വെളുത്ത പുല്ലുകള്‍ വളര്‍ന്നുനില്‍ക്കുന്ന പാറക്കല്ലിന് മുകളില്‍ തലവച്ച് മാനവും നോക്കിക്കിടക്കുകയാണുണ്ടായത്. ആകാശത്ത് നക്ഷത്രങ്ങള്‍ ഒറ്റയ്‌ക്കും കൂട്ടമായും കൂട്ടം തെറ്റിയും ചലിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഒറ്റപ്പെട്ട് അനങ്ങാതെ നില്‍ക്കുന്ന നക്ഷത്രങ്ങളിലൊന്നില്‍ അവന്റെ കണ്ണുകളുറച്ചു.
അത് ഉപ്പയാണ്.
കഥ പറച്ചിലുകാരനായതുകൊണ്ട് അവന് സങ്കല്‍പ്പിച്ചു.
ഇരുള്‍മേഘങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ ഒളിഞ്ഞും തെളിഞ്ഞും നിന്ന് ആ താരം പളുങ്ക് പോലെ സ്‌ഫുടം ചെയ്‌തെടുത്ത വാക്കുകളാല്‍ അവനോട് ഇങ്ങനെ മൊഴി ചൊല്ലി: ‘കഥ തുടരെടാ പൊന്നുമോനേ..!' .(തുടരും)
Tags
Related News
Dont Miss it
0 comments